His Story To Tell (R-18)

HSTT - 59

Binawi niya ang kamay niya sa akin at bigla itong humiga sa kama habang nakaupo pa rin ako sa ibabaw niya.

"Now you know what to do." He said that made me cry more.

God, how can I get out of this hell? How can I get rid of this fucking man?

Lumipas nanaman ang panibagong impyerno sa buhay ko kasama siya. Pinulot ko ang damit ko na nakakalat sa sahig at sinoot ko ito sa akin. I stood up and my knees feel so weak. Napaupo ako dahil sa panghihina.

Rej, you need to escape. You need to get out of here but how? Tanong ko sa sarili ko.

Pinilit kong tumayo kahit pakiramdam ko'y mawawalan na ako ng malay anytime. Tumingin ako sa may bintana and my eyes widened when I saw a hole on the wall. Kasyang kasya ako ron!

I looked at the restroom and he's still showering. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at tumakbo ako papalabas ng kwarto. Dumiretso ako sa likuran ng bahay at agad kong nakita ang butas na nasa pader.

"Don't lose hope, please." I cheered up myself.

Lumapit ako ron sa may butas atsaka dumapa. Naramdaman ko agad ang putik sa katawan ko dahil may kaunting baha roon pero wala na akong pakialam. My self is even dirtier than this mud.

Gumapang ako papasok sa butas at nang mailabas ko ang ulo ko ay agad kong nakita ang mga kakahuyan. Matatangkad na puno at sobrang daming sukal. I don't have time to get scared. I need to escape.

Pinilit kong gumapang ulit at nang mailabas ko na ang halos buong katawan ko ay huminga ako ng malalim. Hihilahin ko na sana ang isang paa ko pero biglang nanlamig ang buong katawan ko nang maramdaman kong may humawak sa paanan ko. My eyes widened when I saw Kuya Ryoga's face. God!

"You're escaping?"

"Aahh!" I shouted at kumuha ako ng putik gamit ang kamay ko at binato 'yon sa mukha niya.

Napabitaw siya sa paa ko at mabilis akong tumayo at tumakbo sa loob ng kakahuyan. I ran and ran without looking back. Diretso at matulin ang pagtakbo ko, desperada na makalayo at makatakas sakaniya.

"Reginy!"

I heard him shouting and I looked back. I saw him running towards my direction and it made me cry again. Bigla akong nadapa sa putikan nang hindi ko nakita ang bato sa harapan ko. I stood up right away kahit pa ika ika na ako.

Nagtago ako sa isa sa mga malaking puno at umupo ako roon dahil sa pagkirot ng paa ko. I looked at my foot at sobrang pula nito. Napatakip ako sa bibig ko dahil takot na baka marinig niya ako.

"Reginy..." He called out and I closed my eyes.

Para na akong aatakihin sa takot. God, let me escape please. Help me with this one. I can't really live another day with him! I am so tired breathing!

"Rej, baby."

I opened my eyes when I heard his voice again but this one is different. It is soft. It is like he sounds so concerned to me and he even sounds scared just like me.

"Run baby, run. Run as fast as you can. Don't let me catch you again."

Huminga ako nang malalim atsaka ako napalunok.

"Baby, I know you're hiding on that big tree. Tumakbo ka na. Bilisan mo, please."

Tumayo ako at sumilip. He is already looking at me with his crying eyes. What the hell? Bakit siya umiiyak? Napaluhod siya sa may lupa at bigla siyang napahawak sa dibdib niya. He looks in pain. What's going on?!