Gözüme düşen beyaz ışıkla zorlukla da açmaya çalıştım...
"İyi misin?" Diyen adama baktım... Evet ya olanları hatırlamaya başladım... Ve ağlamaya başladım...
"Tamam ağlama" deyip sıkıca sarıldı bana....
"Götüreceğim seni buralardan.. bırakmam ben seni onlara, Güven bana..." demesiyle komik bir şey söylercesine ona bakıp güldüm...
" Sen ne diyorsun ya, hmm, ne diyorsun benim annem babam katilmiş ya... Ben buna inanacağımı sandın" dememle bir hışımla ayağa kalkıp odada volta atmaya başladı...
İçeri giren doktor ve annemleri görünce biraz da olsa kendimi toparlamaya çalıştım. Ama sadece çalıştım. Toparlayamazdım... Ya doğruysa... Düşünemeden edemiyordum...
Annemin sesiyle düşüncelerimden ayrıldım...
"Kızım, iyi misin? Haberi duyunca çok korktuk... "
" Size kim haber verdi?" dememle babam elini "Aileme katil diyen" adamın omzunu sıkarak...
"Çok teşekkür ederim, bu beyefendi seni bir sahilde bulmasaydı... Ne olurdu düşünemiyorum kızım, bir daha bilmediğin yerlere gitme lütfen..."demesiyle anlamların içeriye girmesi bir anda oldu... Yuh yani onlara da haber verilmiş...
"Abla, iyi misin? Nasıl oldu... Söyle lütfen saklama bizden."
"Abla, ne olur sakin olun ya... Bir şey olmadı.." deyip yutkunup ona baktım ve devam ettim...
" Sahilde yürüyordum, bayılmışım... yani sorun yok, lütfen siz de sakin olun ve ben de kalkmak istiyorum artık" dememle ayağa kalktım ama başım döndü o ise benim yanıma gelip hemen tuttu...
Ve o bakışlar...
Tam tamına insanı günaha sokuyordu.... Tüm aklım, kalbim, bedenim işgal altındaydı...
Kimdi bu, kimdiyse baya kendimi esir almıştı ...
"Uzan lütfen" deyip dudaklarıma baktı...
Babam ise karşılığında adama gitmesini söyledi...
"Beyefendi, siz artık gidin, teşekkür ederim çok"
"Ben hiç biryere gitmiyorum... bence siz gidin..."
Demesiyle kıyamet kopacaktı...
Kendilerine gelmelilerdi.
"Lütfen sakin olun... Beyefendi siz de gidin artık" dedim ama o bana yakınlaştı ve kulağıma sıcak nefesini vererek
"Çantana bak.. ha bir de beyefendi değil Sinan" dedi ama ben onun sözlerinin değil enseme diyen nefesinin etkisindeydim....
Beni benden almıştı... Gitmesini istemiyordum... Ama gitmeliydi yoksa kendimi kaybedecektim...
Bizde onun arkasından doktor ilaçlarımı reçeteye yazıp taburcu oldum.. Eve geldiğimde odama çıktım... Elime dosyaları aldım ve açtım bir kağıt çıktı... Ve resimler... Resimlerde bir kız çocuğu ve babam bir de başka kadın vardı.... Ama hiçbir şey anlamıyordum artık aklımı kaçıracaktım... Mektup vardı....
Güzel kızım, bu mektubu okuduğunda ben çok uzakta olacağım... çünkü, biliyorum baban artık bana ihanet ediyor... ben bu acıyla yaşayamam... Bir de adımı kötüye çıkardılar .. Ben yaşayamam bu mektup sana ulaştığında bil ki, annen seni çok seviyor... Benim ay parça kızım... Ha unutmadan, sana bu mektubu veren adama seni emanet ediyorum... O senin Mucize'n... Gözümden bir damla yaş kağıda düştüğünde ağladığımı farkettim...
Nasıl birşeyin içindeydim ben babam annemin katili miydi şimdi.... Peki annem bildiğim kadın kimdi hayır yaa.... Bunların hepsinin biri çıkıp şaka olduğunu söylesin.... Annem beni ona emanet etmişti... Mucize'me....
YouTube videosunu beğenip like etmeyi yorum yazmayı unutmayın sonuçta emek var ❤️🤍❤️
Sizce, Müjgan ne tepki verecek?
Yolun sonu ne gözüküyor?
Kitabda aşk olacak mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mucizem
General Fiction#1 azerbaycan #1 keşfet Geçmişini bilmeyen bir kız ve geçmişini ararken mucizesiyle karşılaşmasıyla tüm hayatı alt üst olacak Telefonuna gelen mesajla tüm hayatı değişen bir kız görüceksiniz Wattpad'de Umar ve Müjgan isminde ilk hikaye ____________...
