KIRIK KALPLERİN PARÇALARI (TAMAMLANDI)

1.BÖLÜM

Hepinize merhaba arkadaşlar. Öncelikle bu satırları okuduğunuz ve kitabıma şans verdiğiniz için teşekkür ederim. Belki de bu kitabı daha önce gördünüz.

Okuyacağınız bu kitap tamamlanmış ve farklı bir hesaptan paylaşılmış bir kitaptı. Maalesef hesabim çalındı ya da wattpad tarafından kapatıldı. Geri alamadığım için çareyi yeni bir hesap açmakta ve sıfırdan başlamakta buldum. Umarım tekrar okuyucularıma kavuşurum. Bu yolda bana oy ve vote atarak yardımcı olursanız beni çok sevindirirsiniz:)

Sizi bölüme alayım.

🌘

"Vücudunuzdaki bütün organların hayati bir önemi vardır. Ama en çok tartışılan kalp mi daha önemli yoksa beyin mi daha önemlidir. Kalp bize hayat verir. Kalp olmasaydı hiçbir şey yapamazdınız. Ama beyin bizim karar merceğimizdir. Hangisinin daha önemli olduğu nasıl yaşadığınıza bağlıdır arkadaşlar. Duygularımın bir önemi yok önemli olan doğruyu yapmak diyorsanız beyniniz daha önemlidir. Duygularım benim için önemli başımı yastığa koyduğumda vicdanım rahat etmeli diyorsanız kalbiniz daha önemlidir. Ama arkadaşlar şunu hiç unutmayın kalp ve beyin birbirine bağlıdır. Birine bir şey olursa öbürü de etkilenir. Duygularınızı ya da mantığınızı bastırmaya çalışmayın. Gelecek ders kalbin işlevleriyle devam edeceğiz. Çıkabilirsiniz."

Uzun süren ama asla beni sıkmayan bir dersin sonuna gelmiştik. Tıp fakültesinin sevmemdeki en büyük etmen bu hocamdı. Not aldığım defterimi kapattım ve çantama koydum. Toparlanınca Eda ile bahçeye çıktık.

Temiz havanın ve hafif esen rüzgarın keyfini çıkarırken bu durumu telefonumun sesi böldü.

*Bartu* arıyor.

İsmini görünce yüzümde uzun zamandır oluşmayan bir tebessüm oluştu. Tebessümlerimin mimarlarından olmayı hep başarıyordu.

"Efendim Bartu?"

"Prenses çıktın mı dersten?"

Arkadan gelen televizyon seslerini duyabiliyordum.

"Çıktım biraz önce. Eve geçerim birazdan."

"Tamam abimin dışarıda bekliyor olması lazım."

Kaşlarım çatıldı. Benim bundan haberim yoktu.

"Abim mi? Bana geleceğini söylememişti. Neyse tamam kapatıyorum."

Zaten bana bakan Edaya döndüm.

"Kanka, abim gelmiş. Seni de bırakırız hadi."

Başını iki yana salladı.

"Benim öğrenci işlerinde işim var, çok selam söyle."

Başımla onu onayladım. El sallarken son sözlerimi söyledim.

"Tamamdır canım. Görüşürüz o zaman."

Bana arkasını dönüp okula girerken ben de okulun çıkışına doğru yürümeye başladım. Biraz bakınınca abimi gördüm. Yanına gidince beni kolunun altına aldı.

"Şaşırmadın fıstığım."

Başımı omzuna bıraktım.

"Bartu diyeyim sen anla."