Sonsuza Dek Sen

Bölüm 5

Beste Aysum

Uykumun en tatlı yerinde zihnime bir yılan gibi süzülen telefonumun zil sesi ile yüzümü buruşturdum.

Açmamayı düşünsem de yan yatağımda yatan Derin'in;

"Beste aç şu telefonu!" Diye söylenmesi ile gözlerimi araladım.

Bugün Derin ile kahvaltıya inmeyip uyumayı planlamıştık. Uyandıktan sonra dışarı çıkıp bir şeyler atıştıracaktık.

Uyumaya karar verdiğim günde beni arayan manyak da kimdi?

Telefonumu masadan aldığımda ekranına bakmadan;

"Alo." Cevapladım.

Sesimden uyku akarken karşıdan duyduğum;

"Güzelim." Diyen ses ile bir anda tüm uykum dağıldı.

Telaşla yattığım yerde doğrulurken boğazımı temizleyip;

"Enes." Dedim.

O olduğundan emin olsam da teyit etmek için telefonu kulağımdan uzaklaştırıp ekrana baktım. Ah salak kafam! İnsan açmadan bir kimin aradığına bakar!

"Uyandırdım mı?" Enes'in sorusu ile uyku sersemliğiyle darmadağın olan zihnimi toparlamaya çalıştım.

"Evet ama sorun değil. Bugün Derin ile tembellik yapmaya karar verdik."

"Güzel demek ki daha kahvaltı yapmadın?"

"Evet henüz yapmadım."

"O zaman hemen hazırlanıp aşağı in güzelim. Yurdun önünde seni bekliyorum." Dediğinde gözlerimi kocaman açtım.

Buraya mı gelmişti?

Göremeyeceğimi bilsem de camdan dışarı baktım. Bizim odanın penceresi arka bahçeye baktığı için onu görmeme imkan yoktu.

"Beste orada mısın?"

"Ş-şey evet buradayım. Biraz beklemen gerekecek yalnız." Dediğimde gülüşü kulağıma doldu.

İçim kıpır kıpır olurken Enes;

"Seni istediğin kadar beklerim güzelim." Dedi.

Kalbim daha da hızlanırken zar zor;

"O zaman ben kapatayım." Dedim ve bir şey demesine izin vermeden telefonu birazcık yüzüne kapattım.

Azıcık daha konuşursa kalp krizinden ölebilirdim.

Heyecanla yatakta uyuyan Derin'in üstüne çıktım.

"Derin kalk Enes gelmiş beni kahvaltıya götürecekmiş." Derken zorla yanında kendime yer açtım.