A caught mermaid boy

Proloog Sue

Ik kan wel gillen als ik de brief heb ontvangen. De brief waarin staat dat ik stage mag gaan lopen bij sea world, een van de grootste onderzoek laboratoriums en aquariums ter wereld. Ik kan niet geloven dat mijn oom dit voor mij heeft kunnen regelen. Ik weet dat hij veel mensen kent en connecties heeft, maar dat hij zoiets kan regelen verbaast me echt. Al ben natuurlijk wel super blij, ik heb er altijd al naar toe gewild en nu mag ik er zelfs een heel jaar stage lopen!

Ik ben er vier dagen per week. Ik kan er leerend werken, de andere dag zit ik op school om theorie te leren en daarna is het al weer weekend. Super toch?! Nog een week en dan mag ik er al heen. Correctie dan begint mijn stage, ik moet er nu al heen om nog wat laatste dingen te regelen en mijn baas te ontmoeten.

Snel spring ik op mijn fiets en rij naar sea world. Na meer als een uur rijden kom ik hijgend aan bij sea world. Ik heb dan ook als een gek gefietst, het wordt echt tijd voor een auto. Zodra ik mijn ademhaling weer een beetje onder controle heb loop ik naar binnen en meld me bij de balie. De secretaresse brengt me naar een wachtkamer en niet veel later komt er een achttienjarige jongen aanlopen.

'Ben jij Sue?' Vraagt hij een beetje verbaast. Ik knik en geef hem een hand. 'Maar wie ben jij?' Vraag ik al even verbaast. Hij glimlacht. 'Ik ben Kyle, je baas, ik weet dat ik jong lijk, maar ik ben al achttien en neem dit deel van het bedrijf van mijn vader over. Mooie naam trouwens, Sue, het betekend waterlelie.' Zegt hij grijzend.

Mijn mond valt open. Twee dingen verbazen me, een dat ik zijn leeftijd exact goed heb ingeschat en twee dat hij mijn baas is en hij is nog geen twee jaar ouder dan ik. Hij grijzend. 'Zeg Sue je vangt vliegen, al kan ik wel begrijpen dat je zo in schok bent, dat zou ik ook zijn als ik hoorde dat zo'n aantrekkelijke jongen m'n baas was. Maar goed, doe je mond dicht en kom mee, ik wil je nog wat vragen stellen.' Zegt hij en loopt weg.

Snel doe ik mijn mond dicht en loop achter hem aan. Dat was echt gênant en wat een ego heeft die jongen, ik durf te wedden dat als het op zeewezens aan komt hij wel een toontje lager zingt, want volgens mij weet hij daar helemaal niks van af.

Kyle doet de deur van zijn kantoor open en gaat achter zijn bureau zitten. Ik neem tegenover hem plaats op een stoel. 'Goed mijn eerst vraag is hoe oud ben je?' Zegt hij dan. '16.' Zeg ik kort. 'En waarom wil je graag met zeedieren werken?' Vraagt hij nu.

'Ik wil graag met zeewezens werken omdat ik altijd al van de zee heb gehouden en ik graag meer over zijn bewoners wil leren en ontdekken. Ik wil de geheimen van de zee ontdekken, die nog niemand kent.' Vertel ik eerlijk en corrigeer hem. Hij grijnst. 'Dan heb ik later nog een leuke verassing voor je, maar eerst nog een vraag voor je. Geloof je in zeemeerminnen?' Vraagt hij grijzend.

Ik kijk hem geschrokken aan. Ik heb mezelf altijd beloofd eerlijk te zijn als mensen er naar vragen, maar ik kan toch niet het risico nemen dat mijn baas me voor gek verklaard? Ik slik en bijt kort op mijn lip. 'Om eerlijk te zijn ja, de zee is zo groot en we kunnen lang nog niet diep genoeg om bij de zeebodem te komen. Wie ze zegt dat niet ergens in dat water zeemeermensen wonen? Ik bedoel al die verhalen zijn er niet voor niks en het is naïef van mensen om te denken dat wij de enige zijn die over onze daden kunnen nadenken. Je zal me wel voor gek verklaren, maar ik geloof er echt in.' Zeg ik eerlijk.

Hij glimlacht nu en steekt een sigaret op. Ik kijk er vies naar, ik heb een hekel aan roken. Hij begint te lachen als hij mijn gezicht ziet en duwt het ding uit. Daarna leunt hij achterover en grijnst. 'Mooi, ik weet genoeg, meld je bij je balie voor je spullen, ik zie je over een week.' Zegt hij en loopt naar de deur om die voor me te open. Verbluft volg ik hem en loop terug naar de balie. Vreemd, waarom lachte hij me niet uit en leek hij het met me eens te zijn?