Hopeless...

"Het Spijt Me" *walg*

*dit is vanuit maxime's perspectief, vanaf nu schrijf ik het verhaal uit drie pespectieven; dat van Tessa, Maxime en dat van *PEEEEPPP* <- (de moordenaar). ik zal elke keer aangeven vanuit wiens perspectief ik schrijf door er *(naam van de personage)* boven een stukje te schrijven. have fun met verder lezen allemaal! loveyaa xx :)*

WAAAHHHHTT?! waarom kijkt hij naar háár?! ik ben ZOOO veel mooier dan haar! Zij is ZOOO veeeeelste lelijk voor hem! mooie mensen moeten met mooie mensen daten! en hij is OBVOUISLY de mooite boyy op west side en iedereen weet dat ik het mooiste meisje ben!

Ughg! Boos liep ik op Tessa af " Hey Pottekind! Ik zei je dat je met je poten van hem af moest blijven! Waarom ga je niet met Jamie?! Je ma is pot, dus t zal wel in je genen zitten!" ik zei het met zo'n stem vok walging. Het was niet gemaakt, ik walgde echt van haar. Alles liep fout door haar. Ik was voorbestemd voor Mike. Zijn vader was rijk, en hij dus ook, en hij was niet lelijk. Perfecte man dus. Maar toen kwam Tessa op school.. Ik wist het niet zeker, maar volgens mij ziet hij haar wel zitten.. De reden dat ik de hele school tegen haar op probeerde te zetten. Het werke niet echt, mike was nu bijna altijd boos op haar. "ook hallo maxime." ik schrok op uit mijn gedachten van Tessa's normaal gesproken zachte stem, die nu boos en hard klonk. "maxime je hoeft niet zo naar te doen hoor. Het maakt je er niet leuker op." het was de kalme, kille stem van Benjamin. Hoe kende hij mijn naam?! Ik moest dit goed maken, ik moest hem voor me winnen, hem afpakken van Tessa! "het spijt me Tessa, jullie zijn gewoon vrienden, dat weet ik!" wow dat was geloof ik de eerste keer dat ik sorry zei! Ik schonk ze mijn zoetste glimlach, terwijl ik vanbinnen kookte van woede, en liep weg. Later kwam mijn wraak wel!