Suden, sabah saat 7.00'de sabaha günaydın dedi. Her zamanki gibi online dersin başına oturmuş, defterine notlar tutuyordu. Bu notlar onun çalışmasına yardımcı oluyor, tabi bir daha ders çalışabilecek ise... Bir an canı sıkıldığı için defterine bir göz çizmişti, bunu her sıkıldığında bunu hep yapardı. Sadece bir göz çizerdi. Bu arada suden ailesinden ayrı yaşıyor. Ailesi, onu on yaşında iken sokakağa bırakmıştı. Herkesin yaşamaya korktuğu bir olay, değil mi. Ailesi onu parka götürmüştü, suden'den gözünü kapatmasını istemişti ailesi, gözünü kapatıp ona kadar saydıktan sonra, ailesini bir daha göremez ve haber alamaz. Şansına onu da polisler bulmuştu, her çocuk onun gibi şanslı olmuyordu. Neyse günümüze dönelim, bir an ışık yanıp sönmeye başlamıştı. Bunu çok önemsememişti çünkü ışığı sık sık kesilip duruyordu. Ama ikinci olan şey, uhh.. Bana göre değil. Kapı kendiliğinden kitlenmişti ve etraf kırmızı olmuştu. Saçma olan şey çizdiği resmin aynısı duvarında yanıp sönmeye başlamıştı. Suden boynunda bir ağırlık hissetti. Bu işte bir terslik olduğunu daha yeni yeni idrak edebiliyordu, suden. Ama her şey çok geçti, nefessiz kalarak hayatını yitirdi. O öldükten sonra çizdiği resimdeki göz, kırmızı kalem ile çizilmişti ve altına "bizim gözümüz yok" yazmışlardı.
♥Kitabımı oylamayı ve yorum yazmayı unutmayın, seviliyorsunuz.
