Evet,uzun bir süre sonunda yb geldi (:
hikayeye geçelim o zaman :3
"Pamela ne oldu sana böyle,iyi misin?"Pamela akan kan yüzünden kıpkırmızı olmuş alnını tutarak"Ahh!Fena sayılmam."kollarından tutarak kimsenin yardımı olmadan ayağa kaldırdım ve benden deste alarak ayakta durmasını sağladım."Sandığımdan daha güçlüymüşsün,beni tek başına ayağa kaldırabileceğini düşünmezdim."Sadece gülümsemekle yetindim.Pamela'yı görevlilerin tarif ettiği odaya götürdüm.Alnına yara bandı yapıştırmışlardı.İstemsizce okuldaki ilk günümü hatırladım.(yazar notu:hatırlamayanlar için Harleen motorla ağaca çarpmıştı ve alnı kanamıştı.)Pamela oturduğu yerden kalkarken sendeledi,tam düşecekken tuttum.Kendi kendime mırıldanmıştım"Tam bir dizi Türk dizisi klasiği.""Efendim,bir şey mi dedin?""Hayır."Tam o sırada içeri Bihter Ziyagil girdi."Biri Türk dizisi mi dedi?""Hayır.""Pardon yanlış gelmişim."Dışarı çıktı ve kapıyı kapattı.Tamam tamam şaka (: öyle bir şey olmadı. Pamela oturduğu yerden kalkarken sendeledi,tam düşecekken tuttum."Teşekkür ederim.""Bir şey değil."
...
Bu olaydan sonra burada daha fazla kalacağımızı sanmıyordum.Düşündüğüm gibi de oldu.Mr.White otobüslerin erken gelmesi için yetkili birileriyle konuşuyordu.Biz öğrencilerse birbirimizle sohbet ederken görevlilerin bizim için serada yetişen bitkilerden topladıkları meyvelerin olduğu tabaklardaki meyveleri tıkınıyorduk.Pamela biraz tuhaf davranıyordu.Tabağındaki hiçbir meyveyi yememişti.Sürekli tam karşısında duran bitkiye bakıyordu.Bitkileri çok sevdiğini bildiğim için çok umursamadım.
...
Okula geri dönmek için otobüse biniyorduk.Pamela yine biraz tuhaf görünüyordu.Bitkilere sanki onlarla konuşuyor gibi bakıyordu.Yine umursamadım.Otobüse binme sırası bize gelmişti.Otobüse ilk ben tırmandım,sonra Pamela'nın binmesine yardım etmek için elinden tutup kendime doğru çektim.Dikkati çok dağınık görünüyordu,bana teşekkür bile etmemişti."Kafasını çarptığı için öyledir,yarın düzelir."dedim içimden.Beraber gelirken oturduğumuz koltuklara oturduk.Otobüs kalkarken birbirimizin omzuna yaslandık,uyuyakalmışız.
...
"Poison Ivy,ben Poison Ivy."Pamela'nın konuştuğunu duyunca irkildim ve yüzüne bakmak için hafifçe eğildim.Uyuyordu."Poison Ivy kim?""Benim işte.""Hmm,tamam."Aklıma bir fikir gelmişti.Muzipçe gülümsedim."Peki Ivy,şu an hangi yıldayız?""3015."Gülmemek için dudaklarımı ısırdım."En iyi arkadaşın kim Ivy?"En iyi hatta tek arkadaşının ben olduğumu biliyordum ama vereceği cevabı merak etmiştim."Harley tabii ki."dediklerini duyunca ona sarıldım.Aslında sarılmaktan hiç hoşlanmam ama uyuyorken bile en iyi arkadaşının ben olduğumu söylemesi beni çok mutlu etmişti.Kafamı göğsüne yasladım ve gözlerimi kapattım.Birinin kolunu sırtıma yasladığını hissettim.Pamela'da bana sarılmıştı.Yine uyuyakalmışız.
...
"Bayan Quinzel ve Bayan Isley lütfen uyanır mısınız?"Mr.White bize seslenmişti.İstemeyerek de olsa uyandım kendi koltuğuma yaslandım ve bize sırıtarak bakan sınıf arkadaşlarımızı gördüm."Birazdan okula varacağız,hazırlansanız iyi olur.""Tamam."Eşyalarımızı toplayıp sırt çantamıza yerleştirdik ve çantamızı kucağımıza koyup beklemeye başladık.Otobüs yavaşça okul bahçesine girdi ve şoför otobüsü yerine park etti.Herkes indikten sonra inmek istediğimiz için koltuğumuzdan kalkmadık.Pamela hâlâ biraz tuhaf görünüyordu.Gözü bir yere odaklanmış öylece bakıyordu."Hey! Poison Ivy,iyi misin?""Ha?Dalmışım.Poison Ivy de kim?""Uyurken ben Poison Ivy diyordun da ondan öyle seslendim sana.İstemiyorsan bir daha öyle seslenmem.""Yo sorun değil,öyle seslenebilirsin."Otobüsten bizim dışımızdaki herkes inmişti.Biz de indik ve motoruma doğru yürümeye başladık.Pamela'ya bakıp sordum"Yersiz bir zamanda soruyorum ama telefon numaranı verir misin?""Tabii ki."Telefonumu çıkardım ve söylediği numarayı kaydettim.Ad olarak da Poison Ivy yazdım.Ben de kendi telefon numaramı ona verdim.
...(1 gün sonra)
Kitap okurken oturduğum sandalyenin titrediğini hissettim.Sandalyeden kalktım.Sandalyenin üstüne koyduğum minderi kaldırdım.Telefonumun üstüne oturmuşum,harika(!).Pamela arıyordu."Efendim Ivy?""Harley,zahmet olmazsa bizim eve gelebilir misin?""Tabii ki,hemen geliyorum."
Bölüm bu kadardı ama söyleyecek birkaç şeyim var.Uzun süredir bölüm atmıyordum,bunun için üzgünüm.Ama size söz veriyorum,gelecek bölüm için bu kadar beklemeyeceksiniz.
İkinci olarak,bölümde geçen olayların 12 Kasımda olması bir tesadüf değil.,12 Kasım, Pamela Lillian Isley'in Poison Ivy olduğu tarih* olduğu için ben de hikayede Pamela'nın aynı tarihte Poison Ivy olmasını istedim .
*=bu bilgiyi bulduğum kitap
Hikaye ile ilgili düşünceleriniz,değiştirmemi istediğiniz şeyler olursa yorum olarak yazabilirsiniz.
Kendinize iyi bakın,hoşçakalın.
