Bölüm 23 - Saklı Dünler

En başından başla
                                    

"Günaydın."

"Günaydın."

Ceren uzun uzun gözlerine baktı.Sonra eliyle yanağını okşadı.Gözlerinin içine dalıp gitti.

"Ne yaşıyoruz biz... Neden böyle bakıyorsun bana..."

"Nasıl bakıyorum?"

"Böyle işte."

Aşık gibi diyecekti.Dili varmadı.Nasıl varsın ki? Kim aşkını öyle kolay itiraf edebilirdi? Söylemesi kolay mıydı? Hem aşk öyle bir anda olan bir şey miydi? Belki de aklı karışmıştı.Olabilir miydi? Aşk olabilir miydi Ceren'inde hissettiği.O öyle bir an ki beynin ve kalbinin ikilemiyle baş edemeyip kendinden kaçmak ister gibi.Fazlaca kapılmıştı ona bunu hissetti.İşte bu hem en güzel hem de en acıtıcıduyguların başlangıcıydı.Başını omzuna koyup saatlerce uyumayı isterken onu kaybetme korkusu vücudunu sarmıştı.

"Şimdi ben aşağı ineceğim."

"Oh sen aç kalma tabi in kahvaltıya.Ben burda açlıktan öleyim." dedi muzip bir tavırla.

Ceren odadan çıktı.Aşağı indi fakat ne annesi uyanmıştı ne de babası.Annesi kanepedeydi.Kapı çaldı.Evin yardımcısı izinden dönmüştü.

"Hoşgeldin Zeliha Abla."

Kapıyı açtıktan sonra annesine yaklaşıp sessizce uyandırdı onu.

"Günaydın anne."

Zümrüt hafifçe doğrulup Ceren'e sarıldı.

"Fazla sevgi dolusun bugün Anne."

"Sen bana hep böyle güzel anne de,böyle güzel uyandır beni ben hep mutlu olurum birtanem."

Atlas etrafa bakınıyordu,dolabın kenarında duran gitara gözü ilişti.Yüzünde buruk bir ifade oluştu.Sonra derin bir iç çekti,gitarı eline aldı,elini gitarın tellerinde gezdirip gözünü kapattı.

O sırada Ali uyanmış,kendine gelmeye çalışıyordu.Atlas bir an kendinden geçip gitarı çalmaya başladı.Ali bir duş almış tam aşağı inecekken Ceren'in odasından gelen sesle odaya yöneldi.

"Kızım.Günaydın"

diyerek kapıyı tıklattı.Sonra aşağıdan Ceren'in sesinin gelmesiyle birden irkildi.

Atlas birden kendine geldi, hemen gitarı bırakıp ne yapacağını şaşırdı

Ali kapıyı açmaya çalıştı ama kapı kilitliydi.Sonra hemen aşağı indi.

"Ceren!"

"Günaydın baba" , dedi tedirgin bir tavırla.

"Odan da biri mi var?"

Zümrüt şaşırıp araya girdi.

"Ne diyorsun Ali?"

"Gitar sesi duydum.Ben tıklatınca kapıyı kesildi ses.Ceren içerde sandım.Kapı kilitliydi."

Ceren o an ne yapacağını ne diyeceğini bilemedi.Aslında en doğrusu doğruyu söylemekti.O an bir şeyler olduğunu ve Ceren'in sıkıştığını farkeden Zümrüt konuşmaya başladı.

"Arkadaşı Zeynep! Dün ailesiyle tartışmış depresyona girmiş Ceren'de arkadaşına kıyamayıp gel bizim evde birlikte depresyona girelim demiş çıkmak da istemeyince odadan kapıyı da kilitlemiş kızın üzerine iyice depresyona girsin diye,ben gece gördüm uyudum.Hatta Ceren'de şu an depresyon da ama belli etmiyor birlikte ağlayıp durdular dün."

BİR YANGININ KÜLÜ #Wattys2020Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin