Hafıza Kaybı

37. bölüm

Boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

BH: Kuzenimin oğluyla parka gitmiştik. Koştuğumda beni kovalamaya başladı. Bir süre sonra onu kontrol etmek için arkamı döndüm ama o sırada sana çarptım ve yere düştük...

Yüzümü buruşturdum.

HR: Ayy.. kafam acımış olmalı..

BH: Hayır, toprak alandı ve bir şey olmadı. Kalkıp özür diledim. Sen de sorun olmadığını söyledin ve ayrıldık. Akşama kadar kuzenimin oğluyla vakit geçirdikten sonra eve döndüm. Telefonumu elime alıp açtığımda benim olmadığını farkettim. Aynı markaydı ve ikisi de siyah olduğu için karıştırmışız...

HR: Sen mi karıştırdın, ben mi?

BH: Bilmiyorum ki.. birimiz karıştırmış işte... Ekranında kilidi olmadığı için kolaylıkla açıp kendi numaramı aradım. Tekrar aynı parkta buluşmak için anlaştık. Sabahki gün de buluşup telefonlarımızı değiştirdik ve tanışmaya karar verdik.

HR: Hmm.. sonra?

BH: Yarın konuşsak olur mu? Bir az uykum varda..

HR: Olur. Şeyy.. burada ayna var mı?

BH: Ne yapacaksın?

HR: Üç aydır komada uyuduğumu söyledin.. nasıl göründüğümü merak ediyorum..

Gülümsedi.

BH: Güzel görünüyorsun..

Dudaklarımı bir birine bastırdım.

HR: Emin değilim.. telefonunu verebilir misin?

BH: Tamam..

Cebinden telefonunu çıkarıp bana uzattığında alıp yüzüme tuttu.

HR: Aayyh! Bu ne?!

Telefonu ona verip yüzümü diğer tarafa çevirdim.

BH: Yah, ne oldu? İyi misin?

HR: Neden bana yalan söylüyorsun? Tenim solmuş... Gözaltlarım morarmış ve sen güzel olduğumu söylüyorsun.. berbat görünüyorum. Bir de bu yüzle deminden beri sana bakıyorum. Off...

BH: Yah, bana bak. Berbat değilsin. Çok güzelsin, He Ran.. lütfen gözlerini benden kaçırma. Üç aydır gözlerini göremedim...

Yüzümü yavaşça ona çevirdiğimde elini yanağıma çıkarıp baş parmağıyla okşadı.

BH: Sen hiçbir zaman çirkin olmadın, He Ran. Sen hep çok güzeldin..

Dudaklarını alnıma bastırıp sarıldığında gözlerimi kapatıp ben de ona sarıldım.