Karanlıktaki Parıltı

Karanlik Yavas Yavaş Yükseliyor

Yavas yavas karanlik yükseliyor. Aydinlik kalan son kalemi de ele geçirdi.Son kale de artık karanlığa ait oldu.Ve benden bir parça kalmadı son kalem de yenik düştü karanlığa esir oldu ve dört bir yani işgal altında olan bir ülke gibiyim.Hic bir yere ve kimseye ait değilim gücüm azaldı.Nefesim fazlasıyla tükendi.Her gece uyumadan önceki hıçkırarak anlamaların çoğaldı ve beraberin de gelen sınır krizlerim tabiki.Beni bir tek yalniz bırakmayan onlardı birde her zaman beynimi meşgul eden sürekli kurcalayan ölüm gerçeği.Ölüm ne kadar korkutucu olabilirdi ki herseyini kaybetmiş kendine bile yabancı olan biri için yada ne kadar gerçekci gelirdi ki ölüm dışarda ki tüm sahte ilişkilere ve insanlara gore. Çoğu zaman tek düşündüğüm şey gözüme ilişen bıçak ve beraberin de gelen vücudumun içindeki kanı özgür bırakma isteği.O özgürce akarken bense onu izleyecektim uslu bir kız olup.Belki de içimdeki bu karanlığı böyle serbest bırakabilirim kim bilir.Belki de son aydinlik kalemi böyle kurtarabilirdim.Eğer bana yakışan bi son olacaksa şayet bu kesinlikle beyaz fayanslara süzülen özgürlüğüne kavuşmakta olan kirmizinin özgürlüğü olmali çünkü artık ruhum ve bedenim artık özgür değildi esir olmuştu karanlığa bir daha hiç kurtulmamak üzere.Ama olur ya bir gün gerçek özgürlüğe kavuşursam şayet bu yazı birilerine belki umut olacak belki de bu yazı hiç yazılmamış gibi olacak.22 koca yıl hayatıma bir sürü şey sildirdim canım yandı can yaktım kanadım kanattim.Kim bilebilirdi ki karanlığa yenileceğim ama sanırım karanlık bir taraftan bana da iyi geliyor birbirimizin en iyi dostuyuz belki de.Karanlik kimilerine korkunç ve kötü gelse de bana bi yandan da iyi geliyor taki benim vücudumu tamamen ele geçirene kadar işte o an herşey bitsin istiyorum damarlarımdaki kırmızı sıvı takmalıyken serbest olsun istiyorum.Karanligin kasveti bana bile bazen korkutucu geliyor ama genel olarak sanırım artık ona alıştım çünkü sonucunda kurtulamayacagimi biliyorum bundan dolayı kabullendim ve razı oldum herşeye ve en önemlisi de Karanlik belki de benim aydinlik olan tek çıkış noktam kim bilir...