Part 1

1.6K 73 8
                                    

Onur denen gerizekalının aklına uymuş gece vakti kalkıp lunaparka gelmiştik Özgür ne kadar tehlikeli olduğunu söylese de Onur inat etmiş zorla getirmişti şimdi gişede ki adamla ne demek atlı karıncaya binemem diye kavga ediyordu

"Bu gerizekalıyı tanımıyormuş gibi yapsak olamaz mı ?" Dediğimde Zeynep ve Özgür kıkırdamıştı

"Güzel fikir Yosun hadi gidelim " deyip annesinden istediği akülü sandalyesinin düğmesine basıp ilerledi böylesi daha konforluydu

"Zeynep sen Onur'a göz kulak ol lütfen benim Yosunla özel birşey konuşmam lazım "Zeynep anlayışla kafasını salladığında meraklanmıştım peşinden gidip bütün bu kargaşadan uzak bir yere geçmiştik

"Otur lütfen " deyip banklardan birini göstermişti bir hayli gergin gözüküyordu

"Bir sıkıntı mı var Özgür ?"

"Sana dürüst olacağım Yosun başına gelenler.." dediğinde lafını kesip

"Özgür bunu konuşmuştuk " elini dudaklarıma götürüp susmamı istedi

"Lütfen izin ver bitireyim ben çok düşündüm Defne ben seni seviyorum ve başına birşey gelsin istemiyorum zor bir kadar verdim ben .."tekrardan araya girdim

"Hayatımı mahvetmeden önce buna gerçekten ihtiyacın var mı bir düşün "

"Bı senin için Yosun sana birşey olursa kendimi affedemem "

"Peki ne istiyorsun ?"

"Gitmeni " kurduğu tek kelime dünyayı başıma yıkmıştı kısık sesli bir peki çıkmıştı ağzımdan yalvaracak değildim  banktan kalkıp yürümeye başladım kal demiyordu desede kalamazdım artık göz yaşlarım çıkmak için direniyordu cebimdeki telefonu çıkarıp Cevatı aradım geç bir saatti uykusundan uyandırmak ayıp olacaktı ama başka bir çarem yoktu kısa bir çalıştan sonra telefon açıldı

"Güzelim?"

"Murat " titreyen sesim bana ait değildi sanki

"İyi misin ?"dedi endişeyle derin bir çektim

"Yanıma gelir misin ?" Bir kez daha sormama gerek yoktu adresi isteyip hızlıca telefonu kapattı lunaparktan çıkıp ilerdeki bir banka oturup beklemeye başladım kısa bir süre sonra Cevat hızlı adımlarla yanıma geldi endişeyle bana sarılıp yüzüme baktı

"Ne oldu sana kim üzdü seni ? " yüzümü avuçları arasına almıştı daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım 

"Ben bir korkağa aşık oldum Murat " gözleri benim ki gibi hüzünle dolmuştu tekrar kolları arasına aldı beni

"Bende bir köre aşık oldum Defne " daha çok ağlamaya başladım

"Şş sakin ol güzelim gel eve gidelim sana aşk acınısı silip atan birşey var elimde "ona gülümseyerek yaşlı gözlerimi sildim beraber arabaya doğru ilerledik arabaya binip sessizce eve gittik Ali ve Nazife teyze ayaktalardı beni görünce içten bir gülümsemeyle
Hoşgeldin dediler

"Kız cadı ne kadar merak ettim seni insan bir haber verir " bana kızarken başımı öne eğip

"Haklısın sultanım ama vallahi o şokla ne yaptığımı bilemedim " sıkıca sarılıp saçlarımı okşadı Anne edasıyla

"Tamam affettim geç otur hadi ben sana yiyecek birşeyler getireyim açsındır "deyip mutfağa yöneldi Murat kulağıma eğilip

"Hazır mısın aşk acısını unutmaya ?" Anlamayarak ona baktığımda sadece sırıttı bir süre sonra Nazife teyze elinde bir tepsiyle  geldi masaya geçip tepsiyi önüme aldım Ali ve Murat pis pis sırıtıyordu onlara aldırmayarak yemekten yemeye başladım ağzıma aldığım ilk kaşıkla beraber ejderhaların anası  Khalesi hissetmeye başladım kendimi Nazife teyze Adanalı oluşunu fazlasıyla konuşturmuştu

"Kız bu patlıcan yemeği değil isot yemeği olmuş bu nasıl acı ?" Elimi yelpaze yapıp ağzımı yelliyordum

"Dediğim kadar var değil mi ? " Murat kahkahalarla gülüyordu

"Getirin telefonumu tweet atıcam ' Aşk acısında neymiş sen hiç Nazife teyzenin yemeklerini yedin mi ?' " ben feryat ederken Ali gülerek bilmiş bir tavırla

"Bunun için Twitter'ın olması lazım önce " ona göz devirip Murata döndüm

"Mutfaktan bir meyve bıçağı getirir misin şunun böğrüne saplayım ?" Ali yalandan bir korkuyla gözlerini açmış abisine bakıyordu

"Zahmet etme ben silahı vereyim sık topuklarına " Nazife teyze korumacı bir tavırla küçük oğlunu kolunun altına aldı

"Ellemeyin benim küçüğüme küçük o daha " Ali gözlerini devirmişti onların bu hallerine gülüp yemeğe devam ettim acı zülüm yedikten sonra tepsiyi mutfağa götürüp bulaşıkları makineye dizdim Nazife teyze geç oldu deyip odasına gitti Cihanda yanımızdan ayrılınca Cevatla baş başa kalmıştık tekrardan

"Ne yapmayı düşünüyorsun bundan sonra ?" Dedi gözlerini kaçırarak omuz silkip

"Babaannemin yanına giderim o da uzun zamandır gel yanıma ben bir başımayım diyordu " cidden mi der gibi bakıyordu şimdi gözlerime yeniden omuz silktim teyit etmek ister gibi tekrar sordu

"Tekirdağ'a mı gideceksin yani ?"

"Evet " dedim  umursamaz bir sesle anladım dercesine başını salladı

"Ne zaman gideceksin ?"

"Yarın "

"Ben bırakırım o zaman seni "

"Zahmet olmasın ben giderim otobüsle "

"Hayır ben bırakırım hadi geç oldu benim odama geç orada yat ben salonda yatarım itiraz yok yürü bakayım"  sessizce oturduğum yerden kalkıp odasına gittim onun dolabından bir eşofman ve tişört alıp üzerime giydim sonra hızlıca yatağa girip kendimi uykunun kollarına bıraktım

UMUTSUZTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang