The Unwanted Roommate (Completed)

Chapter 9

Nicolae's POV

Pagkapasok ko sa room, nakahiga na si Louis. Nakapikit siya, pero alam kong hindi pa siya natutulog. Remember? Kailangan pa niyang uminom ng sleeping pills.

Uuwi ako bukas! Ahaha! Christmas vacation kaya dapat lang na umuwi ako. Ibinaba ko yung bag ko sa kama ko at saka inayos ang mga damit ko.

Bigla siyang nagsalita, kaya napatingin ako sa kanya.

"Come near."

So? Inuutusan niya na ako ngayon? Grabe talaga siya. Saka ko naalala yung nakita ko kanina. They are making out, kaya medyo nailang ako.

Lumapit ako sa kanya. Nakita ko yung mukha niya, may bandaid siya sa kilay. Kaawa naman siya grabe.

Iminulat niya yung mga mata niya at tumingin sa akin, kakaiba yung tingin niya bakit ganun?

"Here."

Pagkasabi niya nun, ibinigay niya sa akin yung phone ko. At pumikit ulit, napangiti ako.

"Salamat."

"It's nothing."

"Ahm. Hindi naman sa nangingialam ako, pero ano mo yung doctor sa clinic?"

"You don't care."

"Nacu-curious lang ako, kasi diba...kalat kasi sa buong university na namatay yung babaeng mahal na mahal mo and this time may kahalikan kang baba-----"

Bigla siyang nagsalita kaya di ko natapos yung sasabihin ko.

"Y-you. Wala kang pakialam sa ginagawa ko. Don't think that we are close. Even though I saved you once, wag mong isiping magkaibigan tayo. Don't bother yourself."

Iminulat niya ang mga mata niya at tiningnan ako ng diretso sa mga mata ko. Bakit niya ba 'to ginagawa? Gusto niya bang magalit sa kanya ang lahat ng tao?

"I am just----"

"Concern? What the f*ck?! I don't care for you, I just care for myself. So, don't over think."

Parang napatigil ako sa pag-iisip. I hate him! I do hate him! Ako na nga yung concern sa kanya, tapos. Ahhhh! F*CK! Fine!

Di ko na siya papakialaman, buti na lang Christmas break. Hindi ko siya makikita! Sh*t.

Tumalikod ako sa kanya, at inayos na yung mga gamit ko. Hindi ko na siya pinansin. Wala akong roommate, mag-isa lang ako sa room na 'to. Wala akong kasama.

*

Maaga pa lang umalis na ako sa dorm dala yung mga gamit ko, ayoko ngang makita pa siya. Nababadtrip lang ako sa 'twing nakikita ko yung pagmumukha niya, nakakasira ng araw guys.

Nagpasundo ako sa bessy ko, si Mau. Dala niya yung kotse niya, siya lang kaya yung pinagkwentuhan ko tungkol kay Ian at kay Nikki. Kasi siya yung pinakabestfriend ko, silang dalawa ni Angela. Pero hindi na ngayon.

"Hoy babae! Kamusta ka na? Bakit mukhang badtrip ka?"

"Mukhang badtrip?! Badtrip talaga! I was pissed off!"

Tinaasan ako ng kilay ni Mau at biglang sinamaan ako ng tingin. Sasabihin niya kay Ian na naman, this time hindi na.

"Don't tell me kay Ian na naman?!"

I shooked my head.

"This time, it's about my f*ck*ng roommate. That bastard! He is arrogant and mayabang! Nakuuuuuuuuuuuuuu!"

"Hahahaha! Ano bang pangalan ng mapabanatan sa boyfriend ko."

"Tungunu, wala ka namang boyfriend eh!"

"Meron na kaya, yung bago kong crush. He is so hoooot. Baka nga nakikita mo yun sa university niyo eh."

Naku, sana mali yung iniisip ko.

"Don't tell me, volleyball player siya?"

Tanong ko sa kanya.

"So, kilala mo si Louis my loves?"

"Louis my loves my ass."

Saka ko siya inirapan, ano bang nangyayari sa mundo?! Yung lalakeng bwisit na yun na may mental disorder?!

"Oh bakit? Panget ba siya sa personal? Sa commercial kasi ang gwapo niya pati sa pictures. Lalo na doon sa magazine na nabasa ko, nafeature kasi siya. Yung buong pagkatao niya."

"Nasaan yung magazine? Let me see."

Saka niya kinuha sa bag niya. Bakit kaya raw dala-dala sa bag niya? Hindi pa ako nasanay kay Mau.

Louis Macario Razon

"Live life. As if it is the last. You don't know what would happen, so you must enjoy everything that you have."

Sinabi niya yun sa isang interview. Ewan ko kung kailan, pero nakalagay kasi dito sinabi niya raw. Mukhang di naman ata siya yung nagsabi nito eh. Napakacold kaya niya.

"Did you ever try to commit suicide?"-MC

When he heard this question, he just gave his sweetest smile and answered.

"No, why would I?"

Louis Razon, is a third year student of an exclusive university. He is taking a bachelor of science in business administration. In the future he will be the successor of their company, which has his parents left.

He is an orphan.

He has his sister by her side. His aunt is his manager, she is also the one who adopted him.

He is living great today. He has the looks, the money, and the career. They just said that he is today's mister perfect.

Nickname: Louis

Birthday: January 20, 1995

Favorite color: Blue

Favorite food: Adobong manok

Hobby: Playing volleyball, playing guitar, eating foods, and watching movies.

Today, he will be playing a role in a TV drama.

Tiningnan ko yung picture niya na nakalagay dito sa magazine, hanggang dito ba naman hindi pa rin siya ngumingiti? I still hate him. That guy, akala niya siguro nasa kanya na ang lahat.

"Sabi nila, yung tita niya raw. Yung manager niya, napakasama ng ugali. Ang pagkakaalam ko nga eh ayaw naman ng baby ko na lumabas sa mga commercials at TV drama."

"Alam mo bang ayaw niya ng may nangingialam sa kanya? Pano mangyayari 'yon?"

"Ewan ko, sabi nga lang nila. Bakit ka ba masyadong affected diyan?! Ang sama-sama mo ah!"

"Hayyy. Naku, sana makilala mo siya para matauhan ka!"

Sigaw ko sa kanya at binato yung magazine sa labas ng kotse niya. Tiningnan niya ako ng masama at bumulong-bulong.

"Hoy Maurice Jane! Ano bang pinagsasasabi mo diyan ha? Para kang bubuyog."

"Sabi ko, ang gwapo ni Louis."

"Mauntog sana 'yang ulo mo. You are just out of your mind."

Hindi natapos yung pagtatalo namin. Hanggang nakarating na ako sa bahay.