NEO TOPRAK İLE HAYAL ET(ME)

12

Geçen sefer A 101 soygununda kasadaki parayı almayı unuttuğumuz için bu sefer çalışma yoluna başvurmuştuk.

Kuş adasında Karizma Otel diye bir otel vardı ve orada işe girersek iyi bir para kazanabileceğimizi biliyorduk. Bu yüzden oraya başvurmuş ve bana göre tamamen şans eseri işe alınmıştık.

Mahmut abi ile Cemal abi resepsiyondaydı, Yonca ile bense bahtsız olduğumuz için temizlik işine düşmüştük. Dünya'nın adaletine küfrederken elimize tutuşturulan vileda ile temizlik malzemeleriyle önce resepsiyon görevlilerinin çalıştığı yerin önünü, yani giriş bölümünü silmeye başladık.

O sırada bir kız resepsiyon bölümüne ilerlerken sildiğim yerlere tekrar ayak izleri bıraktı. Ona öldürücü lazer ışınlarımı atarken geçtiği yerleri tekrar temizlemeye başladım. Kız ise oda ayırtmayı tamamen unutmuş ve Mahmut abi ile flört etmeye başlamıştı.

O sırada Cemal abi'nin kıza attığı, benimki kadar harika olmasada öldürücü bakışları fark ettim. Bunun anlamııı... shipim tutuyormuydu? Sevinçle kız gittikten sonra yukarı katlara çıktım.

Elimdeki her yere girmeyi sağlayan kartla odaları kontrol ediyordum. Amacım boş bir oda bulmaktı ancak işim zordu çünkü burası 5 yıldızlı bir otele göre oldukça ucuz olduğu için neredeyse her yer doluydu.

Dolu odalara denk geldiğimde. Bahane olarak

"Ahmet Hiyori san burada mı kalıyor?" Diye sorup, doğal olarak olumsuz cevap alınca orayı terk ediyordum.

Evet,biliyorum uydurduğum isim mükemmel.

Sonunda boş bir oda bulduğumda ışık hızıyla aşağı inip, resepsiyona koştum. Masaya tutunup Mahmut abi ile Cemal abi'nin tuhaf bakışları altında soluklandıktan sonra.

"154. Odada ki tuvalet bozulmuş tamirci olmadığından siz ilgilenmelisiniz." Dedim boş odayı kast ederek.

Homurdanarak yukarı çıkmaya başladılar. Bende peşlerinden geliyordum. Merdivenlerin ortasında Cemal abi durup,

"Sen neden geliyon amına koyim?" Diye sordu. İçimden,

"Gerizekalı göt! Şurada sevdiğinle aranızı yapmaya çalışıyoz en büyük engel sen oluyon!" Diye geçirsemde aklıma gelen ilk yalanı söyledim:

Elimdeki vileda sopasını gösterip,

"Taşan boklu suları temizleyecem. Halinize şükredin puştlar!" Dedim. Cevabım karşısında gülen ikiliye şaka amaçlı omuz atarken elimi saniyeler içinde ceplerindeki kapı kartlarına götürüp kendi cebime indirdim.

Hiçbir şeyin farkında olamayan ve moralleri biraz bile olsa yerine gelen shipim, merdivenleri çıkmaya devam ettiler. Sonunda odaya varıp içeri girdiklerinde geride kalıp kapıyı kapattım ve üstlerine kitledim. İçeriden gelen,

"Neler oluyor?" Seslerine karşın,

"Konuşacak özel şeyleriniz vardır sizin!" Dedim imalı imalı ve ıslık çalarak aşağı, işime yapmaya döndüm.

İnsanlar corona olduğu halde tatile gelmeyi sevdiğinden resepsiyona birisi lazımdı. Bende Yonca'ya haber verdikten sonra Cemal abi ile Mahmut abi'nin görevini kahramanca üstlendim.

Birkaç dakika sonra Mahmut abi, Cemal abi, Otelin sahibi ve üstü başı dağılıp, hırpalanmış Alper Apim aşağı indi.

"Böyle bir rezillik kabul olamaz!" Diye otelin çıkışına ilerleyen Erözer,

"Efendim lütfen bizi dinleyin." Diye peşinden giden otel müdürü ve otuz iki diş sırıtan hafif kızarmış Cemal abi ile Mahmut abi vardı elimizde. Onlara,

"Ne oldu?" Bakışı attığımızda. Cemal abi,

"Sen bizi odaya kitledikten sonra sonunda birbirimize açıldık, öpüştüğümüz sırada Alper veledi banyodan içeri geldi ve bizi bastıktan sonra hakaretler etmeye başladı. Tepemiz atınca onu hırpalamaya başladık. Alperin ağlamlarını duyan teftişe çıkmış otel sahibi, özel oda kartıyla içeri girip kavgayı ayırdı ve bizi işten attı." Dedi sıradan bir olay anlatır gibi.

"O zaman bizde istifa edek. Zaten çok sıkılmıştım." Diye bağırdı sevinçle Yonca, elindeki temizlik eldivenlerini çıkarıp yere atarken. Onu başımla onayladıktan sonra cebimdeki kapı kartlarını yere attım ve havalı yürüyüş yaparak oteli terk ettik.

Artık para kazanmak için sahte bal reklamı yapmaktan başka çaremiz yoktu...

*

Bir günde iki bölüm ha? Kendimi aştım sanırım.

Konu kilit şarkısını beğenemedim. Gidip Kafam bir Milyon, Çıktık Yine Yollara ve Sözler Şerefsiz oldu dinleyeceğim.

Keşke klip kadar söz yazmaya uğraşsaydın be Ender abi...