The catfish.

Κεφάλαιο ⁵³

Το κινητό μου δονείται στο κομοδίνο μου και εγω ανοιγω τα ματια μου και το κοιταζω.

Το αρπάζω αμεσως και το κλείνω. Βλέπω πως εχω ενα μήνυμα απο τον Κερμο και το ανοίγω.

'Ειμαι κατω,μην αργεις'

Αμεσως γυρναω αργα να κοιτάξω τον Τζον που κοιμάται και σηκώνομαι αργά απο το κρεβατι.

Φοραω ενα απλο τζιν και μια απλη μπλουζα τα παπούτσια μου και φτιάχνω λιγακι τα μαλλια μου.

Βαζω το κινητο μου στην τσεπη μου και βγαινω απο το σπιτι και κατεβαίνω αρκετά γρήγορα τα σκαλιά και φτανω στο ισόγειο.

Ανοιγω και βγαινω εξω και βλεπω το αμαξι του Κερμο παρκαρισμένο εκει. Περπατάω και ανοιγω την πορτα και μπαίνω μεσα.

Αφου παρω μια ανασα απο τον γρήγορο ρυθμό που κινιόμουν γυρνάω και του δίνω ενα φιλί στο μάγουλο.

Έπειτα εκεινος βαζει μπρος και εγω ειμαι έτοιμη να του δώσω μια μικρή διαταγή.

"Πρωτα θα παμε για καφε και ντονατς γιατι τα ντονανς θα μας κρατήσουν συγκεντρωμένους στο καθήκον μας"του λεω σε εναν πολύ αυστηρό τονο και τον ακουω να γελαει.

"Οχι οτι εισαι απλα πολυ λιχουδό ,μονο βοήθεια θα προσφέρουν!"ειρωνεύεται καθως ακομη γελαει αλλα το βλεμμα του ειναι στον δρόμο.

"Κερμο!"διαμαρτύρομαι"χρειάζεται να εχω δύναμη για καθε ενδεχόμενο που θα προκύψει"συνεχίζω ακατάπαυστα να μιλαω.

"Καλα,καλα αραξε στο κάθισμα σου. Δεν είπα πως δεν θα παμε. Λιγη υπομονή και θα εχεις τα ντονατς σου"λεει και εγω πανηγυρίζω δυναμικά μεσα στο κεφάλι μου.

Δεν μιλαμε πλέον καθως καταλαβαίνω πως ίσως δεν ειναι και μεσα στην όρεξη με ολο αυτο που αναγκαζόμαστε να κάνουμε.

Φοβαμαι για εκεινον η αλήθεια ειναι. Φοβάμαι πως αν στην μια περίπτωση τον απατάει πραγματικά θα πληγωθεί.

Ακόμη ομως και να μην τον απατάει πάλι θα πληγωθεί και θα απογοητευτεί με τον εαυτό του και που εκανε κατι τέτοιο και την παρακολούθησε.

Πιστεύω πως μετα μπορει να κανει και καμία χαζομάρα και να της πει πως την παρακολούθησε. Εκεινη θα θυμώσει παρα πολυ και θα τσακωθουν.