𝙃𝙚𝙧𝙨̧𝙚𝙮 𝘽𝙞𝙩𝙩𝙞 𝙢𝙞 ?

Halüsinasyon

İyi okumalar...

Yorumlarınızı bekliyorum. Ve oylamanızı.

Hermione

    Yemeklerimizi yemiştik, onlar ortak salona gideceklerdi ben ise hastane kanadına. Gitmek için ayağa kalkınca benle beraber herkes ayaklanmıştı. Büyük kapıdan tam çıkıyordum ki Hufflepuff'a yeni gelen Maria Warren ile çarpıştık. Yaramın olduğu bölge fazlasıyla acıyordu. Acıyla beraber öne eğilmiştim, herkesin gözü bendeydi. Çarpıştığım kız sürekli özür dileyip duruyordu.

       Az bir süre sonra karnımdan aşağı doğru bir sıvının aktığını hissetmiştim, gözlerim dehşetle açıldı. Sonrasında biri beni kucaklayıp Slytherin masasına oturtmuştu ve hemen Madam'ı çağırmaları için birilerine sesleniyordu. Kafamı kaldırdığımda ise bu kişinin Draco olduğunu gördüm. Herkes ne yapacağını şaşırmıştı.

     Bazıları benim uzanmam gerektiğini söylerken, bazıları beni neden hastane kanadına götürmediklerini tartışıyorlardı. Draco dayanamamış ve gömleğimi yukarı doğru sıyırmıştı, ne yapıyordu bu çocuk şimdi? Sonra kendi gömleğini çıkarıp yaramın üzerine bastırmıştı. Acı bir çığlık atmıştım.

     Madam sonunda gelmişti. Birkaç büyü mırıldandı ve bir şeyler içirdi bana. Bu acımı biraz azaltmıştı ve sakinleşmemi sağlamıştı. Ama gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu. Birinin beni kucakladığını hissetmiştim, hastane kanadına gidiyor olmalıydık. Kısa bir süre sonra yatağa bırakmışlardı beni, Madam bütün herkesi dışarı çıkartmıştı ya da kovdu desek daha doğru olur sanırım.

     Madam oraya gitmemin yanlış olduğunu, asla izin vermemesi gerektiğini söylüyordu. Bunlar pekte umrumda değildi. Madam benimle işini bitirmişti ve dışarıdakilere içeri girebileceklerini söyledi.

Draco

    Madam sonunda bizi içeri almıştı. İçeri girdiğimizde Hermione uzanıyordu ve  beli sarılıydı. Bizi görünce oturduğu yerde dikleşti.

Hermione:Draco gömleğin?

Draco:Sorun değil Herm. Sen iyi misin?

Hermione: Yaram acıyor ve ağrıyor.

     O sırada kapıdan içeriye Maria Warren girmişti.

Maria:Merhaba. Hermione nasılsın. Ben çok özür dilerim, seni görmemiştim.

Hermione:Sorun değil Maria. Sonuçta isteyerek yapmadın.

Maria: Bir şeye ihtiyacın olursa her zaman yardım edebilirim.

Hermione: Teşekkürler Maria. Sen git istersen. Ben iyiyim.

Maria: Tamam, yarın gelirim ziyaretine. İyi geceler, tekrar geçmiş olsun. Herm kafa sallamakla yetindi.

Blaise: Maria bekle. Ben seni bırakayım. Saat geç oldu. Maria teşekkürlerini sundu ve beraber uzaklaşmaya başladılar.

     Hermione çok acı çekiyor olmalıydı. Nasıl böyle bir şey yapabilirlerdi ki? Bunları düşündükçe yapanı bulup öldüresim geliyordu. Keşke ben acı çekseydim onun yerine, keşke onun canı hiç yanmasaydı. Hermione'ye bakınca karşıya korkuyla baktığını gördüm. Kafamı çevirince bomboş duvara baktığını gördüm. Neye bakıyordu bu kız? Hemde korkuyla.

Harry:Herm iyi misin? Herm, Hermione, Hermione... Beni duymuyor musun?

Ron: Hermione! Bizi korkutuyorsun.