CAPTIVATED

Chapter 29

Mula sa opisina niya, at sa biyahe, para siyang timang na paulit ulit na tinatanong sa akin kung talaga bang girlfriend niya na ako ulit.

She was holdong my hand while the other one is on the steering wheel. No matter how hard she tries to stop herself from smiling so wide, she can't hold it.

"Tangina..." she uttered again.

At katulad kanina, ngiti lang rin ang nagawa ko at hindi na nagsalita. Nakakabaliw ang mga nararamdaman ko. Parang sasabog yung puso ko sa sobrang saya.

"Seriously," she laughed for the nth time. "I can't wait to tell this news to our daughter."

As she said that, her grip on my hand tighten. I can tell that she's focused on driving but it is also clear that something is running inside her little head.

"We should invite Reese over dinner." sambit ko habang bumababa dahil nasa tapat na kami ng grocery store.

"Sosolohin muna kita ngayong gabi." sambit niya bago ako lalong ilapit sa kanya pagkatabi niya sa akin.

Namili kami ng mga pagkain pang-stock at mga kagamitan na hindi naman kailangan.

"We look like a married couple, don't we?" she asked while pushing the cart.

"Ayaw mo?" balik na tanong ko sa kanya.

Para naman kasing ayaw niyang mag mukha kaming mag asawa. I know the power of their family. Kayang-kaya nilang gawin 'yon.

"Gusto naman," sambit niya na parang napipilitan.

Aba, teka.

"Pero sana totoo." dagdag niya bago iayos sa pagkakapila ang cart namin.

Hindi ko alam ang isasagot doon kaya naman humanap ako ng ibang topic na pag uusapan.

"A friend opened a restaurant nearby. We should try it." sabi niya nang mag banggit ako ng tungkol sa dinner namin.

"Call for a reservation, then." sagot ko na lang. Wala rin naman kasi ako sa mood na magluto ngayon.

Nagtalo pa kaming dalawa sa harap ng cashier kung sino ang magbabayad. Paano ba naman kasi, sa kanya na nga ako uuwi palagi, gusto pa niyang siya ang gagastos sa lahat.

"Mayaman na ako ngayon, ano ba?" mayabang na tanong ko na tinawanan lang niya.

"Okay, I'll let you pay for it." she then breathed out. Halatang ayaw lang makipagtalo sakin.

"Baby..." bulong niya sa tainga ko.

Hindi ko siya pinansin. Maghaharot lang 'to dito sa loob ng grocery store, eh.

Bumulong pa siya ulit ng kung ano na hindi ko naman naintindihan. It sounded like a spell to my ear.

Natigil lang siya noong kinailangan na niyang itulak ulit ang cart palabas ng grocery store.

"Kuya Jerry," tawag niya sa bodyguard niya na lumabas kasunod namin na hindi ko alam na kasama pala namin.

Ang bodyguard niya ang naglagay ng mga pinamili namin sa compartment ng sasakyan.

Hindi ganon ka-layo ang restaurant pero dahil sa traffic, inabot pa ng kalahating oras ang byahe. Malamang ay mas napabilis kami kung naglakad kami papunta dito.

We ate our dinner at her friend's restaurant. And just like what normal couples do, kung anu-anong makamundong bagay lang ang mga napag uusapan namin.

Nang matapos, siya na ang pinagbayad ko dahil alam kong pag aawayan lang namin kung ipipilit kong ako ang magbabayad.

Her friend doesn't want to accept the payment but Janine kept on insisting. They look like good friends battling over something.

Tho Janine is older than her friend, mukhang mas matanda pa ang kaibigan niya sa kanya.

"Please, Yur, unang kain pa lang namin dito, ayaw mo na agad ng bayad." Janine put down her credit card in front of Yuri.

"Okay, next time, hindi na talaga ako papayag." her friend answered.

Inasikaso ang bill at binigyan pa kami ng libreng champagne. Galing raw kasi siyang Europe at hindi naiwasang hanapin dito sa Pilipinas yung mga natikman na alak doon.

We bid our goodbyes and went home right after.

Nang matapos kami parehas sa paglilinis ng katawan, tumabi ako sa kanya. At doon, hinayaan niya akong yumakap sa kanya.

"This is the first time that you're hugging me for no reason after our break up." malumanay niyang saad.

"I have my reason." nakangiting sabi ko.

Hindi ko man siya nakikita, dahil nakatapat ako ngayon sa leeg niya, sapat na sa akin na nararamdaman ko ang bawat haplos na ginagawad niya sa buhok ko.

"What reason is it?" she asked.

"That I love you?" patanong na sambit ko. "I'm hugging you beacause I love you?" I repeated.

"Since when did yiu become this cheesy, huh?" she laughed a bit.

"I'm just telling the truth..." mahinang sagot ko.

I wanna let myself be free from my own walls. I want to let myself feel the love that I've been longing from a specific person.

Oo nga't nagawa kong i-kama ang ibang babae at makipag halikan sa kung sino. Pero sa huli, kung mayroon mang taong kayang magpasunod sa akin, iyong taong hawak ako nang buong-buo, kasama ang anino, si Janine 'yon.

"I love you, baby..." she whispered.

There's too much feelings from what she said. I even heard the cracking sound of her voice.

Kumalas ako sa yakap namin para matignan siya. At hindi ako nagkakamali. She's really crying.

"Why?" I am both concerned and confused now.

"I just love you..." sabi niya bago lumapit sa akin at yumakap. Still crying her heart out.

I don't know how many times I whispered my love reminder but everytime that I do, her cries are getting louder.

Gusto ko sanang pagsisihan pa ang mga panahon na wala kami sa piling ng isat-isa pero kung tutuusin, we may not be as successful as we are now if we did not separate our ways.

I now see our break up as a blessing in disguise. Tho our hearts got broken for the decision that we had, it took us here. Her on top.

"Just please," mahinang bulong ko sa kanya. "H'wag ka nang umalis ulit." marahan na pakiusap ko.

Kung noon ay nakaya ko ang ilang taon na wala siya, hindi ko na magawang isipin pa 'yon ngayon.

"I promise." she let go from the hug so she'd have access to take a look at me.

Tumango tango lang ako habang pinakikinggan ang paulit ulit na pag hingi niya ng tawad. I tried to console her but she just won't stop crying.

Bumaba kami parehas para uminom ng tubig. Doon lang siya kumalma.

She then took the alcohol that was given by her friend. Binuksan niya 'yon at naintindihan ko agad ang gusto niya.

Dalawang baso ang nilagyan niya. Perhas na mataas ang alak sa baso, halos puno na nga.

I took a sip and I was surprised that it actually taste like soft peach with strawberry. It doesn't even have an after taste.

At dahil nga hindi ganoon kalaki ang bote, we both decided to just drink while watching a movie.

Siya ang nag ayos ng tv at namili ng panonoorin. Parehas kaming nakaupo sa sofa sa gitna ng sala habang nakapatong pati ang mga paa sa upuan.

Ilang beses ko mang ipilit sa sarili na manood ako ng pelikula, talagang kay Janine ang bagsak ng mga mata ko.

I suddenly want to thank God for giving me the opportunity to meet Janine. I love her so much.

Just with the thought of the love that I have for her, the cheating incident of my father gushed in my mind.

"What's wrong?" Janine suddenly asked. Napatagal yata ang titig ko. "You look so worried over something. What's wrong, baby?" malambing na tanong pa niya.

"Never cheat on me, okay?" I said out of trauma.