Unconditionally [Completed]

Part 20

[Zawgyi]

တနလၤာေန႔ မနက္ခင္း တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ အစိုးရတပ္ဖဲြ႕တို႔ရဲ႕ထံုးစံ တနလၤာေန႔ဆိုလွ်င္ အရာရွိကအစ တပ္သားပါမက်န္ တန္းေနာက္စစ္ရွိတာမလို႔ မနက္ ၈ နာရီ အမီ ရံုးေစာေစာတက္ရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မဟာထူးျမတ္ ယူနီေဖာင္းကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ကာ ျပင္ဆင္ေနလိုက္သည္။ ပုခံုးေပၚက အပြင့္နွစ္ပြင့္နွင့္ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ရွိေနသည့္ ယူနီေဖာင္းက မဟာ့ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ရွိေနသည္။ မဟာ့ရဲ႕ အခန္းမွာ လင္းေသြးကို ေနခိုင္းထားတာေၾကာင့္ မဟာက စိုးသိန္းနဲ႔အတူ အခန္းမွ်သံုးေနရသည္။ မဟာက ယူနီေဖာင္းဝတ္ကာ ျပင္ဆင္ၿပီးအခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား စိုးသိန္းက ယူနီေဖာင္းႀကီးဝတ္ကာ apron ႀကီး တကားကားနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ တကုတ္ကုတ္အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။

'ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ စိုးသိန္း'

'မေန႔ညက ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းေတြေလ အခုမနက္ အမ်ားႀကီးပိုေနလို႔ . ခုနက ပဲျပဳတ္သည္လာတာနဲ႔ ပဲျပဳတ္ရယ္ အေၾကာ္ရယ္ဝယ္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္နဲ႔ ေၾကာ္ေနတာ'

'ေအးပါ . မင္းလက္ရာ စားရေသးတာေပါ့ . မင္းက စိတ္ကူးေပါက္မွ ခ်က္ေကြၽးတဲ့ေကာင္'

'စားေကာင္းေအာင္ ေျပာမေနပါနဲ႔ ဆရာသမားရယ္ . ထမင္းေၾကာ္က ရေတာ့မယ္ . လင္းေသြးေလးကို သြားေခၚလိုက္ဦး'

စိုးသိန္းကို မဟာ ဘာမွျပန္မေျဖေတာ့ပဲ ေခါင္းညိမ့္ရင္း လင္းေသြးေနတဲ့ မဟာ့ရဲ႕ အခန္းဘက္ကို ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ လင္းေသြးက မဟာတို႔အိမ္ကို ေရာက္ေနကတည္းက အစားစားခ်ိန္မွာ မဟာတို႔ အတင္းေကြၽးလို႔သာ ထစားတတ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္လံုး အိပ္ရာထဲေခြေခါက္ေနတတ္သည္။ အရင္လို တက္တက္ႂကြႂကြစကားေတြ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလိုေျပာေနက်ကေလးက ခုလိုတိတ္ဆိတ္ေနေတာ့လဲ မဟာ့စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ လတ္လတ္ေလာေလာမွာ စိတ္ထိခိုက္ထားရတာမလို႔လဲ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ျပန္ေနဖို႔ လင္းေသြးကို မဟာ ဖိအားမေပးခ်င္။ မဟာေတာင္ ရခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာေတြကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ သိမ္းဆည္းထားခဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္ပဲမလား။ အခုေတာ့ မဟာကိုယ္တိုင္ အတိတ္ေတြကို လႊတ္ခ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာေၾကာင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေနရသည္။