one day with marauders

Remus Lupin's Page

/Remus Lupin
"Thank you Lupin"/

Y/N okul koridorunda yürüyordu, öğrenciler başkanı olmasının verdiği sorumlulukla devriye geziyordu ve çok uykusuz kalmıştı.

İkinci kat koridorunu bu gece üçüncü kez dolaşırken devriye bile geziyor olsa konfor alanından hiç çıkmadığını fark etti.

Genç kız derin düşüncelere dalarken uzaktan gelen bağırışlar onun hızlanmasına yemişti bile.

"Tanrım! SEN BİR CANAVARSIN LUPİN! Dumbledore'un senin gibi birini Hogwarts'a aldığına inanmıyorum!"

Duydukları ile çatılan koyu renkli kaşları kızın anormal güzelliğine yakışıyordu. Asasını çekip sese doğru koştu.

"Neler oluyor burda?" diye seslenerek karşısındaki Lupin'i daha çok endişelendirdi, şimdi fazladan iki kişi daha onun bir canavar olduğunu bilecekti.

"Lupin bir kurt adam! O bir canavar!" diye çığırdı kız, Y/N ise soğuk kanlılıkla asasını salladı ve kızın çenesini kapatmasını sağladı, hemen ardından bir 'Obliviate' ile anısını değiştirdi ve kız anında bir şey hatırlamış gibi Y/N'ye döndü.

"Oh tanrım, buraya nasıl geldim ben?"

"Bunu bilmiyorum ama Hufflepuff'tan 20 puan kırdığımı fark etmenizi istiyorum, eğer şimdi bina evinize dönmezseniz kırılan puanların devamı gelecektir bayan Brown."

Kız gözlerini kocaman açıp koşa koşa Hufflepuff bina evine doğru ilerlerken Y/N arkasından ifadesizce baktı ve gözden kaybolduğuna emin olunca Remus Lupin'e döndü.

Remus Y/N'nin soğuk kanlılığına ve otoriter tavırlarına hayran kalmıştı ama gitmesi gerekiyordu, eğer bir dakika daha oyalanırsa küçük tüylü sorununu sadece bir öğrenciler başkanı değil, diğer uyanık ve yatağında olmayan herkes öğrenecekti.

Asasını kaldırdı, "obli-"  Y/N anında çevik bir hareketle Remus'u silahsızlandırırken konuştu "Kes şunu Lupin, hafızamı silsen bile işe yaramaz, her dolunay gecesinde acı çeken tek sen değilsin."

Remus şaşkın şaşkın, "Yoksa sen de mi-" derken Y/N bunu alışkanlık haline getirmiş gibi yine sözünü kesti.

"Ben değil kız kardeşim, Audrey, henüz birinci sınıf ama dönüştüğünde bunun önemi kalmıyor." kanıtlamak için hafifçe çok canını yakan gömleğinin kolunu sıyırdı. Bembeyaz kumaşın hemen altında çeyreği kan ile kaplanmış pis bir sargı vardı. Remus hızlı davranıp sargıyı açtı ve pek büyük olmayan ciddi bir pençe izi ile karşılaştı.

İlk önce kirlenmiş sargı bandını en yakın çöpe attı ve hemen sonra Y/N'nin kolunu "Ferula" büyüsünü kullanarak sardı

"Saol." diye mırıldanıp gömleğini düzelten genç kız aynı beklediği gibi bir cevap aldı. "bunun için hastane kanadına gitmelisin."

"Madam'ın gereksiz endişesi ve nasıl olduğu ile ilgili soracağı binlerce soru için mi? Sanmıyorum... Ayrıca sihirle iyileşmeyi sevmediğimi hiç saymadım bile."

Remus kızın kendini dinlemeyeceğini anladığında umutsuzca düşünmeye başladı, bir kaç saniye geçmişti ki Y/N gitmeye kalkıştı.

"Dur, bir fikrim var Y/N!"

"Bu fikir beni ne derece alakadar ediyor Lupin?"

"Tamamen seninle alakalı olduğuna emin olabilirsin."

"Pekala" diyerek teslim oldu Y/N, "Neymiş bu beni aşırı alakadar eden fikrin?"

Remus geçen haftalarda yaşadıkları olayı hatırlamaya çalıştı, Severus Snape'in iksir kitabı kaybolmuştu ve kitabı bulan çocuk ile James anlaşmazlık yaşayıp düelloya tutyşmuşlardı. "Sectumsempra!" James birden yere serilmişti ve yeşil çaldılar onun kanıyla süslenmişti, çığlık atmamaya çalışmasına rağmen acıdan inleyip duruyordu. Madam çabucak gelmişti ama Tedavi edebilip edemeyeceği tartışılırdı. Nerden çıktığını bilmedikleri Snape hızla yetişmiş ve "Vulnera Salentur" diye bir büyü kullanarak James'i iyileştirmişti. O zamandan beri Snape ve Potter'ın arasındaki sular durgundu.

Remus tekrar konuştu, "Kolunu iyileştirecek bir büyü biliyorum sanırım."

Y/N hiç tereddüt etmeden kolunu sıyırdı, "yap bakalım"

Remus şaşkın şaşkın baktı, yüz ifadesi Y/N'nin gülümsemesine yol açmıştı. "Bana gerçekten güveniyor musun? Yani şey, büyüden aşırı emin olduğumu söyleyemem." haklıydı dediklerinde, belki de büyü 'Sectumsempra' büyüsünün karşıtı bir büyüdü. İle yaramazsa Y/N üzülür müydü ki?

"E hadisene Lupin, kolum uyuştu." diye söylendi Y/N sargısını açtığı kolunu göstererek. Artık gülümsemiyordu.

Remus asasını kızın yarasının biraz üzerinde tutarak büyüyü söyledi.

"Vulnera Salentur"

§§§

Remus oldukça sessiz bir şekilde zindanlardaki iksir dersinden dönerken hastane kanadından yeni çıkmış Y/N ile karşılaştı.

Büyü ters gitmişti ve Remus bir daha bilmediği ya da uzman olmadığı bir büyüyü kullanmamaya yemin etmişti, tabii bir de Y/N'den altmış iki kere özür dilemesi de cabasıydı.

O kadar fazla özür dilemişti ki Y/N'nin artık kendisine acıdığı için affettiğini düşünüyordu, çünkü her fırsat buluşunca özür diliyordu.

Y/N, Kardeşi Audrey ve iki kız arkadaşı ile bir erkek arkadaşı beraber yürürlerken Y/N Remus'u görünce durdu.
Arkadaşlarına bir şeyler söyleyip Remus'a doğru hızlı hızlı yürüdü ve vardığında durup nefeslenmek zorunda kaldı.

"Selam Lupin."

"Selam." dedi Remus çekinerek.

Y/N anında dark etmişti, "Yapma ama, seni affettiğimi daha kaç kere söyleyeceğim?"

"haklısın, üzgünüm Y/N..."

"Teşekkür etmeye gelmiştim." dedi Y/N birden gözlerinde garip bir parlaklık ve yüzünde büyük bir gülümsemeyle.

"Niçin teşekkür ediyorsun? Senin yararına olan bir şey yapmadım ki."

"Büyü ters gittiğinde beni hastane kanadına götürdüğün ve orada kaldığım sürece her akşam -bir dolunay hariç- yanımda kaldığın ve o dolunay gecesinde kendini kontrol edip kardeşimi zaptettiğin için... Sana gerçekten teşekkür ederim Remus."

Remus Y/N'nin ağzından kendi ismini duyunca bocaladı, ne yakışıyordu ismi kızın ağzına.

Kekelemesini durduramayan konuştu, yanaklarının al al olduğuna emindi. "Rica ederim"

Sonra Y/N asla beklenmeyen bir şey yaptı, Remus'un yanağına minik bir öpücük bıraktı ve geri çekildi, gülümseyip arkadaşlarının yanına doğru yürümeye başladı.

Remus Lupin bir yemin daha etti, bu kızın onu baştan çıkarmasına sonsuza kadar razı olacaktı.

§§§

VAAAY İPEWK SEN YB YAZAR MIYDIN YAAAA?

Yazıyormuşum.

Şeyi fark ettiniz mi iki Remus Lupin bölümü de bir şekilde hastane kanadından geçiyor, ne yapayım başka yerden ilham gelmiyor aga.