Unconditionally [Completed]

Part 25

[Zawgyi]

ေနပူႀကဲႀကဲ စစ္ေရးျပကြင္းထဲမွာ အေနွးေလွ်ာက္ အျမန္ေလွ်ာက္ျဖင့္ လင္းေသြးတို႔ သရုပ္ျပေလ့က်င့္ရသည္။ အခ်ိန္ရာသီစက္ဝန္းအရ မိုးရာသီကို ေရာက္ေနေပမယ့္ မိုးမ႐ြာေသးပဲ ႀကဲႀကဲေတာက္ေနေအာင္ ေနပူသည့္အခ်ိန္ေတြမွာ ေခြၽးဒီးဒီးက်ေအာင္ မနားတမ္းေလ့က်င့္ရသည္။ သင္တန္းကာလက ကုန္ဆံုးခါနီးၿပီမလို႔ သင္တန္းဆင္းပြဲအတြက္ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ေလ့က်င့္ရင္း ျပင္ဆင္ရသည္။ လင္းေသြးကေတာ့ မဟာ့ကို ကတိေပးထားသည့္အတိုင္း စစ္ေၾကာင္းမွဴးအျဖစ္ စစ္ေရးျပေလွ်ာက္ခြင့္ရေအာင္ အဆင့္ ၁ ေနရာကို အၿမဲႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴးက လင္းေသြးျဖစ္ၿပီး ခြဲမွဴးကေတာ့ ေဇယ်ာခန္႔ျဖစ္သည္။

'ေျခေထာက္ေတြ ေတာင့္ေနၿပီလား လင္းေသြးျမတ္'

'ေအး ေျခေထာက္က ေတာင့္ေနတာထက္ နာေနတာ ေဟ့ေကာင္ေရ . တကယ္ ခက္လိုက္တာ . လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့လဲ ေျခေထာက္ကို ေတာင့္ၿပီး ခါးမတ္ထားရတာ ေနာက္လန္တဲ့အထိပဲ'

'ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မွာပဲကြာ . နည္းနည္းေတာ့သည္းခံဦး'

စစ္ေရးျပလမ္းေလွ်ာက္ရင္း အနားယူေနတုန္း ေဘးနားမွာ လာကပ္ထိုင္ကာ စကားေျပာေနသည့္ ေဇယ်ာခန္႔ကို လင္းေသြးက ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ယူနီေဖာင္းရဲ႕ေအာက္က ဒူးေနရာမွာ ပတ္ပတ္လည္ ကပ္ခ်ည္ထားသည့္ ဝါးျပားေတြကိုသာ လက္နဲ႔ ေခါက္ေနလိုက္သည္။ ဒူးအေကြးမွာ အရိုးက်ိဳးရင္ တုတ္နဲ႔ေထာက္သလိုေထာက္ထားတာေၾကာင့္ ဒူးကေကြးလို႔လဲမရ။ မတ္တပ္ရပ္ေတာ့လဲ ဝါးေတြက ေထာက္ေနတာေၾကာင့္ အသားနာရသည္။ ေက်ာင္းဆင္းပြဲေန႔က်ရင္သာ ဦးမဟာျမင္ရင္ သူႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာေတြ သိရေအာင္ လင္းေသြးက အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားေနတာျဖစ္သည္။

'ေဟ့ေကာင္ ေဇယ်ာခန္႔ . ငါ့ကို ေရတိုက္ဦးကြာ'

'ေရာ႕'

ေသာက္လက္စကို ကမ္းေပးလာသည့္ ေဇယ်ာခန္႔လက္ထဲက ေရဘူးကို လင္းေသြးလဲ ႐ြံရွာမေနပဲ ေမာေနတာေၾကာင့္ တစ္ခါတည္းေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ကြင္းျပင္ထဲမွာမလို႔ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္မရွိတာေၾကာင့္ နားခ်ိန္ဆိုေနပူထဲသာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ရသည္။ ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုလဲ ဝတ္ထားရသည္မလို႔ ပူတာေၾကာင့္ နဖူးစပ္မွာ ေခြၽးေတြသီးေနသည္။