Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/21

01:05

'Uyudun mu?'

Irayna, titreyen telefonuna gözlerini dikti. Ellerini bilgisayarın klavesinden çekerek hâlâ ışığı yanıp sönen telefona koydu. Yüzünde bir gülümseme olurken eline telefonunu alarak Sergio'num mesajına cevap vermek istedi. Gecenun bu saatinde onunda uyumadığını biliyordu. Girdiği ameliyatlar artık Sergio'nun dediği gibi 'sıradan insanlar'ı tedavi etmiyordu. Başkan'ın ameliyatı bittiğini bu mesajla anlamıştım

'Hayır, hâlâ rapor yazıyorum. Ameliyatın nasıldı?'

Telefonunu geri bırakırken aslınsa Sergio'ya karşı her zaman dik olduğunu biliyordu. Onunla konuşmak ona iyi gekiyordu fakat Sergio'nun dik kafasına vurmamak için bazen kendini zor tutuyordu. Özellimle hastaları ile ilgili konularında. Sergio'ya göre hastalar ikiden fazla çeside ayrılıyordu.

Ameliyatın parasıni ödeyecekler

Ve ödeyemeyecekler.

Her ne kadar bunların saçma olduğunu düşünse de bazen hak vermek istiyordu. Şehir hastahanesi özel bir hastahaneydi ve buraya gelen hastalar en azından bir haftalık harcı ödemek zorundalardı. Sergio'nun ilk  hastalarından birine tamda böyle olnuştu. Ameliyattan sonra borçları ödeyemediği için hasta kendi yaşamını kendisi sonlandırmıştı ve bu Sergio üzerinde büyük bir etki bırakmıştı. 

Telefonunu yerine bırakırken derin bir nefes verdi, aniden kapının çalmasıyla korktu. Yutkunurken gecenin bu saatinde eve kimsenin gelmeyeceğini biliyordu, aslında evine kimsenin gelmeyeceğini biliyordu.

Ayaga kalkarken ısrarla calan kapının önüne geçti. Deliğe bakarken kaşlarını çatarak kapıda ki adama baktı.

"Sergio?"

Kapıyı aralarken ona elinde ki kahvelerle bakan adama daldı. Yüzünde büyük bir gülümsemeyle Sergio ona bakarken Irayna sadece ufak bir tebessüm edebilmişti.

"Mesajı bu kadar çabuk görebileceğini sanmıyordum,"

"Aslında kapıdaydım, uyuyor olsaydın geri dönecektim."

"Ah, sey iceri gel." Irayna kapıdan çekilirken karşısında ki adamın acık konusması hosuna gitmemisti. Yanakları kızarmıştı ve bu onun en son dileğiydi. Sergio salona gecerken genc kadın kapıyı kapatarak onun arkasına gecti. Salona Sergio'nin gözünden bakarken yutkundu.

Pasaklının tekiydi.

Salona girdiğinde Sergio'nun bakışlarını etragı gesinirken yakaladı. L koltuğunun üzerinde ki battaniye, yerde ki çorapları ve bilgisayarı koyduğu ufak masanın üzerinde ki atıştırmalıkları boşveremiyordu. Sergio koltuğun köşesine geçerken yanında ki battaniyeyi biraz uca itti. Irayna halinden memnunmuş gibi battaniyenin öbür ucuna geçerken Sergio'nun uzattığı kahveyi aldı.

"Ameliyattan mı çıktın?" Mırıldanırken sıcak kahveyi yudumladı.

"Saçma sorunu yanıtlamak istemezdim ama," Sergio mırıldanırken dudaklarını kıvırdı ve devam etti. "Çıktığımda gece yarısıydı, biraz Melan ile uğraştım. Ard arda gelen ameliyatlar işte, sonuçta önemli adam iyi."

"Bunu yapmayı sevdiğin için sorun yok,"

"Bazen tıkanabiliyorum aynı senin gibi," Sergio bakışlarıyla bilgisayarı gösterirken kahvesinden bir yudum aldı. Genç kadın bilgisayarın ekranına bakarken neredeyse bitmiş olan raporuna baktı.

"Bu tıkanma değil, asla birinin ölüm fermanını imzaladım ki. Gabriel çok farklı, bunu semptonlarına vuruyorum fakat Melia'ya yaptıkları asla kabul edilemezdi. Sanırım eşine karşı büyük bir öfke bulunduruyordu ve ilaçlarını kestiği an aklında ki karmaşa onu yeniden ele geçirdi."