Octagon- jeden z najpopularniejszych klubów w Korei Południowej i najpopularniejszych w Seulu, dzielnicy Gangnam. Wyjątkowo w tym roku na imprezę Hallowenową postanowił zaprosić do siebie dwie kapele zajmujące się totalnie różnym rodzajem muzyki. I...
Strasznego Halloween słoneczka! Jednak zanim przejdziecie do czytania czas na krótki wstęp! Ten mały special powstał w tydzień, więc mogą być błędy, za co bardzo przepraszam. Na te chwilę mam jedynie połowę napisanego epilogu, więc mogę mieć małą obsuwę w czasie. Bardzo proszę Was, żebyście puścili wodzę Waszej wyobraźni, bo może się troszkę przydać. Rozpiska z dodawaniem rozdziałów znajduję się na moim profilku, a Wam życzę miłego czytania!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Białe trampki mocno uderzały o ziemię, gdy ich właściciel biegł korytarzem ledwo łapiąc oddech. Jak poparzony wpadł do małej salki, a drzwi głośno uderzyły o ścianę.
Szybko pochylił się lekko i ułożył ręce na kolanach. Głośno dyszał przez bieg, a inne osoby w pomieszczeniu popatrzyły na niego zdziwione. W końcu z przeuroczym uśmiechem i łzami w oczkach podniósł głowę i związał kontakt wzrokowy z dwójką przyjaciół.
-Napisali z propozycją!-wykrzyczał radośnie, a po jego pulchnych policzkach zaczęły spływać słone łezki.
-Ale kto?-zapytał jeden z jego przyjaciół i szybko odszedł od perkusji, by znaleźć się koło niego.
Trzeci z przyjaciół pośpiesznie odłożył gitarę elektryczną na podłogę i prędko do nich podszedł.
Chłopak, który wbiegł do pomieszczenia otarł łzy z polików i popatrzył radośnie na wyższych przyjaciół, by zaraz wyjąć z kieszeni jeansów swój telefon.
-O-octagon! Chcą, żebyśmy u nich wystąpili!-krzyknął radośnie chłopak i nie przejmując się różowymi włosami, które zaczęły wchodzić mu do oczu, włączył swój telefon.
Dwójka wyższych chłopców spojrzała z szeroko otwartymi oczami na popękany ekran na którym to znajdowała się jedna z ich największych szans.
-Park Jimin, jakim cudem?!-krzyknął piskliwym głosem jeden z nich, a różowowłosy, który miał na imię Jimin, jedynie wzruszył drobnymi ramionami.
Szybko poprawił różowe włosy malutką dłonią, a swoje czerwone oczka pośpiesznie otarł rękawem różowego sweterka w którym wręcz tonął.
-Nie wiem, Seokjinie hyung.-wyszeptał chłopiec, ale obdarzył chłopaka najcudowniejszym uśmiechem jaki tylko potrafił zrobić.
Seokjin sam zaraz poczuł na swojej przepięknej twarzy coś mokrego. Otarł szybko łzy z policzków i głęboko westchnął.
To było nie do uwierzenia.
Brązowowłosy zaśmiał się z tego i szczęśliwy zaczął wtulać w siebie mniejszego przyjaciela.
-Taehyung chodź tu!-zawołał Seokjin, a zawołany chłopak zaraz wtulił się w swoich przyjaciół.
Niebieskowłosy Taehyung nie był w stanie zrozumieć, dlaczego to akurat zechcieli ich. Przecież najczęściej występami w takich klubach zajmowali się jacyś znani ludzie. A nie dopiero zaczynający zespół.
