WPOJENIE/ Edward x Jacob

4. Rozejm

JACOB POV

Przez całą drogę do domu Belli, Cullen prowadził ją, jakże troskliwie, pod ramię zgrywając najwspanialszego chłopaka na świecie. Odpuściłem już sobie jakąkolwiek pomoc, ponieważ za każdym razem i tak spotykałem się z tym samym, zdenerwowanym spojrzeniem chłopaka. Powoli nawet zacząłem żałować, że poszedłem z nimi, bo w końcu nawet sam nie wierzyłem w to, że Edward mógłby coś zrobić mojej przyjaciółce, ale chyba chciałem mu zrobić trochę na złość. No a teraz nie dość, że muszę za nimi łazić jak jakiś pies to jeszcze wiem, że kiedy odprowadzimy już dziewczynę do domu, będę musiał przez jakiś czas iść w JEGO towarzystwie, co nie do końca mi odpowiadało, ale niestety było nieuniknione. Już za chwilę, zaraz po położeniu Belli do spania i wyjściu z jej domu, zostaliśmy tylko we dwójkę, kierując się w dość niezręczniej ciszy w stronę naszych domów. Na tyle niezręczniej, że kilkuminutowa droga ciągnęła się niemalże godzinami. W końcu jednak milczenie to przetrwały słowa Edwarda.

-Słuchaj Black...może weszlibyśmy chociaż na względnie neutralne stosunki?- powiedział na początku na co lekko wryło mnie w ziemię. Skąd u niego nagle takie podejście? Nie wiem czy powinienem mu tak od razu ufać.

- Co? Skąd Ci się to wzięło? Teraz, kiedy jeszcze parę godzin temu nie chciałeś na mnie nawet patrzeć?- spytałem nadal zaskoczony jego propozycją. Z początku usłyszałem śmiech ze strony wampira, po którym dopiero wytłumaczył skąd się wziął jego pomysł.

-Nie mówię, że teraz chce na ciebie patrzeć- zaczął oczywiście złośliwie- ale to dla Belli. Ty jesteś jej najlepszym przyjacielem, ja jej chłopakiem...chyba żaden z nas nie chciałby jej zmuszać do wyboru- wyjaśnił tak, że nawet ja musiałem przyznać mu rację.

- Ughh...może i masz trochę racji. Dalej nie podoba mi się do końca ten związek, ale widzę że ona naprawdę cię lubi- nie myślałem, że kiedykolwiek się z nim zgodzę, ale tym razem mówił całkiem z sensem i wydawał się nawet mniej złośliwy niż zwykle.

Druga połowa wspólnej drogi minęła już nieco szybciej, głównie ze względu na to, że zaczęliśmy trochę rozmawiać. Kilka razy nawet zaśmialiśmy się z żartu tego drugiego. Może i ten rozejm nie był takim złym pomysłem.

W momencie, w którym mieliśmy już rozejść sie w swoje strony, spojrzeliśmy jeszcze na siebie, przy czym Cullen wyciągnął dłoń w moją stronę, a ja uścisnąłem ją w geście zgody, po czym obaj ruszyliśmy w stronę swoich domów.

W trakcie drogi do domu nie mogłem przestać myśleć o naszym rozejmie. Wiedziałem, że może mi on przynieść pewne korzyści, ale i spore utrudnienia. Będę miał co prawda spokój czy brak awantur z wampirem oraz może nawet lepsze relacje z Bellą, jednak będę musiał pilnować, by moja rodzina tego nie odkryła, bo wiadomo jakie byłyby z tego konsekwencje.