The story of my life [Alec Lightwood]

*-9-*

Altijd als ik denk aan hoe ik Jace ontmoette komt er een kleine glimlach op mijn gezicht. Helaas kom ik weer terug in de realiteit. Het is over... Het is allemaal over... Hij wilt vast niks te maken te hebben met iemand die op jongens valt...

POV Alec

Ondertussen was ik in slaap gevallen en is het morgen. Ik word wakker en ik voel al gelijk dat je niet met mij moet spelen vandaag. Ik zucht chaggo als ik Clary en Jace hoor praten. Ik laat de kleren die ik al aan had, aan en ik haal even kort de kam door mijn haar.

Ik ga zachtjes bij de deur opening staan en luister mee met het gesprek tussen Jace en Clary. "Sprak hij tegen je?" Hoor ik Jace zeggen. "Hij zei mijn naam en 'je moeder voor de beker'" Zegt Clary. Waar hebben ze het over? Denk ik en ik meng me in het gesprek. "Wie zei dat?" Vraag ik zonder ook maar een sprankje emotie te laten horen in mijn stem. "Valentine" Zeggen Jace en Clary tegelijkertijd.

"Hij is bij mijn moeder" Zegt Clary. Ho... Valentine kan hier in het instituut contact zoeken met ons? Denk ik. Ik zie opeens dat Jace een ketting vast heeft. "Spreekt hij tegen jou via die ketting, hier, in het instituut?" Zeg ik en ik loop wat dichter naar ze toe. "Net als toen ik Dot zag" Zegt Clary en dan begint Jace weer te praten.

"Het is een portaal deeltje" Zegt hij terwijl hij er goed naar kijkt. "Ik weet alleen wat ik heb gezien. Mijn moeder leeft nog. Ze is bewusteloos, maar ze leeft nog!" Zegt Clary en ze kijkt kort naar Jace. "Waar zijn ze" Vraag ik kortaf aan Clary en ze kijkt me aan. "Weet ik niet" Zegt ze en ik zucht vanbinnen.

"Je zei dat je ze had gezien. Kon je dan helemaal niks herkennen?! Zoals Apparatuur of wapens" Zeg ik bot tegen haar. "Dat weet ik niet meer, het was vreselijk!" Zegt Clary met zelf medelijden. Jace moet hebben gezien dat ik boos begin te worden, want hij zegt: "Alec, probeer rustig te blijven". "Jace, ik probeer informatie te krijgen wat WEL nuttig is" zeg ik chaggo tegen hem en hij slikt heel even en zegt niks meer.

"Wat heb je precies gezien" Vraag ik aan Clary met een wat serieuzere blik. "Dat Valentine mijn moeder heeft! meer niet!" Schreeuwt Clary. "Emoties zijn een afleiding. Ze beheersen je. We moeten ze in bedwang houden" Sis ik naar haar. "Oh, en bij jou lukt het zeker?" Zegt Clary bot tegen mij. "Ik bescherm het instituut. Als Valentine ons kan zien, moet die deur dicht!" Zeg ik en Jace komt achter Clary staan.

Ik moet die ketting van Clary weghouden. Denk ik. "Mag ik die ketting eens zien?" Vraag ik nu wat rustiger. Ik zie dat Jace aan het twijfelen is, maar hij geeft het toch aan mij. Ik doe kort alsof ik hem bekijk, maar neem de ketting dan volledig in mijn handen en ik kijk ze aan. "Nu is hij veilig" zeg ik en ik loop er mee weg. Clary en Jace proberen me tegen te houden en daardoor volgen ze me.

Ik loop met een snelle pas naar mijn rune kluisje toe en pak mijn steely. "Waar ga je heen! Wat ga je doen!" Schreeuwt Clary. "Ik breng de ketting in veiligheid zodat niemand er mee in verleiding komt!" Schreeuw ik terug en Jace die rent naar me toe om vervolgens mijn arm vast te pakken.

"We kunnen hem gebruiken om Valentine te pakken!" zegt Jace als poging om de ketting terug te geven. Ik loop gewoon door en zeg: "Als ik Valentine was, liet ik je geloven dat Jocelyn nog leefde. Dan zou ik Clary nemen en haar vragen in ruil voor de beker" Ik buk en haal mijn steely over mijn kluisje heen.

"Jace zijn idee is beter, we konden Simon zo ook redden van de vampiers" Zegt Clary. Ik zucht en leg de ketting in het kluisje. "Ja van vampiers. Verveelde, Zelfzuchtige, Paranoïde vampiers. Valentine is een gevaar" Zeg ik en ik doe mijn kluisje dicht terwijl ik op sta. "Valentine is te slim om gepakt te worden door drie en een halve Shadow hunter" zeg ik bot. "Vier" Zegt Clary en ze kijkt me boos aan. "Hoe dan ook, laat de ketting liggen" Zeg ik en negeer haar opmerking volledig.