Birini ne kadar çok sevebilirsiniz?
Ya da birini ne kadar çok bekleyebilirsiniz?
Hiçbir şeyden haberiniz olmadan kalbinizi verdiğiniz kişinin, kalbinin başka birine ait olduğunu öğrenseniz ne yapardınız?
Eğer tüm bunların cevabını merak ediyorsanız...
Montumun önünü boğazıma kadar çekerken hafif kar çiseleyen gökyüzüne bakışlarımı çevirdim. İnce kar taneleri büyük bir zarafetle yeryüzüne süzülürken beni kendilerine hayran bırakıyorlardı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Özellikle akşam saati olduğu için sokak lambalarının altında kar taneleri çok daha güzel gözüküyordu.
Ocak ayının ortalarına geldiğimiz bu günlerde karı ilk kez dün görmüştük. Yurt odasında ders çalışırken kar yağdığını gördüğümüz an Beste ile kendimizi dışarı atmıştık.
Yurdun bahçesi bir anda öğrencilerle dolarken Eray, Ayaz ve Kerem'in de gelmesiyle uzun bir süre karın altında oturmuştuk.
Yerler tutmasa da sadece yağdığını görmek bile iyi gelmişti.
Aradan aylar geçmiş ve final sınavlarımız gelip çatmıştı. Zaman o kadar hızlı geçiyordu ki derslerin ağırlığı, önümüzdeki final sınavlarının çalışması derken anlamamıştık bile.
Özellikle son 2 haftadır o kadar yoğun çalışıyorduk ki aynı odada kaldığım Beste'yi bile zor görür olmuştum.
Şimdi de bu yorgunluğu atmak için Beste, Dilara ve ben kızlar gecesi yapacağız. Dilara bizim yurda geldi ve bu gece de bizimle kalacak.
Bende gece için atıştırmalık bir şeyler almaya çıkmıştım.
Yurttan içeri girdiğimde Eray bir anda önümü kesti.
"Benim Gamze'm bu gece burada kalacakmış?" Derken gözleri parlıyordu.
"Bizimle kalacak Eray, seninle değil. Bu ne sevinç?" Yüzünü buruştursa da anında tekrar gülümsedi.
"Sonuçta daha yakınımda olacak değil mi? Hem belki gece beni gizlice odaya atarsınız, ha ne dersin?" Umutla bana bakarken gözlerimi devirdim.
"Avucunu yalarsınCharlie'ciğim. Biz kız kıza eğleneceğiz ve ayrıca kız yurduna erkeklerin girmesi yasak!" Dediğimde ağzının içinde homurdanmaya başladı.
Onu takmadan yürümeye devam ederken kenarda gülerek bize bakan Ayaz ve Kerem'e el sallayıp binadan içeri girdim.
Ayaz ile aramızda garip bir hal vardı. Aylar önce yemekhanede yaptığımız o konuşmadan sonra kendimi biraz geri çekme kararı almıştım.
Ayaz'ın kafası karışıktı ve ne yapacağına kendisi karar vermeliydi. Ben çevresindeyken de bu kolay olacak gibi durmuyordu. Aramızda söze dökülmüş bir şey olmasa da bir çekimimizin olduğunu inkar etmenin alemi de yoktu.
O konuşmadan sonraki birkaç gün benim için epey sancılı geçmişti. Her an bir yerlerden Ayaz ve Eva el ele çıkacak diye korkarak geçirmiştim günlerimi.
