Hinihingal na ako. Gusto ko nang umuwi. Kung bakit ba kasi ako nagpaiwan, sana sumabay nalang ako kina Tzuyu at Dahyun. Wala sana ako sa sitwasyon ko ngayon. Kanina pa ako tumatakbo at tinatakasan ang team captain kasama ang iba pang miyembro ng basketball varsity team.
Pini-pressure na daw sila ni Coach Guillermo na isali ako sa team. Kung hindi daw nila ako masasali pati sina Tzuyu at Dahyun within this week, hindi daw sasali ang Basketball Varsity Team namin sa paparating na inter-school ngayong taon. Pambihira. Desperado na tuloy silang mapapirma ako.
Habang tumatakbo, naisip kong sa girls locker room ng gym ako magtatago. Hindi nila maiisip na doon ako pupunta dahil nga kota nila ito. Alam nilang iiwasan kong magpunta dito. Ayos. Ang talino ko talaga. Agad-agad kong nilock ang pintuan pagkarating ko. Umupo agad ako sa pagod.
Nakayuko akong humihingal nang biglang may nag-abot ng isang bote ng tubig sa harap ko. Pag-angat ko ng tingin, si Somi na bagong ligo ang may hawak ng boteng nakaumang sa mukha ko. Sa sobrang uhaw, inabot ko agad ang tubig at uminom. Halos lampas kalahati agad ang naubos ko.
"You locked the door?" tanong ni Somi sakin habang patuloy na nagpupunas sa basa niyang buhok. She was looking at me amusingly. This is our first conversation after that day that I dumped her.
Tumango ako sa tanong niya. This is awkward
"Then we're doomed." sabi niya.
"Ha? Bakit?" Naguguluhan kong tanong sa kanya.
"That doorknob is broken. Hindi iyan nabubuksan mula dito sa loob onced it's locked. We need someone to open that door outside. Next week pa ang schedule na repair niyan." she casually explained.
What? I tried to open the door only to find out the horrible truth. Tama siya, diko nga mabuksan.
"Why did you even locked it? Hiding from someone?" She asked then just casually undressed in front of me. Tumalikod agad ako.
"Bakit ka naghuhubad?"
She chuckled. "I need to take this off Miss Chae. Unfortunately, my spare clothes are still outside. I was trying to get it when you went inside and locked the door. Ayokong magkasakit ng pulmonya so I'll just use these swimming teams jumpsuit. Does my answer shoved away your fears?"
"Hindi ko alam ang sinasabi mo." I facepalmed. Nabasa niya iniisip ko.
"Whatever. You can turn around now."
Pagkalingon ko, may damit na nga siyang suot. Pero. "Ba't wala kang pang-ibaba?" gulat na tanong ko.
"I still have my undies. Unfortunately, itong pang itaas lang ang nakita kong maayos suotin. Mas okay nato kaysa wala." she said na para bang wala lang sa kanya itong sitwasyon naming dalawa.
"Paano na tayo makakalabas dito ngayon?" namomroblema kong tanong sa kanya.
"Lucky for you this isn't a drama on a television." sabi niya at naglakad papunta sa shower room na mukhang ginamit niya kanina. May kinapa siya sa may bandang itaas, when she finally grabbed it. I was happy to see that she has her phone with her. Lowbat na kasi tong sa akin.
Nagtipa siya saglit sa cellphone niya pagkatapos tumingin sa akin. "I texted our driver. He'll be here in a minute." sabi niya then umupo sa isa sa mga benches malapit sa inuupuan ko.
Tahimik lang kaming dalawa ng ilang minuto. Maya-maya I saw her covering her legs, nilalamig ata siya dahil sa aircon. Nakonsensya naman ako. It is my fault why she's in this situation right now. Walang salita akong lumapit sa kanya.
"What?"
"Hubarin mo iyang jacket." utos ko sa kanya.
"And why would I do that?" taas kilay na tanong niya.
"Psh." Hindi ko na siya sinagot. Ako na mismo ang naghubad sa jacket niya at pinantakip sa lower part niya. I made her stood up and I sat behind her. Then I pulled her to me to sat on my lap. I gave her a back hug para hindi lamigin ang upper part ng katawan niya.
She was struggling at first. "Don't move. Akala ko ba ayaw mong magka pulmonya, this is only the best way that I can do to help you." After saying that, hinayaan niya na ako.
We were silence again for a moment there when she broke it. "How was your relationship with my cousin?" she asked.
"We're friends." sagot ko.
"Yun lang?" she asked. Almost mocking me.
"She has someone already." Sabi ko. I cannot hide the sadness from my voice upon saying that.
"Someone? Bagong balita yan ah. Ba't di ko alam?" tanong niya sa akin. She sounded curious.
"Wag mo nang itago. I also saw you with them that day."
"That day? Kailan? Hindi ko alam kung anong sinasabi mo."
Hindi ko alam kung bakit but I feel like telling Somi everything that I saw that day. Nakikinig siya ng mataman sakin habang ganun parin ang pwesto naming dalawa. Pagkatapos kong magkwento, bumuhanglit siya ng tawa.
She laughed so hard I almost wanted to throw her off from my hug. She then stopped and told me the biggest shock of my life.
"You mean to say, kapatid mo iyon from Europe?" tanong ko sa kanya. Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi ni Somi.
"Uh-huh. Hindi ko alam kung saang banda ka nakatingin but that day, my brother jokingly asked Mina-unnie to act as if they are french kissing. Nandun kasi iyong babaeng gusto ng kuya ko sa harap ng gate. She wanted that girl to get jealous for some reason. To make the story short, walang kiss na nangyari and walang jowa si Mina-unnie."
Hindi ako makapagsalita sa nalaman. I just cannot process everything right now.
"So dahil dun kaya naggive-up ka na sa pinsan ko? How weak, didn't expect it from you." sabi ni Somi sakin.
"Hindi ko naman kasi alam. I was more than willing to tell her how I feel. I already planned to tell her that day. But that happened." malungkot na sabi ko.
"Well, hindi pa naman huli ang lahat. Tell her."
"I plan to. Tomorrow." Siguradong sagot ko. Hindi ko na palalampasin ang pagkakataong ibinigay sakin. I'll confess to her tomorrow.
Nang dahil sa ilang minuto na din kami ni Somi sa ganung posisyon, nakaramdam na ako ng pamamanhid sa hita. I asked Somi to stand up first para makaayos pa ako ng upo but suddenly nawalan ako ng balanse. Nahila ko si Somi sa taranta ko. Bumagsak kaming dalawa sa sahig. Kasabay ng pagbagsak namin ay ang pagbukas ng pinto. Sabay kami ni Somi na napatingin sa pintuan.
My eyes widened when I saw the person who opened the door with a panic visible on her face. When she looked at us, her faced dimmed. That moment, I realized my situation. Somi on top of me half-naked and Mina on the door looking back at me and Somi. She didn't utter a word, she just turned her back and walked away. Leaving me, Somi and the basketball members who are chasing me earlier right on front of that door.
