Anneleri tarafından yüreklerine ağır darbeler almış ve annelerinin geçmişiyle kendi gelecekleri arasında arafta kalan iki kişinin yolları kesişirse ne olur?
Ya el ele verip önce geçmişten kurtulacaklar ardından geleceğe kucak açacaklar ya da yolları...
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
Madrigal - Kelebekler
Kahraman Deniz - Garezi Var
Dopdolu bir bölümle geldim. Umarım beğenirsiniz. :)
🏹
"Uyumadığım gecelerin sabahında gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı. Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları. -Polyanna'ya Son Mektup, Didem Madak-
🏹
Size hikayemi anlatmaya başlarken bazı anlar vardır, insan o anlarda takılı kalır demiştim. Yine o anlardan birinin içindeyim. Emre'nin söylediği sözler beynimin içinde dolaşıyor, tepki vermeme engel oluyordu.
Arda sinirle kapıdaki kıza bakıyor, yumruklarını sıkıyordu. Kaşlarım çatıldığında aklımdaki düşüncelere bir yenisi daha eklendi. Annem ve Verda Teyze. Efe, Emre'den bahsederken annemle Verda Teyzeden bahsetmiş, Emre'nin babasıyla arkadaş olduklarını söylemişti.
Efe'yi az çok çözmüştüm. Bir şeyi saklamaya çalışırken bile çok fazla detaya giriyordu. Bu yüzünden bazı şeyleri çok çabuk yerine oturtabilirdim.
Gözleri, beni buldu. Hatırlamadığım şeyler vardı. Diğerleri anlatmıyorsa, kaostan zevk alan bu manyak anlatabilirdi belki.
"Bahsetsene birazcık yaptıklarımızdan, hayatından, babandan ya da babanın yaptıklarından." Kaşları derince çatıldığında gülme sırası bendeydi. Eliyle, olmayan, saçlarını dağıttığında belindeki silahı gözler önüne serdi. Kanım donduğunda, elime alıp soğuk metali hissetmek istedim.
Bana yaklaşıp aramızda bir adım kala durdu. Dişlerinin gıcırtısı kulaklarımı doldururken, gözlerinden ateş fışkırıyordu. "Ne biliyorsun?"
Dişlerinin arasından sinirle söylediği sözlerle sırıttım. Madem bana hiçbir şey söylenmiyordu. Madem bana benim hakkımda hiçbir şey anlatılmıyordu, ben de ona anlatmazdım. Zaten neyi anlatacak, bilmediğim bir şey hakkında ne söyleyeceksem?
"Hmm, bilmem. Acaba nereden başlasam anlatmaya?" Ellerimi arkamda birleştirdim. Yerimde hafifçe sallanıp odağıma kapıda duran kız kardeşini aldım. Gözlerimden rahatsız olmuş olmalı ki olduğu yerde kıpırdandı. Gülüşüm yüzüme yayıldığında tekrar Emre'ye döndüm.
