■ KELLY'S POV ■
@Hospital.
"Well, you might celebrate this... Congratulations! You are 13weeks pregnant. For now, we couldn't see yet the gender but I'll gonna have you scheduled for the next check up. Here's some prescription as well that you might wanna take, to keep the baby healthy and you as well!"
Yung mga salita na iyon mula sa bibig ng doctora. At ngayon hindi ko mapigil yung luha ko. Tuloy-tuloy sa pag agos.
Napahawak ako sa munting regalo sakin at ala ala niya. Nakakagulat naman na surpresa ito, Ethan.
Talagang may pabaon kang ala-ala sa akin. Hayaan mo at aalagaan ko siya at mamahalin, tulad ng pagmamahal ko sayo.
》fast forward 》
Sinabi ko din sa manager namin yung situation ko ngayon, kung kaya magagaan na trabaho lang binibigay niya sa akin. Minsan ay dito lang ako sa bahay nag w-work.
Ilang araw na lang, at masisilayan ko na siya. Nasasabik na ako na maturuan siya ng mga makakabuluhang bagay dito sa mundo.
Bulong ko habang hinihimas ko ang tiyan kong parang may laman na limang pakwan.
It's a boy.
Sabi ng Doctor ko.
Ilang araw na din ako nag iisip ng ipapangalan ko sa munting anghel na bubuo ng sirang mundo ko.
Ngayon ko lang din napagdesisyunan na sabihin kay Carla yung kalagayan ko. But, we're still talking since the day I've left PH. Hindi lang niya siguro nahahalata minsan kasi madalang naman kami mag skype.
So today is the day, and I know she'll be shooookt from the bones!
"Hello, Carla! Imissyou!"
"Hi, atiii! Grabe ang lusog lusog mo naman! Masarap ba mga fafa diyan sa London?" Patawa niyang sabi.
"Are you alone right now? I'm gonna show you something ~~~"
"Uhhh --- I think so? I'm here at the office lobby e. What's that ba? Pinapakaba mo na naman ako, bruha ka!"
Una, pinakita ko muna yung picture ng ultrasound ko.
"No--- way! I'm done with your pranks Kelly! Hindi yan nakakatawa!" Sigaw niya. *hahahaha*
"No! I'm not pranking you~~~"
"There's no fucking way I would believe in you! Bitch stop it!!!"
Then her face looked like very, very shookt and she cannot utter any words.
Like, O○O.
I just stood up in front of my work table, and then showed up my baby belly in front of the camera.
"You're gonna be a Ninang na!!!" Sigaw ko sa kanya.
"KELLY! YOU BITCH!!! HOW COME---- YOU DID NOT SAY ANYTHING!!!!" And there she is, crying.
"HAHAHAHA! Why are you crying! You're the first ever whose gonna know this.. Let's just say.. SURPRISE!!!!" I answered laughing.
"Don't tell me that I'm right on what I'm thinking right now~~~" she's gone serious face.
And I know what she's thinking, whose the father of my child..
"Yes~~ But please Carla... I decided not to say, anything... Ever since I've left, I cut all of our connections.."
Besides, this is the only thing was left for me.
And then, there she goes. My crybaby bestfriend, she's sobbing real loud.
"Aww.. Poor you. I told you... But I have to be strong and wait for my nephew to see the world.." she's sobbing gently now.
I felt the pain, and the loneliness. But I need to endure it.
I grabbed some glass of milk, while Carla is still on the other line.
"Hey~~ why are you crying?" Overheard from the videocall.
His voice never changed.
The same voice I am hearing every morning. The same voice that makes my heart melt every single day.
The same voice I am dreaming to hear for the last time.
"No, I'm fine-- I'm just watching some drama on Netflix-- hehe.." she lied.
"Okay~" then the voice moves far away from the phone.
"Hey-- Kelly! You still there?" Carla said.
I wiped out my tears and then showed up on the camera.
"Yup! Just grabbed some milk and toasted nuts.. hihi!
Then, we just laughed that entire time.
》
A week passed...
"Mamaaaa! Lalabas na siya.. huhu---" I ran down the stairs bringing my baby's things.
Ilang araw na nung dumating si Mama dito sa London, kasama ang magaling kong kapatid, dahil nga manganganak na ako. Of course! Sinabi ko kila Mama, pagkauwi ko pa lang galing sa hospital.
Sobrang mahal naman ako ng Mama ko, sa katunayan, sobrang saya at mas excited pa nga siya kaysa sakin. *haha*
"Jerome! Dali na! Manganganak na Ate mo! Start mo na sasakyan! Puro ka ML! Dimunyu ka!" Sigaw ni Mama sa kapatid ko.
*hahaha*
Same as me, tarantang taranta siya. Kasi first apo niya daw ito.
"Shet naman! In game ako!" Sigaw ng kapatid ko.
"Depota ka! Wawasakin ko yang cellphone mo sa mukha mo eh--- araaaaay....---" sigaw ko.
Anak wait lang, alam ko excited ka. Hwag mo gulatin si Mama.
I keep hoooshing on the car, and shouting Mamaaaa. Every time!
It's very epic, like I'm feeling his head na nasa opening ko na.
---
"Breathe.... breathe.... Inhale exhale, then one hard push-----" shouted by my doctor.
"Waaaaaaaaaaaaa------" I pushed hardly and then I've heard my son's crying.
And then I fell asleep.
Sobrang liwanag naman sa room ko, natatamaan ng liwanag ng araw yung bintana at naramdaman ko yung sakit ng katawan ko.
"Goood morning Mommy!" greeted by my nurse.
Buhat buhat niya yung anghel ko. At ipinasa niya ito sa akin.
Grabe, yung luha ko. Walang tigil sa pagpatak.
"Anak.. kamukhang kamukha mo yung Daddy mo... Sorry, kung hindi mo siya makikilala, at sorry.. Kung hindi niya alam na nag eexist ka na.. Mahal na mahal ka ni Mommy, anak ko.. Gagawin ko lahat para sayo.." bulong ko sa anghel ng buhay ko habang hawak ko ang mga munting kamay niya.
"Napaka gwapo naman ng pamangkin ko!!! Syempre kanino pa ba magmamana? One and only Tito, baka naman... Isunod mo pa sa pangalan ko.. Naku wag na ate! Nakakahiya naman~~" sigaw ng kapatid kong abnormal.
"G@go lumayas ka nga dito, hindi ko isusunod sa pangalan mo. Tamad yung mga Jerome, pota ka!" Sigaw ko din.
"Tingnan niyo, umiiyak na yung bata sa ingay nyong dalawa.. shh shh" Mahinahon na sabi ni Mama, hawak niya yung mahal ko, habang dumedede.
"Ano nga ba ipapangalan mo sa gwapo kong apo, Kelyang?" Tanong sakin ni mama.
"Johanne Nathanael, Nathan for short.. Ma~~" sagot ko.
♡♡♡♡♡
Author's Note:
HAAAAAAY. Isang story isang gabi, gusto nyo yon?
Hahaha. - ciao, Katy.♧
YOU ARE READING
Always Remember Us This Way
Short Storylovers in the night, poets tryin' to write. we don't know how to rhyme, but damn, we try; but all I really know, you're where I wanna go. the part of me, that's you, will never die. so when I'm all choked up, and I can't find the words. every time w...
