ENKAZ

Bölüm-10- (yeni kabus)

Gözlerimi güneş Işığı ile değil de ay Işığı ile acmama şaşırarak istemeye istemeye kafamı kaldırdım.
Ama burası benim odam değil, burasi bir oda bile değil. Kireçle sıvanmış dokunsam dökülecek gibi duran duvarları olan kapalı bir kutu sanki.
Kafamı cama çevirdim ve orada küçük bir kız çocuğu gördüm. Tam ben neredeyim diye sormak için yeltendiğimde kızın elindeki şeye bakarak elimi miğdeme götürüp öğürdüm.

Küçük kızın elinde ne mi vardı? Tam olarak gözleri sökülmüş her yerinde kan olan ve bağırsakları ile kızın parmaklarında asılı duran bir köpek.

Gördüğüm dehşetle kafamı kaldırıp küçük kıza baktım onun da yüzünde yanık izlleri ve kesik izler vardı.

"Benden korktun mu küçük Sürtük"

Diyen küçük kizin dili ortadan kesikti tıpkı bir yilan dili gibiydi. Ağzımı zar zor cvp vermek için aralamaya çalıştığımda kızın ne zaman yanıma gelipte saçlarımı kavradığına şaşırıp kaldım.

"Aklından geçenlere dikkat et küçük Sürtük"

Bana küçük Sürtük diyordu, ben surtuksem o neydi acaba? Diye aklımdan geçirir geçirmez saçlarımı kafamdan koparacakmış gibi çekti.
Acıyla gözlerime yaşlar hücum ederken küçük kız dibime kadar yaklaşıp diliyle yüzümü yaladi.
Bu, bu çok iğrençti.

"Siz insanlar çok acizsiniz, çok ta aptalsınız"

Diyerek gülen küçük kızın saçlarından tuttum. Benim elim armut toplamıyordu öyle değil mi.

Kizin saçlarından tutup çektiğimde elime çürümüş solucan geldiğinde çığlık atarak kızı itmeye çalıştım.

Çok korkuyordum karşımda ne olduğunu bilmedigim birsey vardi sanki.
Ah aptal kafam cin di bu, nasıl kurtulacam? Nasil başa çıkacam bununla.

Önceki rüyamda yaptığım gibi besmele çekip sure okursam bu kabustan kurtulurum diyerek ağzımı araladım. Ama unutmuştum tabi aklımdan geçenleri okuyabildiğini.

Ağzımdan daha kelime bile cıkaramamışken yediğim tokatla gözlerimin yavaş yavaş kapanmasına müsade ettim.

Yine gözlerimi camdan sızan ışıkla açtım ama hemen geri kapattim. Korkuyordum çünkü, gece yaşadıklarımı tekrar yaşamaktan korkuyordum hemde çok.

Bu meseleyi nasil halledebilirim?
kimden yardım istemeliyim?

Aklımda bu sorular dönerken okula gitmem gerektiğini düşünüp korkarak kapattığım gözlerimi geri açtım.

Önce ellerime baktım, önceki kabusumda olduğu gibi izler bıraktı mı diye, ama bırakmamıştı hiçbirşey yoktu. Ardından odama baktım sonra içime ufakta olsa dolan huzurla kalkıp banyoya gittim.

Banyoda işlerim biter bitmez üzerimi değiştirip kahvaltı yapmadan okula gitmek için yola koyuldum.

Yolda giderken elinde bir köpek ile küçük bir kızı karşıdan karşıya geçerken görüp adımlarımı hızlandırdım.
Bir süre sonra arkama baktığımda kızın otobüse bindiğini görüp rahatlayan içimle okula yürümeye devam ettim.
Sanırım kabuslarımdan dolayı paranoyak olmuştum, harika.

Okula gittiğimde direk mutfak sınıfına gittim.
Özkan ve kaderi oturmuş sohbet ederken görüp yanlarına gittim.

"Günaydın gençler" diyerek arkadaşlarımın yanına oturdum.

"Günaydın cansucuk" diyen özkana tebessüm edip "günaydın kanka" diyen kadere de tebessüm ettim.

Özkanın "Kızlar kantine gelmek isteyen varmı ben tost yicem" demesiyle ona dönüp onayladım. Zaten kahvaltı yapmadan gelmiştim.
Kader de kahvaltı yaptığını ama bizimle gelip bir kahve içebilecegini söyleyip bize dahil oldu.