"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10. BÖLÜM "İTİRAF"
Hayatta bazen risk almak gerekir. Risk almak ve denemek. Benim birkaç saniye önce yaptığım şey de tam olarak buydu. Önce risk aldım, şimdi de denedim ve artık umudum var.
Babamın gözleri henüz beni bulmamıştı. Bu tarafa bakıyor ama Yiğit'in ardında beni görmüyordu. "Sen..." Dedi Yiğit, devam etmesine izin vermeden koridorun başka bir kısmına bakan babamın beni görmesi için bir kez daha bağırma girişiminde bulundum.
"BA..." Devam edemeden Yiğit bir anda elini ağzıma bastırdı. Ondan kurtulmak için çırpınırken beni yanında durduğumuz odanın içine çekti. Tüm bunların olma süresi 15 saniye bile sürmemişti.
Odaya girince Yiğit'e vurmaya çalıştım. Bir anda arkama geçip bir koluyla bedenimi sıkı sıkı sardı ve ona vurmamı engelledi diğer eliyle de bağırmamam için ağzımı tutmaya devam etti.
Sıkı sıkı tutmasına rağmen ondan kurtulmaya çalıştım. Böyle olmayacağını anlayınca ise ağzıma bastırdığı elini ısırdım. Bir anda beni bıraktı. Bağırmak için ağzımı açtığım an silahını doğrulttu. Korkuyla birkaç adım geri gittim.
"Bağır hadi." Dedi, cevap vermedim, hiçbir şey yapamadım hatta. Şu an çok öfkeliydi. O kadar çok öfkeliydi ki bir kez daha nefret ettiği şeyi yapıp tehdit etmek için silahını kullanmıştı.
"BAĞIRSANA!" Resmen kükredi. Ondan biraz daha uzaklaştım.
"Bu kadar insanın içinde bana hiçbir şey yapamazsın. O tetiği çekemezsin." Dişlerinin arasından tıslar gibi konuştu.
"Ben ne yapacağımı çok iyi biliyorum." Deyip bana doğru bir adım attı ve işaret parmağını kaldırarak konuştu.
"Sen az önce hayatının hatasını yaptın." Elindeki silahı yeniden beline yerleştirdi ve biraz daha yaklaştı.
"Pişman olacaksın." Yutkundum. Şu an ettiği tehditler umurumda bile değil. Babam şu an bu hastanede ve bulunduğumuz odanın koridorunda. Ona ulaşmam lazım. Yiğit başka hiçbir şey söylemezken ben yeniden buradan nasıl çıkacağımı düşünmeye başladım. O da o sırada cebinden telefonu çıkarıp birine hızlı hızlı bir şeyler yazdı. Ne yapıyor diye ona bakarken telefonuna gelen bildirim sesinin hemen ardından bakışları beni buldu.
