"Πρώτον δεν είναι γκόμενος μου και δεύτερον δεν ήθελα να του πω την αλήθεια, πολλοί άγνωστοι ξέρουν τον κωδικό του κινητού σου;" Τον ρώτησα
"Αουτς, άγνωστος;" Με ρώτησε
"Ναι, ακολουθώ τα θελήματα που ζήτησες την τελευταία φορά που με είδες" Του είπα ψυχρά και σηκώθηκα απο το κρεβάτι
Είδα πως φορούσα πιτζάμες
"Ναι σε άλλαξα αλλα δεν κοιτούσα άμα αυτό θες να μάθεις;" Μου είπε χωρις να σχολιάσει το προηγούμενο πράγμα που είπα
Φυσικά
"Οκ" Απάντησα απλά και πήγα στην κουζίνα να κάνω έναν καφέ
"Gina περίμενε" Φώναξε αλλα συνέχισα να περπατάω
"Σε ακούω" Είπα ενώ του είχα πλάτη και έφτιαχνα καφέ
"Γιατί με αποφεύγεις;" Ρώτησε
"Τι εννοείς;" Ρώτησα ενώ άναψα την φωτιά για να γίνει ο καφές
"Πρέπει να συζητήσουμε" Μου είπε και γέλασα πνιχτά
"Να πούμε τι;" Τον ρώτησα ενώ η καρδιά μου πήγενε τα τρελή
"Για εμάς" Μου είπε
"Δεν υπάρχει 'εμάσ'" Του είπα ενω πάλευα να μη βγουν δάκρυα απο τα μάτια μου
"Gina, θέλω να είμαστε πάλι μαζί" Είπε και η καρδία μου έχασε έναν χτύπο
Γύρισα θυμωμένη
"Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να έρχεσαι μετά απο 2 χρόνια να ζητας κάτι τέτοιο, μήπως ξέχασες τι έγινε την προηγούμενη φορά μου είμασταν μαζί;" Τον ρώτησα
"Είμασταν λύκειο" Είπε
"Η ηλικία δεν είναι δικαιολογία για ότι έγινε... καλύτερα για ότο γινόταν, γιατι έκανες πολλά πράγματα" Του είπα έντονα
"Και εσυ τι, ήσουν αθώα;" Με ρώτησε ενώ φάνηκε θυμωμένος
"Άμα θυμάσαι εσύ τα άρχιζες όλα! Κάθε γαμημένο καυγά!" Φώναξα θυμωμένα
Έδειξε στην αρχή σοκαρισμένος
Δεν βρίζω και το ξέρει
"Συγγνώμη εντάξη; Λυπάμαι που σε έκανα να νιώσεις σκατά για τον εαυτό σου, αλλά δεν υπήρχε μέρα απο τότε που έφυγα χωρίς να σε σκεφτώ και το πως θα ήταν τα πράγματα έτσι και δεν ήμουν μαλάκας" Μου είπε, βασικά μου φώναξε αλλα προς το τέλος η φωνή του ηρέμισε
Έβαλα τον καφέ στο φλιτζάνι και γύρισα πάλι σε αυτόν
"Συγχαριτήρια!" Φώναξα θυμωμένα
"Αλλά ξέρω καλά οτι δεν το εννοείς αυτό, δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος ξανά Jack" Του είπα ήρεμα
Δεν ξανα φωνάζω, νιωθω οτι το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει
"Τι λες-" Πήγε να πει
"Θυμήσου λίγο καλύτερα την σχέση μας και θα τα καταλάβεις γιατι δεν πιστεύω λέξει απο ότι λες" Του είπα
"Δηλαδή αυτό ήταν; Οτι είχαμε ήταν κατι απέσιο;" Με ρώτησε
"Ναι, γιατι ότι ήταν καλό ήταν ψεύτικο" Του είπα
"Φυσικά και ήταν αληθινό" Μου είπε ενώ η ενόχληση στην φωνή του ήταν ορατή
"Απέδιξε μου λάθος τότε! Αλλα μέχρι να έρθει εκεινη η στιγμή μην με ξαναπλησιάσεις, γιατί εσύ είσαι ο λόγος που είμαστε όπως είμαστε" Του είπα
Εκείνος έφυγε και έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω του και ένα δάκρια έτρεξαν απο τα μάτια μου
Flashback
"Με ποιον ήσουν;" Με ρώτησε θυμωμένα με το που μπήκα σπίτι του
"Με την παρέα μου;" Είπα λες και είναι κάτι αυτονόητο
Μιας και ήταν
"Με τα αγόρια θες να πεις" Μου είπε πικρόχολα
"Αχ μην αρχίζεις, δεν είσα αθόως και οι "φίλες" σου σε αντίθεση με τους φίλους μου θέλουν να κοιμηθείς μαζί τους" Του είπα
"Α τώρα με κατηγορείς;" Είπε θυμωμένα
"Jack πάς καλά;" Τον ρώτησα
Αυτός ξεφύσιξε και ήρθε κοντά μου και έβαλε τις παλάμες του στα μάγουλα μου
"Κοίτα συγγνώμη, απλα ζηλεύω πολύ" Μου είπε
"Πρέπει να χαλαρώσεις επιτέλους, ξέρεις πως με τα παιδιά κάνω παρέα πολύ καιρό και πως βγήκα και με τα κορίτσια τους" Του ειπα κουρασμένα
Βαρέθηκα να του το εξηγώ αυτό
"Συγγνώμη" Ειπε και με έβαλε στην αγκαλιά του
End of flashback
Αν αυτό δεν ήταν τοξικό δεν ξέρω τι ήταν
Και δεν λέω δεν ήμουν πάντα αθώα αλλά άμα δεν άρχιζε για τα πιο μικρά πράγματα ή σταματούσε να μου μιλούσε για μέρες επειδή δεν του άρεσε κάτι που έκανα δεν θα έκανα και εγώ έτσι καποιες φορες
Ξεφύσηξα ενω τα δάκρια έβγαιναν ποτάμι
Το θέλω γαμώτο, δεν τον έχω ξεπεράσει αλλά πως μπορεις να είσαι με ένα άτομο που είστε τόσο τοξική ο ένας με τον άλλον;
Δεν μπορείς
Και αυτό είναι κάτι που πονάει πάρα πολύ να το αποδεχτεις
ΑΛΟΧΑΑΑ
Τι κάνετε πως είστε;
Ελπίζω καλά
Αυτό θα είναι λογικά το καλύτερο βιβλίο που έχω γράψει, mark my words😌💅
Απαντάω σε σχόλια που γίνονται το πρωτο 24ωρο που έχει ανεβεί το κεφ
Αυτά απο εμένα
Peace ✌️
#5 |past|
Start from the beginning
