Karanlıktaki Parıltı

Yolun Sonundaki Karanlik

  Ne kadar süredir yaşıyoruz?Ne kadar süredir hayattayız?Peki Ne kadar süredir karanlığın içindeyiz?Ve ne kadar süredir buna mecburuz artık birşeylere zorunda olmak yormadı mi?Derler ya yolun sonu aydınlık diye.Hayir bizim yolumuz aydinlik değil bizim yolumuzun sonu karanlık hemde en siyahından en karanligindan katran karası.
Benim karanlığım hepinizinkinden siyah ve ürkütücü akılları durdurur cinsten.Çünkü herşey çok önceden başladı 15 yaşlarında belki.İçinizde 15 yaşında bi insan neler yaşamış olupta bu satırları döküyor diyecekseniz kimilerine bu yazdıklarım basit bir wattpad hikayesinden ileriye gitmeyecek biliyorum.Ama bir kişinin bile ilgisini çeksem bir kişi bile beni anlasa benim sesime kulak verse ve kendi bağrışlarımda sağır olmamı engellese başkalaşım başlar.Beni yavaş yavaş taniyacaksiniz ve tanıdığınız da belki hiç bisey eskisi gibi olmayacak belki de kendi ırkınızdan nefret edip neden karanlığa evrildiğini anlacaksiniz.Süre kısaliyor yavaş yavaş bir serum sisesindeki ilaç gibi karanlık yavaş yavaş daha fazla kanıma karışıyor ve bu beni daha iyi hissettiriyor.Her şeyin sebebi tüm bunların bu hale gelmesine sebep olan şeyler belki de ben istediğim için böyle olmuştur belki de ben karanlık olmak istediğim için böyle olmuştur. Ama sonucunda kendi benliğimden hiç bisey kalmadı ne olduğumu kim olduğunu nereye yada kime ait olduğunu bilmiyorum zihnimin en ucra noktalarını bile zorluyorum kendi benliğimi hatırlamak için ama olmuyor yapamıyorum.Beynimin ici silinmiş gibi boş koca bir karanlık ve sizde bu karanlığa eşlik etmiş olacaksınız.Benimle bu yolda beyninizde ki tüm sınırları zorlayacaksiniz ya benim karanlığından faydalanip kendi ırkınızdan nefret edeceksiniz yada sadece bir yazı diyip okuyup geçeceksiniz
Yolun Sonundaki karanlık olmaya varmısın?