Go Live [Minsung]

3.7

Smut yapmaktan vazgeçtim, sorry

__________________

Jeongin ve Seungmin şehrin manzarasını görebilmek için heyecanla demirliklerin yanına koştururken bakışları yerde gezinen Jisung'a baktı Minho. Bir şeylerin yanlış olduğunun farkındaydı, Jisung fazla durgundu

Sorunun ne olduğunu bilmiyordu, en başta o da mutlu gibiydi ama gezmek için dışarıya çıktıklarından beri bir tuhaftı. Ayrıca market konusu vardı bir de... Bu konuda neden bu kadar istekli olduğunu da anlayamamıştı, normalde kolay kolay elletmiyordu bile

Soğuk rüzgarı ciğerlerine çekip Jisung'un omzuna kolunu attı. Kafasını kaldırıp kendisine bakarken demirliklere sürükledi onu "Manzara güzelmiş"

Şehrin sonsuzluğa doğru uzanıyormuș gibi parıldayan ışıklarına bakıp "Aynen" dedi Jisung. Ceketinin cebindeki ellerini çıkarıp demirliklere yerleștirdi. Kısa kol giyen Minho kollarını direkt soğuk demirlere yaslanmıştı ve şu an 40 katlı bir binanın tepesindeydiler. Hava oldukça soğuktu ve yanakları hafif pembeleșmiști ama o gülümseyerek Jisung'a baktı

"Buraya sık sık gelir miydin?"

Başını sallayarak onayladı Jisung. Eliyle ileride bir yeri işaret etti "Şurada okulum vardı ve çıkışta hep buraya gelirdik. Artık okul yok gerçi, yıktılar"

Jisung'un işaret ettiği yere kısa bir bakış atıp tekrar ona döndü. Gözünü ondan ayırmak istemiyordu şu anda

Üstündeki bakışları hissedince başını kaldırdı Jisung. Minho'nun yumruk yaptığı elini ensesine taraf yaslayarak kendisine baktığını fark edince etrafına bakındı "N'oldu?"

"Hiç"

Önüne dönüp manzaraya bakınmaya başladı. Etrafı seyrederken binanın köşesinde yan yana durmuş manzaraya bakıp sohbet eden Hyunjin ve Changbin'e baktı

Bu konuda mutluydu açıkçası, Hyunjin kendisini kolay kolay açan birisi değildi ama Changbin ile çok kolay anlașmıştı. Etrafında başka insanların bulunması hoşuna gidiyordu Minho'nun

"Soğuk değil mi?"

Jisung'un sesini işitince tekrar ona döndü. Jisung sorusunu yenileyince "Biraz" dedi

Bir annenin siniriyle "İncecik şeyle dışarı çıkarsan tabi üşürsün" dedi. Üzerindeki kendi ceketini çıkarıp Minho'ya uzattı

Jisung'un uzattı ceketi alıp tekrar Jisung'a giydirdi Minho "Bu sefer sen üşüyeceksin, kalsın"

Jisung itiraz etmek için yeltendiğinde birden kollarını Jisung'un beline sardı. Fermuarı açık olan ceketin iki yanı Minho'nun kollarını kapatırken Jisung'a sokuldu iyice

"Böyle daha iyi"

Bilinçsizce gülümsedi Jisung. Havada kalan kollarını Minho'nun sırtına dolayıp ellerini aşağı yukarı gezdirerek onu ısıtmaya çalıştı

Jisung'un boyun girintisine dudaklarını yaslayıp kokusunu içine çekti Minho. Jisung'un arkasında kalan manzaraya bakındı. Bir iki adım geriye gidip Jisung'un sırtını demirlere yasladı

Başı Minho'nun omzundayken kızarmaya başladı Jisung. Minho'nun üşüdüğünü düşünmüştü ama Minho sıcacıktı, şu anda Jisung Minho'yu değil, Minho Jisung'u ısıtıyordu sanki. Onun kollarının arasında fazla çelimsiz hissetmiști, halbuki Minho'dan daha kaslıydı. Sadece kısaydı...

Göz ucuyla yandaki Hyunjin'e baktı Minho. Kendisine bakmadığını görünce rahatladı

"Jisung"