choise

ნდობა

კარგია იუნგი მაინც დამრჩა ყველასგან, მაგრამ მას მაინც არ ვენდობოდი

ერთადერთი ვისი ნდობაც შემეძლო ჯეონვუ იყო, რომელსაც ვუფრთხილდებოდი

შენობა მე და იუნგიმ სწრაფად დავტოვეთ და იმ ადგილას წავედით სადაც საუკეთესოდ შეგვეძლო განმარტოება

ზღვის პირას წავედით სადაც ყყველაზე მეტად მიყვარდა დროის გატარება

ბევრი ამბობს რომ ეს კლასიკური ადგილია ყველა პიროვნებისთვისო, მაგრამ ასე არ არის

მე მიყვარს ზღვა, ის იდეალურად ამღწერს მე, ის იდეალურად აღწერს ჩემს ბუნებას და მის მოთხოვნილებებს

მიყვარდა ზღვა რომელიც ცვალებადია როგორიც მე, მიყვარდა ზღვა რომელიც ბობქარი და მწყნარი იყო როგორც მე

ის ჩემი გულის ფეთქვას და გონების აზრებს განასახიერებდა, ის უბრალოდ იდეალური იყო ჩემს აღსაწერად

- ისევ გიყვარს, არა?

იუნგის სიტყვებს აზზრზე მოვყავარ, მაგრამ მას არ ვუყურებ, მზერა უბრალოდ არ სცილდება ამ საოცარ ხედს

- იდეალურია აქაურობა

- მზად ხარ?

- აზრი აღარ აქვს მზად ვიქნები თუ არა, უკვე ეს დრო წავიდა

- ნამდვილად რომ წავიდა

- მიდი მინ იუნგი, გისმენ

ჩვენი საუბარი ისე მიდიოდა რომ ერთმანეთს არც ვუყურებდი

- გახსოვს შენი დაკარგვის დღეს რა უნდა გაგვეკეთებინა?

- რათქმაუნდა, როგორ დამავიწყდება

- მაგ დღეს დედაჩემს ბოლოჯერ ვესაუბრე, მაგ დღეს ვიგრძენი რა გრძნობა როცა გულს გგლეჯენ, ეს ყველაფერი კი პარკ მინჯუნმა გააკეთა

მის სიტყვებზე პირველად გავიხედე მისკენ და მის სევდიან თვალებს დავაკვირდი, ის დღე ნამდვილი ჯოჯოხეთი იყო ორივესთვის