# ချစ်ခြင်း ခြံရံ #၃၃
အလုပ်သင်စဝင်ရက်ဖြစ်တာမို့ လင်းရိပ်ရော၊မှူးရော ရင်တွေအရမ်းခုန်နေသည်။ ပုဂ္ဂလိက ဆေးရုံဖြစ်သည့်အတွက် တိတ်ဆိတ်ကာ ရှင်းသန့်နေသည်။စင်္ကြံမှာလူအသွားအလာရှိပေမယ့် တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စ သူနာပြုလေးတွေသာ ရှိသည်။
ရိပ်ရောမှူးရော ဒီကိုရောက်ပြီးထိုင်နေတာ နာရီဝက်လောက်ရှိပေမယ့်အခုထိတခြားအလုပ်သင်တွေလည်း ရောက်မလာသေး။ဆေးရုံများမှားပြီးလာမိတာလား ဒါလည်းမဖြစ်နိုင် အရှေ့မှာမြတ်ဆိုသည့်နဖူးစည်းစာတန်းကြီးမြင်ခဲ့တာပဲလေ။
"ရိပ်..တစ်ခုခုများလွှဲနေပြီလား"
"မှန်ပါတယ် မှူးရဲ့ ငါတို့စောနေလို့ဖြစ်မှာပါ"
ထိုစဉ် သူတို့ထိုင်နေသည့်အနားသို့ သူနာပြုဆရာမလေးတစ်ယောက် လာနေသည်။
"ဒီကမောင်လေးနှစ်ယောက်က အလုပ်သင်အနေနဲ့ဝင်လာတဲ့ ဆရာဝန်လေးနှစ်ယောက်လား"
"ဟုတ်တယ်အစ်မ"
မှူးသည် ဝမ်းသာအားရဖြေသည်။မဟုတ်ရင် ဒီနေရာမှာ ဘယ်ချိန်ထိ စောင့်နေရမှန်းမသိ။
"အစ်မနောက်လိုက်ခဲ့နော် တာဝန်ခံကခွဲခန်းဝင်နေလို့ မောင်လေးတို့ထိုင်စောင့်နေရတာ လာလာ.. အစ်မနောက်ကလိုက်ခဲ့"
အခန်းတစ်ခုထဲသို့ဝင်သွားတာမို့ မှူးရော၊ရိပ်ရောလိုက်ဝင်ခဲ့သည်။စားပွဲကိုနောက်ကျောပေးကာ ထိုင်နေသော ဂျူတီကုတ်အဖြူနှင့်လူတစ်ယောက်။ပုခုံးစွန်းကျယ်ကျယ်နှင့်အတူ ဘေးတစ်စောင်းမြင်နေရသည့် မေးရိုးသွယ်ကြောင့်လင်းရိပ်မျက်မှောင်ကျုံ့မိ သည်။ဟိုလူကြီးနဲ့ဘာလို့တူသလိုလိုရှိနေရပါသလဲ။
"စောင့်နေရတာကြာသွားပြီထင်တယ်"
ဒီအသံ အရမ်းအမြင်ကပ်ရပါသောဒီအသံ။ထိုလူကြီး အနောက်သို့လှည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ လင်းရိပ်စိတ်ထဲကနေပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ဆဲပစ်လိုက်တော့သည်။ချီး ဒီဘဲကြီးနဲ့ဆုံရပြန်ပြီ။ဒါ့ကြောင့် စိတ်တွေမနက်ထဲက လေးနေတာ။
"ဟာ..အစ်ကိုခွန်း..."
မှူးကတော့ စောခွန်းမြတ်ဆီသို့ပြေးသွားကာ ပုခုံးကိုဖတ်သည်။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းခြံရံ(Completed)(ZG&UN)
Romance#ချစ်ခြင်း ခြံရံ#ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ ချစ်ခြင်းတရားတွေနဲ့ပဲ ကိုယ်မင်းဘဝကို ခြံရံပေးမယ်ကလေးငယ် *တိမ်လွှာ* *လျှန်းမြတ်မှူး* *လင်းရိပ်* *လင်းမြတ်တာရာ* *ခရောင်းငယ်* Myanmar Boy loveလေးပါ အဆွီလေးရေးမှာ😍ပုရွက်ဆိတ်ရော ခါချဉ်ရောအကုန်တက်...
