A caught mermaid boy

Chaise wordt vermist

De volgende morgen staat Blue al vroeg aan mijn deur. Ik doe open en zeg dat ik me even ga omkleden in de badkamer. Hij knikt en ik gris snel een setje kleren mee naar de badkamer. Daarna kleed ik me snel om en vouw mijn pyjama netjes op zodat ik hem weer op bed kan leggen. Als ik terug kom in de kamer zit Blue glimlachend naar Noah te kijken en ik ga naast hem zitten op de bank. 'Hij is lief he?' Vraag ik en hij knikt.

'Alleen zo jammer dat we niet precies weten wanneer hij geboren is. Nu vieren we maar gewoon de dag dat hij bij ons kwam en schatten we hoe oud hij is, maar z'n precieze leeftijd zullen we nooit weten.' Zegt hij en ik knik. 'Ach hij is bij ons en daar ben ik dankbaar voor.' Zeg ik en hij glimlacht. 'En ik ben blij dat je me toch nog een kans hebt gegeven.' Zegt hij en ik glimlach. 'Ik had geen andere keus, ik hield net zo veel van jou en kon dat niet langer onderdrukken lieverd.' Zeg ik en druk een kus op zijn wang.

'Hoe is school eigenlijk?' Vraagt hij nieuwsgierig en ik glimlach. 'Je leert er van alles en als je een beetje geluk hebt leer je wat je leuk vind. Maar wat we van deze school moeten verwachten weet ik eigenlijk niet.' Zeg ik eerlijk en hij knikt. Dan wordt er op de deur geklopt en een vrouw met een telefoon in haar hand kijkt me nu aan. 'Sue liefje, als je wil kan je je ouders nu al bellen.' Zegt ze vriendelijk en ik knik.

Ze toets een nummer in en geeft me dan de telefoon. Hij gaat al snel over en ik hoor nu de stem van mijn moeder. 'Hallo met Rita Clearwater?' Vraagt ze rustig en ik krijg tranen in mijn ogen. Ik heb haar ruim twee jaar niet meer gesproken. 'Mam, ik ben het Sue. Ik en Hurley zaten vast op een vreemd eiland, hebben nieuwe mensen ontmoet en zijn uiteindelijk door kennissen van jullie gered. We zijn nu op een speciale school en maken het goed. Ik mocht van de mensen hier jullie bellen.' Zeg ik en voel opeens iemand aan mijn broek trekken.

'Mama! Mama! Mama!' Roept Noah nu. 'Blue lieverd zou je even met Noah aan de andere kant van de kamer willen gaan spelen?' Vraag ik en hij pakt Noah meteen op. 'Tegen wie heb je het lieverd?' Vraagt mijn moeder nu verward. 'Tegen mijn nieuwe vriend. We hebben nu net sinds een paar weken verkering en Noah is mijn geadopteerde zoon. Kyle heeft zijn ouders vermoord en hij heeft bescherming nodig.

Zelfs al ben ik nu vrij, ik kan Chaise of mijn lieve Ray nooit meer terug vinden. Daar is de zee veel te groot voor en op het eiland had ik al helemaal geen hoop meer ze ooit nog te zien. Uiteindelijk ben ik dus verliefd geworden op een van mijn vrienden, namelijk Blue en Hurley heeft ook zijn grote liefde gevonden daar.' Vertel ik eerlijk en het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. 'Vind je het goed als we jullie komen opzoeken?' Vraagt mijn vader nu en ik glimlach. 'Tuurlijk vind ik dat goed, ik zou het zelfs geweldig vinden jullie weer eens te zien.' Zeg ik blij en het is weer even stil.

'Dan zien we je over een paar weken. We komen meteen naar je toe lieverd. Die school is ons al een tijdje bekend.' Zegt mijn moeder nu en ik glimlach. 'Is goed mam, maar ik moet nu gaan. Noah vind het duidelijk niet leuk dat hij even niet naar me toe mag.' Zeg ik en hang op. 'Doei lieverd.' Zeggen mijn ouders nog en dan is de verbinding voorgoed verbroken.

Ik geef de telefoon terug aan de vrouw en loop naar Noah en Blue toe. 'Kom op lieverd geef mama eens een knuffel.' Zeg ik en Noah vliegt meteen in mijn armen. In glimlach en hou hem dicht tegen me aan. Ik weet heel goed dat Noah geen Ray is en ondanks dat ik mijn zoon nog iedere dag mis hou ik net zo veel van Noah. Ook hij is mijn kindje en Blue is mijn nieuwe liefde. Nu moet je niet gaan denken dat ik Chaise en Ray niet mis, ik denk nog elke dag met pijn in mijn hart aan mijn kleine mannetje.

Ook Chaise zit vast geroest in mijn geheugen, maar na twee jaar is het beeld van zowel mijn zoon als mijn vorige vriend vervaagd. Ik weet nog hoe hij was, maar weet nog amper hoe hij er uit ziet. Ray is natuurlijk gegroeid en ook hij is wat vervaagd in mijn geheugen. Het is niet dat ik ze niet wil zoeken, maar ik weet gewoon dat zelfs als ik mijn hele leven blijf zoeken ik ze niet meer kan vinden en waarschijnlijk niet eens meer zou herkennen.

Bovendien is dat ook niet goed voor Noah, een klein kind heeft een stabiele omgeving nodig. Ik kan hem niet van hot naar her blijven slepen voor de rest van mijn leven en mijn hart klopt nu voor Blue in plaats van voor Chaise. Dat heb ik nooit gewild, ik wilde me niet opnieuw binden, maar het is toch gebeurd en ik kan mijn gevoel nu eenmaal niet veranderen of langer onderdrukken.

Ik til Noah nu op en ga met hem op schoot op de bank zitten. Blue komt naast me zitten en ik leun tegen hem aan. 'Kyle maakt meer kapot dan dat hij goed is, ze moeten hem stoppen. Als ik de kans krijg ga ik zijn vader bellen om te vertellen wat die klootzak heeft gedaan. Zijn vader is namelijk wel een lieve man.' Vertel ik en Blue knikt.

'Een uitgeschakeld is beter dan niks. Ik hoop dat je gelijk hebt en zijn vader hem kan stoppen.' Zegt Blue nu en ik knik. 'Ooit gaan we weer terug naar de oceaan of krijgen een fijn leven hier, maar tot die tijd zijn we hier veilig.' Zeg ik en hij knikt. 'Dat en we kunnen hier dingen leren, elkaar en onszelf beter leren kennen.' Zegt hij waarop ik knik.

Nu wordt er geroepen dat we ons moeten aankleden en mee moeten komen dus ik neem Noah mee naar de badkamer om hem te helpen met omkleden. Als we klaar zijn lopen we naar buiten en ontdekken al snel dat we de eerste zijn die klaar zijn. 'Goed voor de rondleiding begint wil ik jullie nog een belangrijke vraag stellen. Namelijk wat zijn jullie krachten?' Vraagt de man nieuwsgierig. 'Uhm ik heb de macht over de natuur en dan vooral over het weer en de vier elementen.' Zeg ik eerlijk. 'Ik kan van vorm veranderen en water manipuleren.' Vult Blue aan.

'Ik ben super snel en kan kiezen wanneer ik van vorm verander. Als ik er voor kies om dat niet te doen kan ik wel onderwater ademen.' Vertelt Max eerlijk. 'Ik vloeistoffen van vorm laten veranderen. Dat wil zeggen van zoet naar zout, van water naar wijn. Maar ook bevriezen, laten verdampen en ga zo maar door.' Vertelt Rianne verlegen.

'Ik heb de krachten van een dolfijn.' Zegt Hurley glimlachend en Sky kijkt nu verlegen rond. 'En ik heb mijn krachten nog niet ontdekt. Het enige wat ik weet is dat ik een ontzettend goed gehoor en zicht heb.' Zegt Skye eerlijk en de man glimlacht. 'Misschien is dat wel jou kracht en anders helpen we je hier om hem te vinden.' zegt hij glimlachend en kijkt nu ons aan.

'En de kleine.' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee, Noah's gave is nog onbekend.' Zeg ik eerlijk en hij knikt. 'Oké ik zal jullie eerst een rondleiding geven. Als jullie we willen volgen, dan kunnen jullie na de rondleiding rond gaan kijken en morgen beginnen jullie echt. Jullie krijgen vandaag nog wat testjes om je lessen en niveau vast ze stellen en mogen jullie vakken uitkiezen. Daarna zijn jullie vrij om te gaan.' Vertelt hij en we lopen met hem mee.

Een paar maanden later is het weekend en ik zit met Blue en Noah bij het meer als er iemand naar me toe komt met mijn ouders. Ik geef Noah aan Blue en ren op ze af om ze nu te knuffelen. Blue komt er onder tussen ook bij staan en stelt zich netjes voor aan mijn ouders. 'Lieverd we moeten je iets vertellen. Het gaat over Chaise.' Zegt mijn vader en ik hoor aan zijn stem al dat het geen goed nieuws is. Mijn hart lijkt stil te blijven staan van angst als mijn moeder diep adem haalt en begint te vertellen.

'We hadden Chaise bij ons en wilde naar je toe komen, maar na een zware storm op zee is hij gisteravond over boord geslagen met Ray en we hebben hem niet meer kunnen vinden.' Vertelt ze eerlijk en mijn ogen worden groot. 'Breng me er heen! Ik moet ze vinden! Ze kunnen wel gewond of nog erger zijn na zo'n klap.' Zeg ik geschrokken en ze knikken. Ik draai me nu om naar Blue. 'Blue lieverd wil je alsjeblieft mee gaan ik denk niet dat ik het aan kan mijn vriend en kind nog eens te verliezen en ik moet zeker weten dat Chaise oké is. Je kan op de boot blijven met Noah, maar ga alsjeblieft wel mee.' Smeek ik nu en hij knikt.

'Voor jou alles Sue.' Zegt hij glimlachend en ik geef hem een knuffel. 'Je bent echt zo lief Blue.' Zeg ik en hou hem even stevig vast. 'Laten we meteen naar binnen gaan, dan vertellen we wat er gebeurd is, pakken beide snel een tas en gaat met mijn ouders mee om Ray en Chaise te zoeken.' Zeg ik en de rest knikt, waarop we snel naar binnen lopen. We melden bij de receptie dat we een vriend gaan zoeken en gaan daarna snel een tas pakken om kleren en dekens in te doen.