KARA KİRAZ • DİLHUN | 2 (TAMAMLANDI)

• ETKİNLİK •

Herkese merhaba!

Yeni bölüm sanıp geldiyseniz biraz üzüleceksiniz maalesef çünkü daha yazmaya başlamadım. Derslerim yeni yeni başlıyor ve düzen oturtmak açısından biraz sıkıntı çekiyorum. Neyse fazla uzatmadan bu bölümü neden attığımı söyleyeceğim. 

Biliyorsunuz ki Kara Kiraz'da da -serinin ilk kitabı- böyle etkinlik bölümü düzenlemiştim. Size birkaç soru sormuş ve sizlerle sohbet etmiştim ve nedense çok hoşuma gittiği için bu etkinliği ikinci kitapta da yapmaya karar verdim. 

Sorduğum soruları yanıtlarsanız çok mutlu olurum. Kendinize çok iyi bakın! 

Dila'nın Erdem Şaşmaz ile ilgili kurduğu plan sizce ne olabilir? 

Sizce kasalar bir odada mı saklanıyor yoksa kasalardaki dosyalar bir karta mı aktarıldı?

Edwin karakteri ile ilgili ne düşünüyorsunuz?

Miraç neden Edwin'den şüphe ediyor?

Yamaç Dila'dan nefret etmeye devam edecek mi? Sizce onların yüzleşmesi nasıl olur?

Asaf, Dila'yı Bahar'ın ölümünden suçluyor mu sizce?

Aramıza yeni katılan İgor hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce Dila'nın düşmanı mı yoksa düşmamın düşmanı dostumdur mantığı ile ilerleyip Dila'ya yardım mı ediyor? 

Karan ve Kerim İgor'dan kurtulmak için sizce bundan sonra ne yapacaklar? 

Miraç için ne düşünüyorsunuz? Onda gördüğünüz hoşunuza gitmeyen özellikler neler?

Dila'yı tek bir kelime ile ifade edebilir misiniz?

Kitabın finali nasıl olacak sizce? Ya da nasıl olmasını istersiniz? 

Minik bir parantez açayım: Kitabın finali kafamda hazır. Kurguda bir değişiklik olmayacak ama sadece size de sormak istedim. 

Benim sorularım bu kadar. Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim. Hepsini tek tek cevaplayacağım. :)

Size minik bir süprizim de var ayrıca. Miraç'ın anlatımıyla ufak bir kesit atacağım size. Tarihler 13 Ocak 2021'i gösteriyordu. Miraç Dila'sız ilk evlilik yıldönümlerini Antalya'daki evinde yalnız başına kutladı. Peki neler yaptı? 

MİRAÇ'IN ANLATIMIYLA:

Arabayı durdurduktan sonra el frenini de çekip anahtarı çıkardım. İstanbul, yoğun bir kar yağışının etkisi altında olmasına rağmen Antalya beni şaşırtacak şekilde soğuk gelmemişti. Belki de o kadar uzun zamandır gelmeyince buranın havasını da unutur olmuştum. Çocukluğuma ihanet ediyor gibi düşündüm ister istemez. 

Garajdan çıkıp çimlerle örtülü bahçeye adım attım. Her ne kadar kaçırmaya çalışsam da babamla sürekli futbol oynadığım sahaya çevirdim gözlerimi.

"Aslan oğlum benim! Nasıl da güzel çalım atıyor babasına görüyor musun Nisa? Tıpkı bana çekmiş! Tıpkı babası gibi sağ gösterip sol vuruyor!"  Hakan, oğlunun koltuk altlarından tutup havaya kaldırdı. Miraç, babasının güçlü kolları arasında kendisini bir kuş kadar özgür hissetmişti. Bu yüzden neşeli kahkahası, bahçede baskın bir şekilde yankılanmıştı. Hakan da oğlunun her neşeli kahkahasında daha da mutlu olduğunu hissedip onun kahkahalarına eşlik ediyordu. 

"Babamın oğluyum ben! Benim güçlü babamın oğluyum!" Miraç'ın çocuksu ses tonunu duyan Nisa, üzerindeki önlüğe ellerindeki köpükleri silip pencereden onlara baktı.