Hafıza Kaybı

11. bölüm

Uyumak için yatağıma uzanırken tekrar ağlama seslerini duydum. Kalbime ok saplanıyordu sanki..

BH: Sesleri duyuyor musun?

BH: Özür dilerim, He Ran... Her şey için özür dilerim...

Sırıttı.

BH: Bak, duydun mu? Büyük hatasını kaybettiği için özür diliyor.

Bir anda üstümde bir şey hissettim. Boynum ıslandığında titremeye başladım.

HR: N-ne oluyor bana?

Gülüşünü sildi.

BH: Korkma.. sadece yanına uzanmış, sarılıyor. Uzun zaman önce öptüğü boynuna göz yaşları düşüyor... ne kadar oldu seni öpmeyeli...? Bir sene oldu galiba... Şuan çok acı verici, vefalı bir eş gibi görünüyor, değil mi? Peki niye önceleri de böyle değildi? Niye sarılmıyordu? Ağlaması hoşuna gidiyor mu? Nefret ediyordun ya ondan? Keyif alıyor musun ağlamasından?

Gözyaşlarımı silip başımı iki yana salladım.

HR: Susmuyor..

BH: Susmayacak... Sen uyanana kadar, buradan gidene kadar susmayacak.. çünkü insanlar sadece kaybettikten sonra değer bilir... Tıpkı sizin gibi..