"အင္း"
ေမလင္း အေပၚထပ္ကို တက္သြားၿပီး ရိေပၚအခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္လိုက္ေပမယ့္ အထဲက ျပန္ထူးသံမၾကား။
"ရိေပၚ..ဝမ္ရိေပၚ!!အိပ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္မေနနဲ႔။ထေတာ့"
အထဲက ဘာသံမွမၾကားရတာေၾကာင့္ ေမလင္း တံခါးဖြင့္ၿပီး အထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ တံခါးက ေလာ့ခ်မထားလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမယ္။
အထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
ရိေပၚ။
"ဝမ္ရိေပၚ!!ထေတာ့ေလ။ဒီအခ်ိန္ထိအိပ္ေနစရာလား။ဝမ္ရိေပၚ!"
ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ မ႐ွိတာမို႔ ေမလင္း အနည္းငယ္ စိုးရိမ္စ
ျပဳလာတယ္။ အနားကို ကပ္သြားၿပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရိေပၚက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္ဘဲ
သတိလစ္ေနတာပဲ။
အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကို အျမန္ထုတ္ၿပီး ေဆးရံုကားေခၚရတယ္။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဝမ္ရိေပၚ...နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ေတာင့္ခံထားပါဦး။ နင္ထြက္သြားဖို႔ အရမ္းေစာလြန္းေနေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ငါလည္း နင့္ကိုလက္လြတ္
ႏိုင္ဖို႔ အရမ္းေစာေနေသးတယ္ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕။
_______________________________
ရိေပၚရဲ႕ အေျခအေနသိရဖို႔ ေမလင္းက ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ သြားေတြ႔တဲ့အခါ ေဆးရံုခန္းထဲမွာ က်န္ေနခဲ့တာက ေ႐ွာင္းက်န္႔ရယ္၊ ရိေပၚပါးပါးရယ္သာ။
လူနာကုတင္နားကခံုမွာ ထိုင္လို႔ သတိျပန္မလည္လာ
ေသးတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ကို ညင္သာစြာ ဆုပ္ကိုင္
ထားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔။
သူက တကယ္ပဲ ေကာင္ေလးကို မေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေမလင္းသာ ႐ွိမေနခဲ့ရင္ ေဆးရံုကို အခ်ိန္မွီ ေရာက္လာႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာေတာင္ မေသခ်ာတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး။ သူ႔လိုလူမ်ိဳးက ေကာင္ေလးကို ေစာင့္ေ႐ွာက္
ႏိုင္တယ္လို႔ ဘယ္လိုေတာင္ ႐ူးမိုက္စြာ ေတြးမိလိုက္ျခင္းလဲ။
အားလံုးက သူ့အျပစ္ေတြပါ။ သူသာ ေကာင္ေလးကို
ေဆးရံုကေန ေခၚမသြားဘဲ ေဆးကုသမႈ ခံယူခိုင္းခဲ့ရင္
ဒီလိုအေျခအေနျဖစ္လာပါ့မလား။
BẠN ĐANG ĐỌC
Imaginary You(Completed)
Fanfictionတကယ္ေတာ့...ဝမ္ရိေပၚဆိုတာ...... ေ႐ွာင္က်န္႔ဖမ္းဆုပ္ပိုင္ခြင့္မ႐ွိတဲ့ပံုရိပ္ေလး.... တကယ်တော့...ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတာ...... ရှောင်ကျန့်ဖမ်းဆုပ်ပိုင်ခွင့်မရှိတဲ့ပုံရိပ်လေး....
Chapter 39
Bắt đầu từ đầu
