Unconditionally [Completed]

Part 13

[Zawgyi]

၂၀၂၀ ၊ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ၊ တနလၤာေန႔

ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္အမႈအား သက္ဆိုင္ရာကို သတင္းမေပးခင္ ၄ ရက္အလို ...

တစ္ေနကုန္ အဆက္မျပတ္ တစြတ္စြတ္႐ြာေနေသာ ေမၿမိဳ႕မိုးေၾကာင့္ ပတ္ပတ္လည္ အရပ္ရွစ္ခြင္လံုး အံု႔ဆိုင္းညိဳ႕မႈိင္းေနသည္။ တလိပ္လိပ္တက္ေနတဲ့ မည္းနက္နက္ တိမ္လိပ္မိုးသားေတြၾကားကေန တလက္လက္ထြက္လာတဲ့ လွ်ပ္စီးေတြက ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ကို လင္းခနဲ ျဖစ္သြားေစေပမယ့္ တစ္ခဏတာ။ သက္ရွည္ပင္ႀကီးေတြ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ေသာ္ကၿမိဳင္ၿခံဝင္းႀကီးကေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္မလို႔ မိုးသံေတြ ေလျပင္းေတြေၾကာင့္ကလြဲလို႔ ၿငိမ္သက္လွသည္။

'ေသြးေတြ !!! ေသြးေတြ ဟားဟား ဟား . ေသ ေသ ! ေသစမ္း ... ေသလိုက္ေတာ့ . ငရဲကို အခုသြား !!! ဟ ဟ . ေသၿပီ . ေသသြားၿပီ'

ျပင္ပဝန္းက်င္မွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္ ေသာ္ကၿမိဳင္ စံအိမ္ႀကီး အတြင္းမွာေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့။ စံအိမ္ရဲ႕ ဒုတိယထပ္ အခန္းက်ယ္တစ္ခုထဲကေန ရူးရူးနွမ္းနွမ္းနဲ႔ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံ။ ေျပာရရင္ေတာ့ စံအိမ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္အခန္းထဲကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေဒၚရည္မြန္ရဲ႕ ေသြးပ်က္ဖြယ္ ရယ္သံနွင့္ ေအာ္သံေတြ။ ေသြးညႇီနံ႔ေတြ လႈိင္လႈိင္ထေနသည့္ အခန္းတြင္းမွာေတာ့ ေဒၚရည္မြန္နွင့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရွိေနသည္။ ထိုေယာက္်ားသားကေတာ့ ေသာ္ကၿမိဳင္စံအိမ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ driver ရဲသူ ျဖစ္သည္။

ေဒၚရည္မြန္နဲ႔ ရဲသူ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ေဘးက ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ ေသြးသံရဲရဲနွင့္ ပံုပ်က္ေနသည့္ ေလာေလာလတ္လတ္ အေလာင္းတစ္ေလာင္း။ ပံုဖမ္းလို႔ မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လံုး ဓားရာဗလပြနွင့္ျဖစ္ကာ ပ်က္စီးေသဆံုးေနသည့္ သူကေတာ့ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္။ ေဒၚရည္မြန္ရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ အသြား ၇ လက္မခန္႔ ရွိသည့္ ဓားေျမာင္တစ္ေခ်ာင္းက ေသြးအလိမ္းလိမ္း။ ေဒၚရည္မြန္နဲ႔ ရဲသူရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးမွာလဲ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဆီကေန ေပလာတဲ့ ေသြးစက္ေတြ ေသြးကြက္ေတြက ရဲရဲေတာက္ေနသည္။