"Benimle bir anlaşma yapmanı istiyorum," kaşları söylediklerimle havaya kalkarken heyecanla titremeye başlayan ellerimi ısıtmak isteyerek birbirine sürttüm. Böyle bir cümleyi beklemediği şaşkın suretinde ki mimiklerinden belli oluyordu.
"Ne anlaşmas...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu satıra da lütfen dinlediğiniz güzel şarkıları bırakır mısınız? Dinleyecek şarkı bulamıyorum artıkjfrjhbvjk
Keyifli okumalaar!❤
VUSLAT-23
Yaşadığım şoktan dolayı olmalıydı ki, aralık kalan dudaklarımla öylece karşımdaki kara gözlere bakmaya devam ettim. Duyduklarımın gerçeklik payıyla beraber tam da bu hayırlı işler diye adlandırdıkları şeyin tam ortasında gelmiştik, konunun ortasına basmıştık. Ne tepki vereceğimi bilmiyordum, bedenimin verdiği tepkileri ise kontrol edemiyordum. Çünkü yanmaya başlayan gözlerimden bulunduğumuz an, yani şu an nefret ediyordum. Yüreğimin göğüs kafesimi parçalayacak gibi hızlı ve yüklü atması artık ayakta durmamı zorlaştırırken kendi kendimi teselli etmeliydim.
Bilakis Korel'in bütün arkadaşlarının da bakışlarının çoğu bendeyken bunu yapmaktan başka çarem yoktu. Hepsi Korel'le aramızdaki karmaşık ilişkinin farkındaydı ve şimdi ise onun bu belirsiz ilişkinin üzerine konuşulan evlilik mevzusu bütün meraklı bakışları üzerimde toplatmıştı.
Kendine gel!
Kendi kendime, içimden defalarca kez dile getirdiğim bu iki kelimelik cümleyle zorlukla derin bir nefes aldım. Ardından içeride küçük bir kalabalık oluşturan misafirlere garip bir baş sallaması eşliğinde yüzümdeki donuklukla boş koltuklardan birisine oturdum. Elimdeki çantayı dizlerimin üstüne koydum. Sesim çıkmıyordu, çıksa dahi ne diyebilirdim ki?
"Asaf dede..." diye mırıldandı Barış, az önceki sesinden kalmayan enerjisiyle. "Korel bize bundan hiç bahsetmedi. Görücü usulü evlenmek mi olur? Hele ki Korel..." diye devam ettiğinde Asaf Bey beyazlaşmış kaşlarını çattı, kara gözlerini kısarak Barış'a dikti.
"Korel değil, Asaf!" diye tekrar etti baskın bir sesle. Ona Korel ismiyle seslenilmesine tahammül edemiyordu. "Torunumun haberi vardı, ben iki yıldır onu bu durumdan haberdar ediyorum zaten."
İki yıl!
Koca bir balyoz darbesinin duygularıma vurulduğunu hisseder gibi irkildim.
"Zaten kızlada tanışıyorlar, konuşuyorlar. E o zaman evlenmek için ne kaldı?"
"Ama Asaf dede olmaz." Diyen Barış'ın ısrarla konuyu olumsuza çekmesi, ara ara yeşil gözlerini bana değdirmesiyle nefesimin tıkandığını hissederken Korel'in hala sessiz kalması içimde oluşan yaraların artmasına neden oluyordu.
Gözlerimin şaşkınlıkla büyümesine engel olamadığımda avuç içlerimin kaşınmaya başlamasıyla uzun tırnaklarımı sertçe bastırmaktan geri durmadım. Hiçbir şekilde gözlerimi kara gözlerle çarpıştırmıyor, ona bakarsam kendini ele verecek duygularımdan korkuyordum. Boğazımda hissettiğim yumruyu geçirmek ister gibi art arda yutkunmaya devam ettim. Üstüme tarif edilemez bir ağırlık çökmüş, beni yerin dibine batıracak kadar kuvvetliydi. Sesimi yine çıkarmadım, bunun yerine dudaklarımı inatla birbirine bastırarak gözlerimi yerdeki halıya diktim, konuşulanları sessiz kalmaya devam ederek dinlemeye başladım.
