In love with my brother (voltooid)

Hoofdstuk 25

De mensen die zoveel geduld met me hebben gehad wil ik bedanken! Het is speciaal voor jullie dat ik dit verhaal toch ga vervolledigen! Je moet wel niet verwachten dat ik er nog tien hoofdstukken op ga plaatsen, ik zorg gewoon voor een goed eind! Bedankt! :)

Laura's POV

Zuchtend zit ik op de bank en kijk wat televisie, maar ik kan me niet concentreren. De familie Rodenburgh's kunnen elk moment aankomen om te bespreken over wat er op het feest is gebeurt. Ze denken waarschijnlijk, net als mijn vader dat alles weer wordt zoals het eerst was, maar dat kunnen ze vergeten. Als die snul me ook maar met één vinger aanraakt schop ik hem waar de zon nooit schijnt. Toen ik dat aan mijn vader zei kon hij niet lachen, hij liep zonder nog iets te zeggen naar zijn kamer om zich om te kleden. Waarom zou je je kleden alsof je naar een duur feest gaat, als je gewoon op de bank gaat zitten om te praten? Ik doe niet mee aan hun onzin, ik kleed me nog altijd hoe ik zelf wil en als hij wilt dat ik me gedraag moet hij me mijn eigen zin laten doen. De deurbel klinkt luid door het hele huis. "Laura, doe jij even open?" Hoor ik mijn vader gillen. Ik sta zuchtend op en open de deur. "Hallo, Laura. Mogen we binnenkomen?" Zonder iets te zeggen ga ik weer op de bank liggen en doe alsof ik naar de televisie kijk. De  Rodenburgh's  komen naar binnen en staan ongemakkelijk om de bank heen. Ik ga de bank echt niet delen met één van die snollen! "Naar wat kijk je?" Vraagt Laurens. Wat haat ik die bekakte stem! Ik negeer het en pak mijn mobieltje uit mijn broekzak. "Pff... De snollen zijn hier ;( xx -L" Stuur ik naar Jason. In een paar seconden krijg ik al antwoord, wat lief. "Doe aardig, ik vertrouw je! xx -J" Jason was niet lang nadat mijn vader zei dat hij moest vertrekken naar het park gegaan. Hij wilde natuurlijk niet vertrekken, maar protesteren zou alles nog erger gemaakt hebben. Ik ga toch nooit met Laurens trouwen, het maakt me niet uit wat mijn vader wilt. "Wie is Jason?" Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie dat die snol mijn berichten gewoon meeleest. "Dat gaat je niets aan en lees mijn berichten niet! Het is niet mijn fout dat iedereen jou haat en je nooit een berichtje krijgt!"

"Laura!" Roept mijn vader die de woonkamer binnenstormt. "Wat is hier aan de hand?" "Die snul hier leest gewoon mijn berichten!" Hij schud zijn hoofd en begroet de  Rodenburgh's alsof er niets is gebeurd. Hij pakt de afstandsbediening die naast me ligt en doet de tv uit. Mijn benen doet hij van de bank en komt dan naast me zitten, Laurens komt aan mijn rechterkant zitten en ik zucht. Was er op de andere bank niet genoeg plaats ofzo? Zijn ouders waren op de andere bank gaan zitten en keken me verwachtingsvol aan. "Wat?" Vraag ik. "Laura, let op je toon!" Zegt mijn vader met net zo'n bekakte stem als hun. Mijn vader moest echt altijd bekakt praatten als zijn vriendjes hier waren. Hoe belachelijk is dat wel niet? Ik kwam altijd over als de boerendochter die op een vreemde manier sprak. "We verwachten dat je je excuses aanbied," Zegt meneer  Rodenburgh. Ik lach zo hard ik kan, dit kan hij niet menen!! "Ik moet sorry zeggen!? Waarom dat!? Omdat ik bijna verkracht werd door een lelijke oen!?" Ze kijken allemaal geschrokken en mijn vader kijkt boos. Ziet hij echt niet in dat ik niets fout heb gedaan? "Excuseer je nu maar en snel een beetje," Zegt de bekakte vader van Laurens op een strenge toon. "Het spijt me, dat je een lelijke oen bent die denkt dat hij alles is," Zeg ik met net zo'n bekakte stem als hun tegen Laurens. "Lieverd, je hoeft je niet zo te gedragen, ik weet dat je dit niet meent. We zijn voor elkaar gemaakt en zullen altijd bij elkaar zijn. Aan die outfit van je doen we wel iets als je mee naar ons huis komt," hij pakt mijn hand en ik geef hem een mep tegen zijn kaak. Hij pakt boos mijn handen vast en knijpt me zo hard dat het pijn doet. Ik haal met mijn ellenboog uit naar zijn gezicht en die komt hard op zijn neus. Ik begin te lachen als zijn neus bloedt en geef nog een mep met mijn hand als hij met handen naar zijn neus gaat. "Jij stom kind," Roept hij uit. Hij slaat me hard op mijn oog en ik weet heel zeker dat het blauw gaat worden.

"Buiten!" Roept mijn vader terwijl hij Laurens met de kraag van zijn hemd naar de deur sleurt. "Nu en durf je hier nooit meer te vertonen!" Hij geeft een schop onder zijn kont waardoor hij op de trappen om ons huis naar binnen te komen valt. Zijn ouders hebben nog bijna een uur met hem een discussie gevoerd over hoe hij nooit meer op hun dure feesten mag komen en ze zeiden allemaal gemene dingen over mij en mijn vader. Met een zakje ijs op mijn oog lig ik mijn kamer. Is mijn vader er nu eindelijk achter gekomen hoe het echt zit? Ik hoop het... Ik ben al blij dat hij me niet in elkaar heeft laten slagen door die oen. Met een trotse glimlach stuur ik een berichtje naar Jason. "Ik heb de oen een bloedneus gegeven en toen hij me sloeg heeft mijn vader hem uit huis gezet :3 xx -L"