The catfish.

Κεφάλαιο ¹⁰

Ανοιγω τα ματια μου γεμάτη χαρα. Κοιτάζω την βαλιτσα μου που την ετοίμασα χθες το βράδυ και μετα κοιταζω το κινητό μου.

Δεν νομιζω να ειναι πολυ φιλικό ολο αυτο. Το να ξυπναω να τον σκεφτομαι και να θελω να του στειλω μυνημα να του μιλήσω,να δω πως ειναι ενω εχω σιγουρα πραγματα να κανω.

Οχι. Δεν πρεπει να φερομαι ετσι. Ο Τζον οπως και να συμπεριφέρεται τελευταία με αγαπαει. Αλλιως δεν νομιζω να με έπαιρνε μαζι του.

Δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει τιποτα απο αυτα. Ομως τα εκανε και εγω πρεπει να ειμαι οσο πιο σωστη μπορώ απέναντι του.

Σηκωνομαι και βγαινω απο το δωματιο μου γιατι θελω πραγματικά να δω πως θα ειναι η συμπεριφορα των δικών μου.

Καθομαι στο τραπεζι και απο οτι βλεπω και οι δυο τους συνεχίζουν να τρώνε σαν να μην εκατσα στο τραπέζι.

Περνώ ενα ποτηρι χυμο και πινω και εγω ακολουθώντας φυσικα το παράδειγμα τους. Χωρις να βγάλω κάποια μιλιά.

"Επρεπε να μας το πεις πιο νωρις"λεει ο μπαμπας μου ηρεμος και σηκώνω το βλεμμα μου και τον βλεπω που με κοιταζει.

"Δεν το ήξερα νωρίτερα. Ηταν έκπληξη απο τον Τζοναθαν. Εχει 2 μερες που το ηξερα και εγω"λεω και ακουω το κινητο μου απο το δωμάτιο να χτυπαει.

"Οπως και να εχει. Θα έπρεπε να μας το πεις οταν το εμαθες. Αν θελεις να πας θα πας. Δεν μπορω να σε εμποδισω. Αλλα θα μου υποσχεθείς πωε θα μας επισκέπτεσαι συχνά"λεει και εγω απλα γνεφω θετικα.

Σηκωνομαι απο το τραπεζι και πηγαίνω στο δωμάτιο. Αρπάζω το κινητό μου και βλεοω το ονομα του Τζον στην οθονη μου.

Οχι οτι περίμενα να με παρει κάποιος αλλος τηλέφωνο. Αλλα το περνώ στα χερια μου και το σηκώνω.

"Τζοναθαν;"ρωταω περίεργη που με πέρνει τοσο τοσο πρωί τηλέφωνο. Ποτε άλλοτε δεν εχει παρει τέτοια ωρα.

"Τι κανεις;"ρωταει αμεσως και γω παραξενευομαι περισσότερο.

"Τι εννοεις;"ρωταω γιατι δεν καταλαβαίνω την ερώτηση που μου κάνει.

"Εχεις καμία δουλεια; Τι να εννοω πρωί-πρωί;"ακουω την φωνή του και γελαω.

"Οχι δεν εχω καποια δουλεια. Τι εγινε χρειάζεσαι κατι;"ρωταω τωρα και τον ακουω που ξεφυσαει απο το τηλέφωνο.