𝙃𝙚𝙧𝙨̧𝙚𝙮 𝘽𝙞𝙩𝙩𝙞 𝙢𝙞 ?

At Adamlar

Pansy

Pansy:Bakın nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum fakat kendimi ifade etmeye çalışacağım, bu yüzden lütfen lafımı bölmeyin ve beni dinleyin.

      Ben bunları söyledim de devamını nasıl getirecektim acaba? Hadi Pans yaparsın kızım.

Pansy:Biz aslında buraya özür dilemek için geldik. Bilemiyorum bizi affeder misiniz ama biz yine de özür dileyelim dedik. Bize kızgın olduğunuzu, kırılmış olduğunuzu gözlerinize her baktığımızda görebiliyoruz. Başlarda sizi kırdığımızın hatta çok acımasızca davrandığımızın farkında bile değildik, ne kadar utanç verici bir durum. Ama sizin gibi bizde büyüdük ve artık bir şeylerin farkına varabiliyoruz. Eminim ki bizi çok çabuk affedemeyeceksiniz ama bilin ki biz gerçekten fazlasıyla pişmanız; hepimiz. Affetmek belki gerçeği değiştirmez ama geleceğin önünü açar. Bizi affedebilir misiniz?

        Söyleyebilmiştim sonunda. İçimden ne geliyorsa, ne söylemek istiyorsam söylemiştim işte.

Blaise:Ah, şu dilim! Söylediklerim yüzünden kalbim dilim dilim. Özür dilerim.

      Blaise'nin böyle söylemesiyle hepimiz gülmüştük ve bu gergin ortamı biraz olsun yumuşatmıştı.

Draco:Ben Pans ya da Blaise gibi süslü cümleler kuramam. Ama inanın ki söylediklerine aynen katılıyorum. Ben hepinizle çok uğraştım, çok dalga geçtim, çok kızdırdım sizi ama gerçekten üzgünüm. İnanır mısınız bilmem ama hepsi babamın baskılarıyla gerçekleşen olaylardı. Affeder misiniz?

                                 𓆉𓆉𓆉

Hermione

      Duyduklarım, duyduklarımız gerçek miydi? Bizden özür mü dilemişlerdi gerçekten? Peki biz ne yapacaktık? Hiçbir şey olmamış gibi devam mı edecektik? Yoksa özürlerini kabul mu edecektik? Peki ya söylediklerinde ne kadar gerçeklik payı vardı? Kafamın içerisine bir sürü soru akın ediyordu, ben bunları düşünürken onlar arkalarını dönüp gitmeye hazırlanıyorlardı bile.

Hermione:Durun!!!

      Dememle bizim grup dahil herkesin kafası bize çevrilmişti. Herkes bana şaşkınlık ve inanamaz gözlerle bakıyordu. Acaba doğru mu yapmıştım? Ama denemekten ne zarar gelirdi ki? Ama ya tekrar aynısı olursa; aramız tekrar kötü olursa ve benim yüzümden arkadaşlarımın kalpleri kırılırsa. İşte o zaman gerçekten kendimi affetmezdim.

Hermione: Sanırım artık konuşma zamanımız geldi, medeni insanlar gibi! Kendi adıma konuşacağım; size hemen güvenebilir miyim bilmiyorum. Ama bence birbirimizi düşman olarak görmeyi bırakmalıyız. Dost veya arkadaş olmak için daha erken ama dediğim gibi düşman olmamalıyız.

     Yüzlerinde az öncekinin on katı kadar şaşırma ifadesi vardı, hemde hepsinde.

Harry: Hermonie haklı. Düşman olmamalıyız bence. Nefretle bakmamalıyız birbirimize. Oturup sohbet edebilmeliyiz. Değil mi arkadaşlar?

    Dedi Harry, kendisinden beklenmeyen olgunlukla. Ben onu onaylarcasına kafamın salladım. Ve herkes onu onayladı.

Hermione: Hadi gelin oturun yanımıza sohbet edelim. Bize kendinizden bahsedin. Biz de size.

1 saat sonra

Hermione: Saatin kaç olduğunun farkında mısınız? Yatakhanelerimizde olmamız gerekiyordu şuan. Hemen kalkıyorsunuz ve uyumaya gidiyoruz. Bir saat geçmiş ve benim çok uykum geldi.