Morning Star' • 2jae *

15 • 'içimde bir yerlerde gizlenen iflah olmaz umut'

" Evet." dedi Shownu.

" Ne kadar yakışıklısın. " dedi annem.

Shownu iyice büzülerek teşekkür etti.

" Baksana!" dedi annem o sırada yanımıza gelen Yoojung'a " Jaebum kadar uzun herhalde."

Yüzümü ellerime gömdüm. Bu çok utanç vericiydi.

Annem Shownu'ya " Sporcu musun? " diye sordu.

Shownu ezile büzüle basketbolcu olduğunu söyledi.

" Vaaayy! " diye haykıran Yoojung'a bir bakış attım ve Shownu'nun kolunu yakalayıp ilerlemeye çalıştım.

" Neyse biz gidelim artık, üstümü değiştirip çıkacağız heheh. "

" Nereye gidiyorsunuz? " dedi annem.

" Shownu'lara. Ders için. " diye yalan söyledim.

Eğer birlikte yemek yiyeceğimizi söylemiş olsaydım, çok daha fazla açıklama yapmak zorunda olacaktım.

" Bu saate mi? " dedi annem hayretle.

Saat altıyı geçmişti.

Shownu'nun kolunu bırakıp aşağı anneme baktım. Merdivenlerdeydik.

" Evet yarın sınavı var da Shownu'nun. " deyip ona döndüm.

Shownu panikle hemen " Evet, evet. Çok önemli. Çook önemli bir sınav. " dedi.

Alnıma bir tokat attım.
Annem elleni havaya kaldırıp teslim olur gibi yaptı. Shownu endişeli bir tebessüm takınmıştı.

" Pekâlâ. Çok gecikme. " dedi.

Başımla onaylayıp, Shownu'yu da ardımdan sürükleyerek, hızla merdivenleri tırmandım ve odama girip kapıyı ardımızdan kapattım.
Nefesimi dışarı salarak Shownu'ya baktım.

" Hoşgeldin. " dedim.

Bir anda ikimiz de kahkahalara boğulduk.
Sakinleşince Shownu sordu.
" Neden yalan söyledin? "

Çantamı yatağıma bıraktım.

" Açıklama yapmamak için. "

Shownu gülümsedi. " Anlıyorum. "

Alınmadığına sevinmiştim.
Ben de ona gülümsedim ve oturması için yatağımı işaret ettim. Shownu dikkatli gözlerle her tarafa bakıyor, her şeyi inceliyordu. Neyse ki odamı dağınık bırakmamıştım. Yatağa oturmak yerine kitaplığıma doğru ilerledi. Güldüm.

Ben dolabımdan bir şeyler alırken Shownu'da kitaplarımı inceliyordu. V yaka, siyah bir tişört ve koyu renk kot pantolon alıp dolabımı kapadım.

" Portakal var limon var diye çalar çanları St. Clementine. " diye mırıldandı rafımdaki 1984'e bakarak.

Güldüm ve ona eşlik ettim.

" Nerede benim üç çeyreğim diye çalar çanları St. Martin'in. "

Kocaman gülümseyerek baktı.

" Bu kitap senin için çok özel olmalı. " dedim.

" Öyle. "

Bir iki saniye kadar birbirimize baktık daha sonra boğazımı temizleyerek göz temasımızı bozdum.

Garip...

Banyomu işaret edip " İki dakikaya giyinirim. " dedim saçma bir telaşla.

Başıyla onayladı. Hızla, banyoda giyindim ve aynada saçımı düzeltmeye çalıştım. Her zamanki gibi görünüyordum. Banyodan çıktığımda Shownu yatağıma oturmuş bir halde beni bekliyordu. Beni şöyle bir süzdükten sonra ayağa fırladı.

" Gidelim mi? "

" Gidelim. "

Birlikte merdivenleri indik. Çıkacağımız sırada annem seslendi.

" Az önce Jaebum geldi. " dedi.

Hızla ona döndüm.

" Ne? "

" Ona ders çalışacağınızı söyledim, o da gitti. "

" Anne neden beni çağırmadın? " dedim kızgın bir tonla.

" Jaebum istemedi. İçeri gelip en azından bir merhaba demek ister diye düşünmüştüm fakat acelesi var gibiydi. Onu arasan iyi olur hayatım. "

Alnıma bir tokat attım. Lanet olsun! Bugün cumartesi değildi. Ve Jaebeom, Shownu'yla olan derslerin cumartesileri olduğunu biliyordu. Üstelik geçen hafta boyunca haftaya bir şeyler yapalım deyip durmuştu. Lanet olsun!

Shownu endişeyle " İstersen onu arayabilirsin. Ben kendim çalışırım. " dedi. Acı verici derecede ince bir karaktere sahipti.

Eğer Jaebeom'u ararsam ona da ,tekrar, yalan söylemek zorunda kalacaktım. Aramız bu aralar zaten pek de sıcak sayılmazdı. Onu erteliyor oluşumun farkındaydı, küskünlüğünü ve kırgınlığını az çok gizlemeye çalışıyordu. Onu ararsam, artık dayanamayıp kalbini kırdığımı söylemesini istemiyordum. Ayrıca sesini duyduğum saniye göz yaşlarına boğulmayacağımın bir garantisi yoktu.

" Hayır sonra ararım. Hadi gidelim. " dedim.

Daha fazla düşünürsem suçluluk, omuzlarımı ezecek bir kıvama gelecekti.
Shownu gülümseyerek başını salladı. Bense geri gülümseyecek durumda değildim.

Merhaba. Nasılsınız?

Yorumlarınızı bekliyorum.
Sizi seviyorum.

Bölüm nasıldı?

Kendinize iyi bakın. 🌻♡🌊