Welcome to Zombie Earth

11 - Sessiz Bir Gece

   Walter, Salvatore'nin dediklerini mantıklı bulmuştu fakat ön yargılara kapılmanın ne kadar kötü olduğunu tekrar düşündü. Asla belkilere kapılmamalıydı. Amaçsız bir insanın ne kadar gereksiz bir varlık olduğu aklına geldi. Asla hedeflerinden vazgeçmemeliydi.

Walter, küçük bir sessizlikten sonra konuşmaya başladı. "Özür dilerim Kovboy, Benim bir hedefim var ve bunun peşinden koşmalıyım."

  "Senin gibi çok genç adam tanıdım ben evlat. Az önceki konuşmanın hiç bir işe yaramayacağını daha konuşmaya başlarken fark etmiştim." Salvatore, elini uzatmıştı. "Salvatore" Walter, yaşlı adamın koyu yeşil gözlerine baktı ve elini sıktı."Memnun oldum bende Walter." 

"Bende memnun oldum... Walter." Salvatore, Shaynaya dönmüştü. "Ben aşağıdayken hayatımı kurtardın, teşekkür ederim."

"Önemli değil, Sadece ödeştik. Sende aynısını beni ayağımdan yakalayan sürüngeni öldürdüğünde yaptın." 

"Hayatta kalmanı sağlayan tek şey yaptığın iyiliklerdir. Buda bu sözün en büyük örneği." Shayna, Salvatore'nin uzattığı eli sıktı. "Bende Shayna." Salvatore'nin yüzünde şefkatli bir gülümseme vardı. Salvatore, Shayna'nın arkasında ki Emily'e baktı. Shayna, hafifce kenara çekildi. Salvatore, Emily'nin siyah yumuşak saçlarını okşadı. "Ben Salvatore, pekiya senin adın ney?" Emily, utanmıştı sesini çıkaramamıştı. Walter, gülerek araya girdi "Emily". Salvatore, gülerek konuşmuştu. "Memnun oldum Emily".

  Salvatore, ayağa kalktı ve Walter'a döndü. "Ne yapmayı planlıyorsun." 

"Yolumuza devam etmeliyiz. Akşam olmadan kendimize ormanın ilerisinde kalıcak bi yer bulmalıyız " 

"Bana soracak olursan bu işi yarın halletmelisin. Çünkü beş'e yakın mermi ateşlendi. Şehrin her tarafında ki ölüleri çekmeye yetecek kadar. "

   Ortalıkta sessizlik hakimdi ve bu düşünce Waltera mantıklı gelmeye başlamıştı. Walter'ın düşüncelerinin arasına Shayna girdi. "Bence bu geceyi burda geçirebiliriz Walter." Walter, fazla düşünmek istemedi. Güneş tekrar doğduğunda ortalık sessizken yola çıkmak ona mantıklı gelmişti.

  "Tamam burda kalıcaz.. Ama yiyeceklerimizden biz sorumluyuz "

"Nasıl isterseniz, iki tane boş çadırımız var. Üçünüzün sığacağını düşünüyorum" 

----

   Emily ve Walter, çadırın tavanda ki penceresini açmış gökyüzünde ki yıldızları izliyorlardı. Emily, Shayna'nın çantasından aldığı bir romanı okumuştu bu yüzden boynunda ki tutulma ve gözlerinde ki tatlı uyku onun vucudunu sarmıştı. Ağabeyinin yanında uzanıyordu. Sessizce uzanıyorlardı. Sessizliği bozan Emily olmuştu.

" Walter, ellerini gökyüzüne uzatsan yıldızlara dokunabilir misin?"

   Walter bu soruyu duyduğunda şaşırmıştı. "Hayır Emily, dokunamam."

"Sen güçsüzsün"

   Walter aldığı cevaba çok şaşırmıştı ve uzandığı matın üzerinden hafifçe dirseğinin üzerinde Emily'e doğru döndü. "Bu da ne demek şimdi ?"

  Emily'nin ses tonu çok olgunca çıkmıştı."Çoğu insanlar yapamıyacaklarını düşündükleri bir şeyi denemezler bile."