°Papillon°

7.bölüm

Selamm! Biliyorum bu aralar bölümler geç geliyor ama çok alakasız şeyler üst üste geliyor ve asla aklımı toplayamıyorum. Eğerbeğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın ayrıca eğer yaptığım yanlışları ve önerilerinizi yorumlara yazarsanız düzeltebilirim :) iyi okumalar :)

...

"Neden bahsediyorsunuz?"anın şokuylan ne yapacağımızı bilememiş donup kalmıştık.

"Eba'da yaptığınız değişiklerin farkındayız. Umarım siz de bunun yasadışı bir durum olduğunun farkındasınızdır"

  Polis'in yaptığı açıklamadan sonra gözlerimi etrafta gözdürmeye zaman buldum. Annem ve babam, ikisini de çok büyük hayal kırıklığına uğratmıştım.  Annem bana sanki karşılarındaki kişi ben değilmişim gibi bakıyordu. Babamsa... sanki benim onun kızı olduğumu hazmetmeye çalışıyor gibiydi. Şu an tek odaklanabildiğim onlardı. İnkar etsek neye yarıyacaktı? Şu anda inkar etmenin hiç bir anlamı olmadığının Asya'da farkındaymış ki ilk tepki ondan geldi. Arkasını döndü ve ellerini birleştirip polise uzattı. Ama polis Asya'nın yaptığına anlam verememişti.

"Hanımefendi ne yapmaya çalışıyorsunuz?"polis nasıl anlamamıştı? Kelepçesini mi unutmuştu? Filmlerde hiç böyle olmuyordu.

"Şu an sizin bizi kelepçelemeniz gerekiyor ya hani? Sonra da hapis" Asya'da şaşırmıştı polisin bu tepkisine. Biz mi öğreticez sana işni? 'Kelepçeyi biz kendimize takalım istersen'diye düşündüm çok komik olurdu.

"Ne kelepçesi? Önce ifadenizi almam gerek" polisini söylediği ile Asya da be de yerimize oturduk ve polis bizle konuşmaya başladı.

"Yaptığınız yasadışı bir şey olmakla beraber oldukça zor bir şey. Eğer gerçekten Eba'ya sızabildiyseniz sizden bunun her detayını anlatmanızı istiyorum" biz? Zeki? Hadi ben neyse bu yanımdaki yaratık?

"Açıkçası sadece iki tane not düzelttik çıktık. Geri döndürüz yazsana sera ben 23 almıştım. Esra da-"

"Düzeltmeleri biz hallettik zaten sizden sadece bu işi nasıl yaptığınızı anlatmanızı istiyoruz"

   Polisin ve yanı daki görevli abinin önünde tekrar sisteme girdim.

"Daha önce bu konuda hiç bir eğitim aldını mı?"sanki yaşımız yetiyor.

"Hayır"görevli şaşkın bir şekilde polise döndü ve polise bir şeyler fısıldamaya başladı arasıra polis 'hıhı' 'anladım' gibi sözlerle görebliyi onaylıyordu. Konuşmalrı bittikten sonra görevli bize  döndü

"Yaptığınız işin, yaşınıza ve eğitim durumunuza bakılırsa çok başarılı bir iş olduğunu kabul etmek gerekiyor. Bildiğiniz kadarıyla bu tarz becerileri olan insanlar eğitim alırlarsa bu becerilerini iyiye kullanarak bunu meslek haline getirebiliyor eğer kabul ederseniz sizi yetkilerle konuşturup bu konuda eğitmler almanızı sağlayabiliriz" görevlinin sözleri içimizi rahatlatmıştı sonuçta hapise girmeyecektik ve bu başlı başına bir mutluluk sebebi idi.Asya'ya kaş göz yaparak onayını aldıktan sonra görevliye döndüm.

"Ama yaşımız yetmiyor?"

"Zaten şu anlık sizi uyarmaya geldik. On sekiz yaşına kadar hiç bir işe bulaşmayın sonrasında eğitim konusundaki fikriniz tekrar sorulacak"

"Tamam teşekkürler. Kolay gelsin" ve polis gitti. Annem de gitti ama gitmeden önce bana 'akşam evde konuşcaz bu konuyu' bakışı atmayı da unutmadı... Herkes gitmiş sadece ben ve Asya kalmıştık ve ikimizde olayı sindirmyeye çalıştığımız için ortalığa bir sessizlik hakimdi, telefon çalana kadar. Telefonumu kaldırıp baktığımda annem olduğunu gördüm bu kadar erken aramasını beklemiyordum.

"Alo?"

"Efendim canım annem benim?"biraz yalakalıktan zarar gelmez.

"Kızım şu anda Asya bizi duyamaz değil mi?"sesi çok tedirgin geliyordu.

"Evet?"

"Kızım Ela ablanın durumu çok kötüymüş tekrar ameliyata alınmış ben şu an hastaneye gidiyorum sen de uygun bir şekilde açıklar Asya'yı da alır gelirsin. Şimdi kapatmam lazım" dedikten sonra kapattı.

"Asya?"titreyen sesimi fark etmiş olacak ki tedirgin bir şekilde sordu.

"Bir şey mi oldu?"ben şimdi nasıl ona bu haberi verebilirim ki? Daha önce hiç böyle bir şey yapmamıştım ve bu çok zor bir şey.

"Bak eğer kötü bir haberse direk söyle"

"Kalk hastaneye gidiyoruz" Asya şok olmuştu muhtemeln kötü hber derken  bu haberin polisten olduğunu düşünmuştü.

                                           _15 dakika sonra_
  
   Asya taksiden koşrak indi ben de taksiye ödemesini yaptıktan sonra  Asya'nın arkasından koşmaya başladim. Ela ablanın odası birinci kattaydı. İçeri girdiğmiz gibi daha ben merdivenkerin sonundayken Asya'nın "Baba!" diyerek babasına doğru koşuşu ve ona sarılışı tarif edilemezdi. Birbirlerine destek olmaya çalışıyorlardı.

"Baba annemin durumu nasıl?"diye sordu Asya, ben de onların yanına gittiğimde ve onlar sarılmayı bıraktığında Sinan abi'nin soluk yüzünü ve ağlmaktan kızarmış gözlerini gördüm. Perişan olmuştu.

"İyileşecek kızım.."dedikten sonra çok daha kısık bir sesle     "umarım"demişti ve daha fazla gözyaşlarını tutamamıştı. Asya bir anlığina babsına sarıldı ve "çok umutlanmamak lazim, onun adına sevinmemiz gerkir.."gözünden bir damla yaş süzüldü "değil mi?" Sinan abi kendinde o gücü bulup inkar bile edememişti. Bu olaydan sonra kimse konuşmadı sadece doktorun çıkmasını bekledik. Bu bekleme sırasında annem de bize katıldı. Ama Sinan  abi anneme kötü kötü bakışlar atmaya devam ediyordu. Ailelerimiz bilinmez bir nedenden dolayı kavgalıydı ama bu kavganın bizim arkadaşlığımızı etkilemesine izin vermiyorlardı.yaklaşık yarım saat sonra hemşire dışarı çıktı ve sonra da doktor.

"Hastanın yakınları siz misiniz?"

"Evet"

"Hastanın durumu şu anlık iyi ama kendinizi her duruma hazırlamanızı gerekiyor. Şu anlık sadece A+ kan lazım" annem heme öne atıldı.

"Ben verebilirim" ama Sinan abi ondan gelicek hiç bir yardımı kabul etmeye niyetli değildi.

"Hayır gerek yok Asya verir" doktor araya girdi

"Asya hanginiz?" Asya öne çıktı ve benim dedi.

"Kaç yaşındasın?"

"On altı"

"Maalesef on sekiz yaş altı kan veremiyor"

"Ben veririrm" tanıdık gelen erkek sesi ile hepimiz o tarafa dönmüştük.

...

Eğer  saçma olduysa özür dilerim biraz duygusal olması gerkti ama sonraki bölümlerde eski tempomuza dönücez. Oylamayı unutmayın lütfen. Sizi seviyorum ;)
( 820 kelime olmuş)