Hopeless...

benjamin

ik stopte de oortjes van mijn telefoon in mijn oren. lekker muziek luisteren onderweg. ik hield zo van muziek hea? als je boos was, of verdrietig, kan muziek zo lekker zijn! nu was ik boos, dus ik zocht naar mijn afspeellijst gevuld met Skrillex. aaahhhh eindelijk! ik draaide het vollume op zn hoogst, en met "Kill everybody" zo hard dat het bijna zeer deed, slentderde ik over de verlaten straat. het regende nogsteeds, dus toen ik op een kwart was, plakte mijn shirt al aan mn rug vast. ranzig! en natuurlijk vandaag was ik mijn paraplu vergeten! mijn muziek stond zo hard, dat ik de auto niet hoorde naderen, de mooie rode ferrari van die stomme b*tch Maxime op school. ze reed door de gigantische plas die 1 naast mij lag. ik zag de muur van vies regenwater gemengt met modder op me af komen en over me heen buigen, als een grote golf. dat gebeurde allemaal binnen 2 seconden, maar toen die ijskoude golf over me heen sloeg, leek het wel in slow motion te gebeuren. fijn, nu was ik niet alleen kletsnat van de regen maar ook bruin van de modder. kon het nog erger? ja dus, want achterin de auto zat Mike. hij lachte een beetje verlegen naar me, en zijn lippen vormden de woorden 'het spijt me', of beelde ik me dat in? vies, nat en ijskoud liep ik stug door naar school. ik had altijd een extra outfit in mijn kluis liggen. dat wil zeggen, een oude grijze joggingbroek en een versleten, roze abercrombie and fitch trui. ik zette mijn muziek wat zachter, nu hoorde ik het tenminste als er iemand aan kwam rijden.  "dat was echt heel gemeen" zei een stem achter me, ik schrok me rot! ik draaide me om, en daar stond een jongen, ietsje langer dan dat ik was, met bruin, gekruilt haar en groene ogen. zijn huid was een beetje getint, en zijn tanden spierwit. kortom, hij was mooi. niet zo maar mooi, maar prachtig. hij merkte dat ik staarde, en zijn mond vormde een ontdeugend glimachje. OHHH als hij zo lachte, had hij een kuiltje in zijn wang! cute.. ,"hoi, ik ben Benjamin, wil je je anders even opfrissen bij mij thuis, ik woon hier maar 2 minuutjes lopen vandaan, en volgens mij heb je dezelfde maat als mijn zusje!" okey Benjamin klonk niet zo heel erg opwindend of zo, maar het kon ermee door. "ohh nee niet nodig hoor, ik heb extra kleding in mijn kluisje. ik ben Tessa trouwens. naar welke school ga je? dan kunnen we misschien samen lopen, heel misschien?" OMFG WAT ZEI IK NOU?!? ik werd echt knalrood, wat het er niet echt beter op maakte. "ik ga naar het west side college, en jij ook geloof ik, dus samen lopen is okey!" was zijn antwoord. hij deed net of hij niks merkte van mijn rode hoofd. "uhmm okey gezellig!" zei ik hierop en ik liep langzaam door. mijn voeten sopten in mijn schoenen en ik hoopt maar dat het niet te veel lawaai maakte, dat zou echt genant zijn! Benjamin was echt heel leuk om mee te praten, hij had zo veel te vertellen! hij was 2 weken geleden hier naar toe verhuisd met zijn moeder en zusje Demi vanuit een dorpje een paar honderd kilometer uit de grote stad. ik beloofte hem de omgeving te laten zien, en we ontdekten dat we allebei graag in het bos kwamen. hij om hard te lopen en ik om gewoon te wandelen, het liefst met onze hond spikey. toen we eindelijk bij het hek van onze school kwamen, stond de afspraak volgende week samen hard te gaan lopen vast. ik zei gedag en rende naar mijn lokaal. de bel was al gegaan, dus ik besloot het eerste uur e skippen en me rustig om te kleden. ik liep naar mijn kluisje, pakte de reservekleding en liep de WC in. toen de bel voor het 2e uur ging, zat ik, in mijn droge kleding een boek te lezen onder het genot van warme chocolademelk. ik sloeg mijn boek dicht en zwaaide de zware boekentas over mijn schouder. op naar bio, gezellig. met bio zat ik schuin voor Maxime. deze dag kon echt niet beter...