Talihsiz Kaza /2.Bölüm

12.5K 656 63
                                    

İsteme gününün üstünden iki gün geçmişti. Aptal aşıklar gibi durup durup sırıtıyordum. Yine o zamanların birinde iken mesaj geldi. Mesaj dün numarasını aldığım Bekir'dendi. Çalışmama kısa bir ara verebilirdim sanırım.

Gönderen: Bekir

Kolay gelsin. İşteyken rahatsız edilmek istemediğini öğrendim. O yüzden aramak yerine mesaj atıyorum. Bugün akşam eğer müsaitsen yemek yiyelim mi?

Mesajı görünce telefon elimden kaydı düştü. Kendime gelince telefonumu kontrol ettim. Neyse ki bir sorun gözükmüyordu.

Vakit kaybetmeden ilk yengeme haber vermiştim. Sonra da Esma ile beraber gitmemiz uygun olacağı için onu aramıştım.

İlk çalışta açtı Esma telefonu.
" Selamün Aleyküm kardeşim"

"Aleyküm selam kardeşim, hayırdır inşallah."

"O ne öyle sanki işim düşmüş de öyle aramışım gibi"

"Farkındaysan şuan mesai saatleri içerisindeyiz ve sen çizim yapmıyorsun. Benim mimar olan arkadaşıma uyuşmayan bir davranış. Söyle şaşırmayayım da ne yapayım"

"Haklısın kardeşim. Doğru bildin hayırlı bir iş için aradım seni."

"Benim henüz tanımadığım damat beyle buluşacaksın ve ben de geliyorum. Evet evet kabul diyorum. Saat kaçta?"

"Nereden anladın hemen ya. Korkuyorum bazen senden. Daha kabul etmedim ki saat konuşmadık."

"Tamam sen saati öğrenip bana mesaj at."

"Allah razı olsun. Sen olmasan ne yapardım ben."

"Rabbim cümlemizden razı olsum canım. Allah'a emanet ol"

"Sende"

Mesaj bölümüne girip Bekir ismine tıkladım. Şimdilik bu şekilde kaydetmiştim. Belki ilerde değiştirim, bilmiyorum.

Gönderilen: Bekir

Senin içinde uygunsa 7'de hazır oluruz biz. Arkadaşım Esma ile birlikte.

Gönderen: Bekir

Uygun. Sizin evden alırım sizi.

Nikâhımız olmadan baş başa kalmamız uygun olmadığı için Esma'yı çağırmıştım. Saat henüz 18.30 olasına rağmen Esma da ben de hazır ve nazır bir şekilde bekliyorduk.

"Ya ben çok heyecanlıyım Zeynep. Sanki sen değil de ben evleneceğim."

"Abartma istersen Esma. Sadece yemek yiyeceğiz. Evlenmiyorum henüz."

"Tamam sakinim. Ben başka masaya oturacağım. Sadece arabada yalnız kalmayın diye geliyorum. Haberin olsun. Oraya gidince sakin ısrar etme. Çocuk da yanlış anlar."

"Şuan tam altıncı kez istisnasız aynı cümleleri tekrarladın. Tamam anladım." Biz tartışırken zil çaldı. Hayır ya erken gelmiş olamaz değil mi? Niye olmasın ki? Ben de erkenden hazırlandım. Yengemin seslenmesiyle gelenin Bekir olduğunu anlaşılmıştı.

Arabaya binerken selam alıp vermek dışında bir şey konuşmamıştık. Esma ile ben arkada oturuyorduk. Esma arada kulağıma bir şeyler fısıldıyordu. Ama anlamıyordum. Heyecandan mı radyonun sesinden mi bilmiyorum.

Hoş bir mekânın önümde durdu araba. Durmasıyla hemen kendimi dışarı attım. Evde olmayan heyecanım şuan zirve yapmıştı. Bekir de arabadan inip mekana doğru ilerleyince onu takip ettik.

"Ben hemen çaprazında olacağım." Ona kafa sallayıp Bekir'in yanında durduğu masaya ilerledim. Bekir'in oturmam için sandalyeyi çektiğini fark edince bekletmeden oturdum.

Sadece Anne&BabaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin