[Zawgyi]
" ဦး ~ "
အခန္းထဲက အလုပ္စားပြဲမွာထိုင္ကာ စာၾကည့္ေနပံုရတဲ့ ဦးက ေဇယ်ာခန္႔ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ ရဲတြတ္ေနသည့္ မ်က္လံုးေတြနွင့္ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ စခန္းမွာလဲ အလုပ္နွင့္လက္ မပ်က္သည့္ဦးက ရာထူးတိုးစာေမးပြဲလဲ ေျဖစရာရွိေနတာမလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ မနားနိုင္ရွာပဲ ေန႔ေန႔ညည ပင္ပန္းေနရွာသည္။
" ပင္ပန္းေနၿပီလား ဦး ... ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လား "
" ေတာ္ၿပီ ... ငါပင္ပန္းေနတယ္ ... ဘာမွစားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး "
" ေညာင္းေနၿပီလား ... ကြၽန္ေတာ္နွိပ္ေပးမယ္ေလ "
" အင္း နည္းနည္း "
စိုးသိန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ အလိုက္သိလွတဲ့ ေဇယ်ာခန္႔က ထိုင္ေနတဲ့ အေနာက္နားကို ေရာက္လာၿပီး စိုးသိန္းရဲ႕ ပခံုးေတြကို ခပ္ဆဆေလး ဖိနွိပ္ေပးလာသည္။
" စာေမးပြဲ မေျဖနိုင္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ ဦး ... ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္ "
" အမေလးဗ်ာ ... မင္းရွိေတာ့ ငါကဘာလုပ္ရမွာတုန္း "
" ဟာ ... ဦးကဗ်ာ ... နည္းနည္းပါးပါးေလး ဒီေကာင့္ကို အားကိုးပါဦးဗ် ... ဟင္ ~ "
" ေတာ္ပါကြာ ... မင္းလို စပ္စလူးနတ္ပူးကို အားကိုးေနရင္ ငါပဲ ငါးပါးေမွာက္မွာ "
" ဟ ဟ ~ "
ေနာက္ေက်ာဖက္က ခပ္ရွရွရယ္သံေလးနွင့္ နွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္ေလးက စိုးသိန္းရဲ႕ လည္တိုင္နွင့္ ပခံုးအစပ္ၾကားကို တိုးတိုက္သည္။ နမ္းလိုက္ကိုက္လိုက္နွင့္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနတာမလို႔ ပခံုးေတြကို နည္းနည္းခါကာ ရုန္းလိုက္မိသည္။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ေဇယ်ာခန္႔ရာ ... ငါစာၾကည့္ရဦးမယ္ ... မင္းၿငိမ္ၿငိမ္မေနနိုင္ရင္ အိပ္ေတာ့ "
" စခန္းမွာလဲ ဦးေျပာထားလို႔ ဦးစကားနားေထာင္ၿပီး အနားမကပ္ဦးေလဗ်ာ ... အိမ္မွာပဲအနားကပ္ရတာကို "
" အနားကပ္ေနမယ္ဆိုလဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ ... ငါစာၾကည့္လို႔မရဘူး "
ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားၿပီး စာအၾကည့္မပ်က္သည့္ဦးေၾကာင့္ ေဇယ်ာခန္႔ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္သည္။ တကယ္ပါေလ။ ဒီလူႀကီးက ေဇယ်ာခန္႔ကို နည္းနည္းမွကို ဂရုမစိုက္တာ။
![Unconditionally [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234289508-64-k382417.jpg)